Deze ochtend ben ik OP TIJD opgestaan! jippie :) Toen ik mijn klas binnenkwam, riep iedereen in koor: "Ciao, Lorin!" En ik roep 'ciao' terug. En daarna was er een stilte. Ik denk meteen: " Shit ik heb hier echt iets verkeerd gezegd!" Ik probeer nog eens: "Ciao!", en iedereen gaat verder met zijn gesprek. Je kan niet geloven hoe opgelucht ik wel niet ben! Echt niet! Dus, we beginnen met Storia (=Geschiedenis). Dat is zo verschrikkelijk saai! We hebben een supersaaie leerkracht, en hij praat ook veel te snel. Ik snap de grote lijnen, het gaat over verschillende takken in de geschiedenis, en ook over geloof in de geschiedenis. Ik ben wel blij dat ik dat toch tenminste versta. :) Daarna... Engels! Amai, ik heb me eens kunnen uitleven! Dat kan je niet geloven. Je had al die gezichten moeten zien, toen de prof vroeg hoe lang ik al Engels had, omdat ik er goed in was, en ik antwoordde dat dat nu 3 jaar was :) Want, je moet weten dat iedereen in mijn klas al 11! jaar lang Engels krijgt op school, en dat 3 of 4 uur per week. Ja, ik kijk al superhard uit naar de volgende les. Haha, dit gevoel heb ik nog nooit ervaren, en dat zal ook niet meer gebeuren eens ik Italiaans kan, dus ik moet er van genieten! :) Dan hebben we pauze, en, serieus ik houd van mijn klas! Ze kennen mij amper, en ze nemen me overal mee, stellen me aan nieuwe mensen voor. Ze wachten op me bij de automaat, terwijl ik me weer even een plakje kaas voel. I love them! Ik vraag een paar nummers en Facebooks, en plots, rent iedereen als een gek naar zijn plaats, dus ga ik daar ook maar naartoe, en ik versta iets als :" Hij houdt niet van gsm's!" Dus die steek ik snel weer in mijn zak, en inderdaad, het is weer die verschrikkelijke leraar van Geschiedenis. Nog een uur verveling, joepie... Dan hebben we wiskunde, en in een ver verleden hebben we al eens gezien wat we nu leren. Maar het is echt al lang geleden, en ik herinner me er niet veel van, maar dat komt wel, blijf ik mezelf zeggen. In elk geval, ook bij wiskunde kon ik goed volgen. ;) En dan hebben we nog een pauze, en ik word aan een meisje voorgesteld, die 4 maanden in Belgie heeft gewoond! Sinds ik hier ben is iedereen precies op uitwisseling geweest :). We hebben dus een gesprek in het Frans, en ik vind dat het nog redelijk vlot gaat ook! :) De bel gaat en een uur Esthetica begint, en het is... een RAMP. Ik versta niet veel, dingen zoals Firenze, rinascimento... Tsja :) De laatste bel van vandaag, en ik ga op zoek naar Giada, en dan gaan we samen naar huis. Ik spreek af met het Duitse meisje dat hier voor een jaar blijft. We proberen onze weg te vinden in de vele kleine straatjes in het centrum en het lukt me zelf de 'Gelateria' van vorige keer terug te vinden. Aah zalig dat ijs. We vergelijking alles wat we meemaaken en ik ben blij wanneer ik besef dat ik niet de enige ben die het soms wel moeilijk heeft! Het was ook een lekkergezellig avondje, en ik begin me meer en meer thuis te voelen! Hoe meer ik erover nadenk, hoe leuker ik het hier vind! En geloof me, ik heb veel tijd om na te denken, dan vooral op school :) De eerste steentjes van mijn nieuwe wereldje zijn geplaatst :).
