s'morgens in bed liggen en... wachten op die ochtendkus die je uit je nachtmerrie rukt. s'morgens ontbijten en... zoeken naar een glimlach waarvan je weet dat die je dag goed maken zal. s'morgens voor de spiegel staan en... wachten op degene die je vertelt dat je er super uit ziet vandaag.
s'middags aan de lunchtafel zitten en ... hopen dat het deze keer de honger zal zijn die je voelt knagen. s'middags aandachtig studeren en... een formule zoeken die jouw vraagstuk oplossen kan . s'middags naar huis fietsen en ... willen dat er deze keer iemand " ik zie je morgen!!" na roept op de hoek van je straat.
s'avonds in de sofa wegkruipen en ... denken dat, als niemand je nu omhelst dat je uiteen zal vallen. s'avonds een boek lezen en... zoeken naar een woord van tederheid, van liefde dat er niet alleen geschreven staat . s'avonds in bed liggen en... het gevoel hebben dat je, door de leegte in jezelf, door de matras valt.
Elke dag leven en... hopen op een persoon die het waard is om voor te leven.
Je hebt niets omhanden, maar toch weet je dat je de hele wereld aan kan. Een lekkere kop chocomelk kan zelfs een glimlach op je gezicht toveren. Je weet plots wat je met je leven gaat aanvagen, alles lijkt ineens zo simpel. Geen overvloed aan vragen en zorgen in je hoofd. Je weet wat je hebt en bent er gelukkig mee. Nieuwe voornemens (al zegt er ergens in je hoofd een stemmetje dat je je er toch niet gaat aanhouden ;-p), het kan je allemaal niets meer schelen wat de anderen van je denken, want tenslotte: JE LEEFT!!
Van die momenten, daar kijk ik naar uit.Want ze zijn er. Ze zijn zeldzaam, maar ze zijn er.
Wanneer ik me niet goed in mijn vel voel, weet ik -diep van binnen- het gaat over, op een moment zal ik me weer goed voelen.
Want dat is het enige wat ik wil op dit moment in mijn leven: weten en voelen dat ik leef, dat ik alles er uit haal. Want het is kort, ons leven, en ik wil op het einde, wannneer ik voel dat het er aan komt, kunnen zeggen ; ik heb geleefd!! ik heb mijn tijd niet weggegooid, ik heb iets betekent voor de mensen die ik ken.
en met die gedachte, ga ik steeds op pad, die gedachte geeft mij hoop, steun en kracht!
'T vreet aan me, maakt een gat binnen in, een steeds grotere leegte. T knaagt aan me, aan mijn verstand, aan mijn hart. Weggeduwd door al mijn emoties.
Emoties die zich langzaam opstapelen. Een lege ziel, toch volgepropt, met opgekropte woede, verdriet
Emoties die niet naar buiten kunnen.
ik verdwaal in de leegte, en verdrink in de zee van tranen.
Warm Als een knuffel, een kus die de pijn verjaagt. Het gevoel van rust en vrede in mijn buik. Een zacht en liefdevol gebaar. Een streling over mijn wang. Wij twee, wij samen, dit gevoel. teder Teder als een pluimpje dat door de lucht dwarrelt Als een oud liefdespaar, hand in hand Teder als een moeder die haar baby streelt
Dit is de blog van een verloren gelopen tiener. Al heel mijn leven krop al mijn gevoelens op en ik zit nu wel een beetje vol. Men zegt dat je jeugd de leukste tijd van je leven hoort te zijn, wel niet dus! Ik ben er zeker van dat ik er later anders zal over denken en ik weet dat er kinderen zijn die veel ergere dingen meemaken, maar soms voel ik me zo alleen en heb ik het gevoel dat ik de ongelukkigste persoon op de wereld ben.
Daarom deze blog, hier zal ik vaak berichtjes achter laten, gedichtjes publiceren over hoe ik me voel etc. het maakt me niet eens uit of iemand ze leest, het moet er gewoon uit. het is af en toe gewoon eens leuk om te weten dat je niet alleen bent.
Dus verwacht hier geen spannende, dramatische, romantische verhalen,
Want dit is gewoon het verhaal van een verloren gelopen tiener.