Vandaag eerste dag school! Ik word wakker gemaakt door Marco. Maar... ik val terug in slaap, oepsie... ik word wakker om half acht, en om 20 voor moeten we de bus nemen! Shit (sorry voor het gevloek maar dit is cruciaal hier)! Oké, uiteindelijk ben ik toch nog op tijd klaar maar wel met een lege maag. We nemen de bus, en de vrienden van Giada stappen ook net op dat tijdstip op de bus. Op school aangekomen ben ik nog altijd niet zenuwachtig, goed! Giada gaat mee tot voor mijn school, maar de deuren zijn nog niet open. En dat is ook anders in Italie. De deuren gaan open en iedereen begint als een gek naar binnen te drommen. Ik word er ook als het beleg van een sandwichke tussen gepropt. Zo raar, ik ken niemand, althans dat denk ik, want terwijl ik naar de klas loop, zeggen verschillende mensen: "Ciao!" En ik denk: " Nog nooit gezien... Just smile and wave boyz :)" Daarna wist ik dus dat dat mensen waren van mijn klas die mij herkenden. Er zitten maar 18 mensen in mijn klas ( in Italia is het goed mogelijk dat je klas uit 30 mensen bestaat) , en ik ga een bank en een stoel halen. Ik zit naast iemand die totaal geen Engels kan, joepie :). Eigenlijk was mijn schooldag supersaai, ookal was het er maar een halve. Eerst Godsdienst, ze hielden een gesprek over regels die ze hadden overtreden deze vakantie, en ik... kon er niets van verstaan. Deze les deed ik wel nog moeite om een paar woorden te herkennen. Daarna L.O. (Sport), maar ik had geen kleren bij dus ik zat samen met iemand die buikpijn had op een bankje. Ik haalde mijn beste Italiaans boven, en ik was trots op mezelf dat ik me verstaanbaar kon maken door bijna alleen Italiaans te gebruiken. Het meisje heeft een vriendje in Parijs, en zou graag ook met AFS daar naartoe reizen. Na L.O. hebben we even pauze en, heel raar, niet buiten, maar in de klassen en in de gangen, en het is een grote chaos. :) Ik probeer zoveel mogelijk nieuwe mensen te leren kennen. Dan gaat de bel weer, en deze keer hebben we een uur Latijn. Het niveau is wel wat hoger dan in Belgie en ook nu heb ik moeite om te volgen. Vooral omdat de leerkracht alleen maar praat en niets opschrijft, en ze praat ook nog eens verschrikkelijk snel! In het midden van de les geef ik het op. En de volgende les krijgen we van dezelfde leerkracht. Deze keer Italiaanse literatuur. Ik concentreer me op de voorkant van mijn schrift, dat ondertussen vol staat met tekeningen van alles en nog wat. Op het einde zegt de leerkracht dat we overmorgen samen een oplossing gaan zoeken :) dat is inderdaad wel nodig :). Dan zoek ik Giada tussen de massa, en ja ik vind haar met een vriendin, die ik al eens gezien heb. Ik word nog voorgesteld aan andere mensen, en uiteindelijk gaan we naar huis. Op de bus praat ik met 2 mensen, vrienden van Vale. Ik vraag hen hun nummer. Vanaf nu probeer ik echt leuke mensen te zoeken waarmee ik kan optrekken! Na school teken ik een beetje in mijn logboek. Dan gaan Christina en ik naar Anna. Het Duitse meisje. Samen gaan we een paar dingen kopen voor school, en mam, ik kocht ook alles wat ik nodig heb om me te wassen enz. :) Zij blijft hier voor een jaar, maar is ook 15. Waw! Dat kan in Belgie niet. O ja, heb ik al gezegd dat ik later een jaar naar Ghana wil? :) Ook kom ik 1 mensen tegen die ik in het begin heb leren kennen, en zij zeiden me dat ik al goed gevorderd was in het Italiaans! Joepie, dat is altijd leuk om te horen. Dus, uiteindelijk komt Giada ook nog even, want zij heeft iets nodig, en het lijkt wel of zij het meisje niet zo leuk vindt... Tsja, whatever! Nu heb ik 2 "officiele" vrienden hier buiten Giada haha. Ook op school zitten wel wat toffe mensen denk ik! Thuis plaatsen ze de Mac van Vale in mijn kamer. Super! Ook mijn Italiaans wordt echt beter! Verstaan is moeilijk als mensen snel praten, maar anders versta ik het bijna altijd. Alleen soms ken ik de woorden nog niet. Maar praten gaat al veel beter! Ik kan me nu verstaanbaar maken in een mix, Engels-Frans-Italiaans, en dat doet goed, eindelijk kan ik weer bijna altijd zeggen wat ik wil wanneer ik dat wil. Ik heb het gevoel dat ik het weer allemaal aankan! 's Avonds eten we allemaal gezellig pizza, mamma, babo, Giada, Anto, Onorio, Miki en ik. Ze willen dat ik hen help met Wiskunde, iets wat we vorig jaar hebben gezien :) Het is, na het stomme werk voor school ( dat ik trouwens als enige van de klas niet krijg omdat ik geen Italiaans kan) toch nog een leuke avond.
Ps: School is hier helemaal verschillend qua uren. - zaterdag les - het begint om 8 uur - school start 14 september - school stopt eind mei - ze krijgen sowieso vakantiewerk - hier heb je 13 jaar in totaal (bij ons 12; 6 jaar basisschool, 6 jaar secundair)
Vandaag word ik alleen wakker, Giada is op school en mia mamma e mio babo (ofzoiets) zijn gaan werken. Om elf uur moest ik op het kantoor zijn, dus ik haast me en eet een vies yoghurtje, en dan haast ik me naar het kantoor van mia mamma. Daar schrijven we een mail aan de gastouders van Valentina om hen te bedanken, omdat mijn ouders dat ook hadden gedaan :). Daarna gaan we een foto maken om een buzzypass te gaan halen. De foto is verschrikkelijk, en staat nu ook op mijn libretto, ( dat is voor wanneer ik afwezig ben) en mijn klassenlijst. (joepie...) Dan gaan we terug naar het kantoor, en bekijken wat info over de familie van Vale. Zij heeft het wel getroffen! Een stinkend rijke familie, villa op het strand, een binnenzwembad in hun huis, een verdieping helemaal voor zichzelf... Ik vind dat dat een plus kan zijn, maar de mensen zijn toch nog altijd het belangrijkste! Ik heb een supergastzus, mama en papa! We gaan even terug naar huis, en dan naar de dansles van Giada. Caraibische dans en ciabatta. Ik hou ervan! Ik zeg meteen dat ik dat ook wil leren, en ik ga proberen een les te volgen. daarna gaan we boodschappen doen en terug thuis ben ik he-le-maal uitgeput. Het vele Italiaans, de drukke agenda en alle nieuwe dingen, sono molto stanca! Na het avondeten, een stukje film ( the war of the worlds, in het Italiaans weliswaar) een beetje chatten met vrienden en Anne-Marie, waar ik wat ervaringen mee uitwissel, ga ik tevreden in mijn bedje liggen.
A domani!
Ps: Ik heb bij het blogbericht van 4 september wat foto's van mijn huisje toegevoegd. :) En, om even duidelijk te maken, want blijkbaar stellen sommige mensen zich vragen haha, Miki, Michi of burro, wat je maar wil, is de zoon van vrienden van de ouders die mee op vakantie waren. Vandaar dat hij dus ook mee was. Nee het was geen priester, of een wees. :)
Vandaag dacht ik : eerste dag school! Dus om 10 uur moet ik met de directeur spreken, samen met mijn mamma en een vrijwilliger van AFS. Wanneer ik naar het gebouw toeloop, zie ik superveel mensen uit het raam kjiken en hangen allemaal wijzend naar... mij? Het lijkt alsof ze denken, "wat doet die op dit uur buiten school?" Over de directeur heb ik serieus mijn twijfels, hij deed moeilijk over het feit dat ik geen Italiaans kan en over het feit dat ik geen boeken heb. Tsss. Ik begin ook pas morgen met school. Nu wijzen ze me de weg naar de klas. Dat was zo raar! De vrijwilliger zegt iets dat ik niet versta en heel de klas staat recht en begint te praten en veel mensen komen naar mij. Wanneer ik zeg dat ik nog niet zo goed italiaans kan, beginnen ze : "Possi parlare Espanole?" "Possi parlare Francese?" Ik: "Euhm, un poco, euhm si, euhm haha..." (helemaal overdonderd) Ja mijn klas ziet er wel leuk uit. :) We praten nog even met de gastmama van the girl from Latvia :) Het blijkt dat zij problemen heeft omdat het meisje niets wil eten van wat ze klaarmaken, en ze gaat na school meteen naar haar kamer en komt er alleen uit om te eten. Ook wanneer ze iets vraagt doet ze dat in het Engels, en ze doet geen moeite om de taal te leren. Ik voel mij eventjes een voorbeeldig gastkindje haha :) Ik heb ook even gebabbeld met iemand uit Duitsland, Honduras en Indonesie die op scientifico naar school gaan. Dan gaan we naar huis en ik schrijf wat in mijn logboek, en ga op facebook en mijn blog om er een beetje foto's op te zetten. Dan gaan Giada en ik naar het centrum, en we kopen er een agenda en schoolspullen. Onderweg komen we de vrienden van Giada tegen. We blijven even bij hen en, hoewel ik bijna nooit iemand niet leuk vind, vind ik hen helemaal niet leuk. Ofwel lachen ze me uit met m'n Italiaans of ze laten me links liggen. Ik ben blij wanneer we eindelijk weggaan, en ik zeg mezelf dat ik morgen op school maar mensen moet leren kennen die ìk leuk vind. Dan skype ik met mijn papa en Veerle, dat is weer super :) Daarna eten en het lijkt alsof ik een slaapmiddel genomen heb. Ineens wordt ik zo moe en ik dreig aan tafel in slaap te vallen. Ik ga dus niet mee met Giada naar haar dansoptreden, maar ik beloof haar dat ik naar het volgende kom kijken. Dan nog even skypen met Lisa, een aflevering van "Het leven zoals het is: Italia" schrijven" en dan ga ik slapen, mijn eerste schooldag tegemoet!
6 uur. Iedereen wordt superslaperig wakker, dit was het dan, dag Sardegna! En o ja ik ga het missen, ik kon goed optrekken met Giada, met Miki, en alles was zo relax! Met de auto, op de Ferry waar we allemaal nog een paar uur ronken, en dan rijden we van daar naar huis. En het weer... wordt slechter en slechter. Mensen die allergisch zijn voor wat psychologisch gedoe, stoppen best hier :) nee, het viel me gewoon op dat ik, sinds ik hier ben, begin ik over alles te twijfelen of na te denken. Hoe bepaalde dingen overkomen, wat ik mis, en dat zijn voornamelijk vrienden. Een vriend bellen en afspreken , dat mis ik! Wat ik ook superveel doe, is mensen en dingen met thuis beginnen te vergelijken. Me proberen voor te stellen hoe het zou moeten zijn om alleen dit leven te lijden... We zijn nog maar 1 minuut thuis, of we vertrekken alweer om samen met een vriendin te gaan shoppen maar ik ben mijn geld vergeten ghiehie :) dan gaan we de oma bezoeken die in het ziekenhuis ligt, niet erg denk ik voorzover ik het verstond, ze is gewoon oud. Het ziekenhuis is een oud gebouw, en terwijl je in België alleen maar ontsmettingsalcohol ruikt, ruik je hier wel dat er zieke mensen liggen. De mensen worden wel goed verzorgd. Thuis eten we, en dan gaat Giada naar een reünie van vidia, een discotheek. Ik wil graag skypen dus ik blijf thuis. En oo dat doet zo goed! Ik ben heel blij wanneer ik ga slapen, en ik heb het gevoel dat ik weer alles aankan! Ik dacht dat ik ging wenen, naar huis willen, maar blijkbaar heeft het een heel ander en veel leuker effect!
Greeeetz!
ps: Wolf, Michi is mijn eerste echte Italiaanse vriend buiten Giada haha. EEN vriend. :)
Vandaag kwamen we aan, en er was een aangelegd weggetje naar het strand, en ik dacht: "lap dat gaat hier echt supertoeristisch zijn.. " en ja inderdaad. Dus iedereen heeft zo iets van, hier gaan we niet blijven, dus we rijden naar een ander strand. Daar is de zee bijlange niet zo mooi als de dagen ervoor, en Antonella wil ergens anders naartoe. Mia mamma zegt dat we al eens zijn verplaatst. Dan komt er een heel drama waar ik niets van versta want het gaat veel te snel :) maar ik zie dat iedereen best wel boos is, en ik vind het niet leuk dat ik niet weet hoe ze te sussen in het Italiaans. Dus loop ik er maar wat bij, en ik zing: " Here's a little song I wrote, I'd you want to sing it note for note. Don't worry, be happy. In everything life we have some trouble, when you worry you maken it double, don't worry, be happy!" ( Mijn lijflied eigenlijk :)) uiteindelijk komen we dan aan op een mooi strand dat iedereen bevalt, joepiee! Een superdag aan het strand, ik trakteer op een pedalo, we spelen jeux de boules met dikke stenen... Giada and me dancing on the beach! O ja het karakter van Miki is 'burro' (boter) omdat hij pas na 5 minuten voorbereid is om , vaak met zo'n tshirt dat je onder je duikpak draagt, in het water te gaan. Hij noemt mijn spieren 'burro' haha. Dit is onze laatste avond hier en I like it :) Ik heb wel ongelooflijk veel zin om een Nederlands gesprek te hebben, je kunt het je niet voorstellen! Tja dat zal nog eventjes moeten wachten :) Byebye sardegnaa!
Vandaag gingen we naar een ander strand, het was groter en misschien ook wel toeristischer. Er was veel wind maar toch warm. Het was weer een toffe dag! Op een moment gaan ik en michi eventjes wandelen, en hij gaat weer roken, en we hebben een hele discussie over hoe en wat, ja, jullie kennen mij e! Ook was er een bosbrand in de verte, dat was zo cool! Er kwamen 2 watervliegtuigen em een heli, en ze namen water uit de zee, die ze dan losten op het land. Ook ga ik morgen trakteren op een pedalo als er wat minder wind is, diep in zee zwemmen, dat wordt leuk. De guys hier in Sardegna zijn wel ijdel vind ik, dat zie je gewoon. Ik heb altijd zo'n medelijden met de mensen die hier op het strand spullen proberen te verkopen, je kent het wel, zoals ze in alle grote steden dingen proberen te verkopen op straat. Ze lopen dag in dag uit rond met vele kilo's... En het is zo warm... Na het avondeten zijn we naar een marktje geweest, dat was ook tof. Leuke sfeer, reggae, allemaal armbanden en dat soort dingen = OK :) morgen is het de verjaardag van Antonella, de mamma van Michi.
Vandaag werd ik wakker op een tropisch eiland... Ik neem een douche, en dan gaan we ontbijten ( wel zoet want zout ontbijten bestaat hier niet). Dan rijden we wel eventjes, want in de verte zien we donkere wolken, en dat willen we absoluut vermijden! Wanneer we aankomen nemen we onze spullen en lopen het weggetje naar het strand, en we komen een schildpad tegen! In het wild :) we strijken onze handdoek neer, op een parelwit strand, het is zo'n dertig graden, een helderblauwe zee... Ik dacht echt : " punch me! Dit kan niet waar zijn! Normaal zit ik nu op school een stomme leesbiografie te maken! ( jaja ik volg een beetje mee :))" en denk ik toch wel eventjes dat ik soms wel een beetje kan zagen, over hoe moeilijk de taal is en dat ik er mee uitgelachen wordt en blablabla... Sorry iedereen in België, ik doe mijn best het positief te houden hier :)
Dus, een dagje zoals een superdag op het strand kan zijn: zwemmen, goed weer, beachvolleybal, kaarten met kaarten uit Romagna, en een spel waar ik eigenlijk wel goed in ben :), picknicken, een wandeling in de wildernis over de rotsen... MI PIACE! Iedereen blijft maar zeggen : "Oh l'acqua è molto fredda!"( koud) maar ik denk dat het in België nog nooit zo warm is geweest :) Back home neem ik nog een douche om het vele zout uit mijn haar te spoelen en dan gaan we eten. Wanneer we terugkomen kaarten we nog wat en we gieren bij de foto's op mijn IPhone! Michi leest een stukje van deze blog, en ik heb het opgenomen dus mensen, jullie zullen het nog wel is horen! En dan gaan we slapen!
Ps: Om verwarring te vermijden, school hier begint pas 14 september! En foto's komen later!
Vandaag zoals iedereen in België om 7 uur opgestaan, maar wel voor een heel andere reden dan jullie! Om naar Sardegna te gaan! Eerst rijden we naar Rome, om Vale af te zetten in een chic hotel :) Daar nemen we afscheid van haar, de mama begint te wenen en Giada wil Vale absoluut geen knuffel geven. Tja... Zussen, misschien? Dan vertrekken we snel want we zijn al laat! We komen aan in een dorpje waar het 29 graden is, mensen zijn aan het surfen, een terras dat overvol zit vlakbij het strand.... Ik denk echt : "punch me! Dees kan nie waar zijn moat!" En de haven! OMG! Zo cool! Al die megaboten! Uit onze boot komen er zeker honderden auto's gereden. Daarna komt er een mega karavaan vespa's en andere motors aangereden en die mogen al in de boot dan vertrekken wij, en we rijden de boot binnen: machtig! Ik voel me even op de titanic :) maar dan moderner. De hal waar we zitten, is ook net zoals ik verwacht had, lekker kitscherig, roze stoelen, paarse gordijnen, een grote cocktailbar, een mega flatscreen en een grote zwarte vleugelpiano op een podium! We eten wat brood, en we kaarten. Dan gaan we naar buiten, de wind blaast ons bijna omver! Het is wel machtig zo volle zee om je heen, zo veel wind en zo'n grote boot. Uiteindelijk werden we naar binnen geroepen omdat het te gevaarlijk was buiten te blijven. Met zout in onze haren wachten we de rest van de tijd af. Ik en michi blijven wakker, de rest slaapt. Dan komt er wat beweging in het uitzicht, bergen verschijnen en dan komen we aan. Het is redelijk frisjes, maar de zon schijnt al niet meer. We vinden ons huisje, en gaan eten. Eerst pasta, dan een goede steak en dan nog een sorbet. Ik ben trots dat ik kan zeggen dat ik alles netjes opkreeg en Giada en Michele niet :) dan gaan we even zonder de ouders naar buiten en Michele begint weer te roken. Ik zeg dat hij ermee moet stoppen! Dus smeed ik een plan en ga ik samen met Giada ervoor zorgen dat hij stopt. Morgen 5, overmorgen 4. Het word hier echt super denk ik!
Hallooo! ( Ik dacht, ik begin eens in mijn eigen taal)
Wanneer ik het vorige blogberichtje afmaakte kwamen en er mensen binnen, vrienden van Vale. We babbelen (allee zij babbelen, ik kijk toe en probeer het zo goed mogelijk te verstaan) en kaarten en tegen zeven uur is iedereen weg. Dan komt Michele en die eet met ons mee pizza.Na het eten gaan we terug naar vrienden, dat is terug hetzelfde als die middag. Stilaan wordt je dat wel beu, dat je nooit kan volgen en je dus niet kan mengen in het gesprek, en ik was deze avond dan ook blij wanneer we eindelijk, na een wandeling naar het huis van iemand, een wandeling naar het park, dan naar de bar, en dan terug naar het park naar huis gingen. En hier kruip ik dan ook direct in mijn zachte bedje. Na op mijn blog te schrijven natuurlijk! :) Morgen Sardegna!
Vandaag zijn we weer eens redelijk vroeg opgestaan, deze keer om naar de markt te gaan. Dat was gewoon zalig! Ik zat precies terug in Zuid-Frankrijk, op vakantie. Superveel goeiekope en leuke dingen maar ik heb niks gekocht. Er komt nog wel een markt :) Er was ook een vrouw op die markt die haar kindje was kwijtgeraakt, dat was heel tragisch om te zien. Ze bleef maar krijsen, in een Demi Lovato houding ( sommigen weten wel wat ik bedoel :) ). Ik weet niet of ze Dani uiteindelijk heeft teruggevonden.... Ook begon het wat te waaien, en je zag iedereen zijn pas versnellen, als het niet lopen was. De marktkramers begonnen als een gek hun kraam in te pakken, echt gieren! In minder dan een kwartiertje was bijna heel de markt verdwenen in auto's en bestelbussen :) Dan zijn we in de regen naar de 'Sunshop' gelopen waar 'la mamma' was. Dat is me hier inderdaad opgevallen, je bruint hier niet... Ik heb me nog niet ingesmeerd, ben nog niet verbrand maar ook niet gebruind :). Nu bijvoorbeeld is het hard aan het regenen. Ik en Giada hebben onze valies gepakt, want morgen, nadat we Vale hebben afgezet op het vliegveld, vertrekken wij met de Ferry naar.... ( tromgeroffel) .. Sardegna!
Vandaag vroeg opgestaan, eten, dan wat dingen in orde brengen voor Vale, die overmorgen vertrekt. Terug thuis eten we, en dan schrijf ik wat op mijn blog. Daarna vertrekken we alweer, deze keer voor schoenen voor Vale. Ik zoek botten, maar ik vind ze niet :) Ze blijven maar zeggen : "if you want to try something, there's no problem" En dan gaan we al centro. Giada en de mama gaan naar huis en Vale en ik gaan nog een notebook halen. Wanneer we naar huis lopen praten we over de mensen van Cesena en de mensen van Belgie. Ze zegt ook dat al de mensen me hier al kenden voor ze me zagen omdat iedereen elkaar toch een beetje kent, ze zijn hier closer dan in Belgie. Ik vind het echt super dat ik eens met iemand kan praten zonder dat ik er constant op moet letten hoe ik overkom. Thuis eten we en niet veel later komen Michele en een vriend ( ik kan de naam nooit onthouden) Samen met hen gaan we naar mijn eerste Italiaanse feestje, maar zij gaan niet mee binnen. Het is een soort minirockfestival, en ik heb er gemengde gevoelens over. Aan de ene kant was het leuk, ik leerde er nieuwe mensen kennen, de muziek en de sfeer waren ook oké. Aan de andere kant was het verschrikkelijk! Met de muziek kon ik niets verstaan van wat ze zeiden en daarom stond ik er maar wat bij te staren. Ook IEDEREEN heeft een vriendje, en terwijl ze staan te kussen sta ik er een beetje tussen te dansen, en ik denk :" Just smile and wave", wanneer mensen iets tegen mij zeggen dat ik niet kan verstaan. Mijn humeur schommelt nogal en ik vind het verschrikkelijk! In belgie had ik bijna geen downs, maar hier wel! Hier is mijn wereldje gewoon ingestord en ik moet helemaal van nul beginnen om houvast te hebben..
Het iss echt raar. Het ene moment ben ik superblij dat ik nieuwe mensen leer kennen, het andere moment wil ik gewoon de eerste vlucht naar huis nemen. Als ik dan in mij feel good book lees, begin ik spontaan te blèten, maar het doet wel goed :). En echt alles is hier Italiaans! Zelfs de titelsongs zijn opnieuw in het Italiaans ingezongen. Ik kan thuis nooit relaxen, je schaamt je altijd sneller dan thuis als je iets laat rondslingeren, en als ik dan wat tv kijk, krijg ik weer een stroom Italiaans over me heen. Ik hoop echt dat de vrienden van Giada en Vale me niet saai vinden, want soms kan ik me echt niet duidelijk maken en dan zeg ik maar niets...
Vandaag stond ik nogal laat op, de mama en papa waren op hun werk. Een stevig ontbijt, en 10 minuten later is mijn mama al thuis. En waarom? Omdat we gaan eten! Ik denk (alweer) je kan dat nu toch niet laten liggen é! Dus eet ik nog een steak, een slaatje, een stuk brood en een yoghurtje :) Ik ga echt vet zijn wanneer ik thuiskom! Niet veel later komt er een vriendin langs en we gaan 'al centro'. Wat mij meteen opvalt is dat iedereen hier altijd tiptop gekleed is. Iedereen staat precies 2 uur voor de spiegel 's morgens?! Het is wel helemaal niet leuk dat de vriendin geen Engels spreekt, zodat ze me niet kan uitleggen waarover ze spreken. Ik kan dus niet volgen en ook geen woorden oppikken.mijn zussen krijgen veel geld om te shoppen en kopen vanalles en nog wat, en ik voel me een beetje verloren, met mijn 50 euro. Ik heb een telefoon ontdekt in de vorm van lippen en ik had ongelooflijk veel zin die te kopen, mam? :) Je hebt er ook een in de vorm van een stiletto maar die is nogal plastiekerig :) En lisa, wanneer je de kledingkast van mijn gastzus Vale zou zien, zou je flippen! Ze heeft een soort rockchick stijl, echt multo bene! Ik begin al wat kleine zinnetjes te begrijpen, en wat ze tegen de hond zeggen versta ik ook (dat herhalen ze nogal veel ;) ). Dan 's avonds zijn er vrienden van Cristina en Marco (mijn ouders) komen eten, samen met Michele, en nog een vriend. Ik heb ook mijn nonno e nonna (opa en oma) voor het eerst gezien. Na het eten (piadina denk ik met parmaham van Romagna, en een soort kaas) zijn wij, 'de jongeren', op het terras gaan zitten. Dan wilden ze kaarten en ik moest meedoen, maar er was een klein probleempje: zo'n kaarten had ik nog nooit gezien... Natuurlijk want het zijn typische kaarten uit Romagna. Het was in teams, ik zat bij Michele en hij zei voor we begonnen dat we zouden verliezen omdat ik het nog nooit gespeeld had. Niet dus, dankzij mij zijn we gewonnen. Misschien beginnersgeluk maar dat mag ook wel eens é! Daarna wou Michele me liggen hebben met wat kaarttruckjes maar ik had ze elke keer door, toch ik geef toe dat het niet makkelijk was. En hij zei "If you want the war, I get you!", en hij bleef kaarttrucken doen tot het uiteindelijk 20-0 was, voor mij... Tja hij valt best wel mee zene :) Ik ga slapen nu want morgen moet ik vroeg op! Buona notte!
Ik word heel vroeg wakker, sta op en begin me aan te kleden, en plots voel ik het trillen. Wat? Uhm alles? :) Ik ben niet bang maar ik denk ; cool mijn eerste aardbeving in mijn leven. Later hoorde ik dat dat maar een keer per jaar gebeurt, okay! Ik ben net op tijd :). Ik ontbijt en begin me met mijn logboek bezig te houden, alleen de mama is wakker. We gaan snel even plakband halen op haar kantoor en dan doe ik verder. Wanneer Giada en Valentina wakker worden is het al middag. En we eten, alweer :). Dan gaan we naar een paar vrienden van mijn zussen, en ze lachen me uit omdat ik geen Italiaans kan, maar daar kan ik wel tegen. Ik lag ze uit omdat ze bijna geen Engels kunnen :) Het begint te regenen dus we lopen naar huis. Daar kijk ik wat Italiaanse tv, moeilijk zene! Dan, na een paar uur is het tijd voor het afscheidfeestje van Vale. Omdat het regent, doen we een spel uit American Pie. Je deelt iedereen op in 2 groepen en verzint de allergekste opdrachten voor elkaar! Spijtig, ik mocht niets al te gek doen, want dan zou ik misschien naar huis gestuurd worden. Dan sluiten we af met een leuke babbel met een drankje. Het was heel tof, en Michi, een van de vrienden, heeft nog eens bevestigd dat Italianen een verschrikkelijk accent hebben :). Sommige dingen hier zijn echt anders. De melk bv wordt aangevuld met vitaminen, en ik neem altijd die met de minste want anders smaak je dat, en dat is echt niet lekker. Ook puree of patatjes en ook vooral frietjes mis ik echt, want we eten brood bij ons eten. Hup hier ga ik afronden, Buona notte!
Ik heb het nu eventjes moeilijk... Hopelijk vindt mijn familie mij een beetje leuk? Stel dat ze denken: wat voor barbaar is er hier binnengekomen? En ik mis iedereen zo! Nu al! Alles dat ik zie doet mij wel aan iemand denken :( Wat ik het meest mis is gewoon onafhankelijk mijn ding doen, hier moet ik of met iemand mee, of heb ik ( voorlopig hoop ik) hulp nodig, zelfs mijn valies uitpakken willen ze me niet alleen laten doen. Ook iedereen zijn haar ligt hier altijd perfect! Iedereen is perfect gekleed. Ze zijn helemaal niet dik van al dat eten. Ze praten heel luid, en ook het handgebaar, en iedereen weet waarschijnlijk wel wat ik bedoel, wordt inderdaad vaak gebruikt. Ik moet weg. Allora, Ciao!
We komen aan op het vliegveld, woehoew, niet spannend :). Neenee gewoon inchecken en al die dingen en na eventjes zitten we te wachten tot we in ons vliegtuig mogen, nu wordt het al wat spannender! Het afscheid met mijn alleerliefste mammie was geen geblèt, wij zeiden gewoon: dit komt helemaal goed :) dan op het vliegtuig, ik zit aan het raampje ( ja dan ben ik toch nog even een klein kindje dat graag aan t raam wil zitten :D) Als we landen wordt ik toch wat zenuwachtiger, maar dat was helemaal niet nodig, met al de afs'ers uit andere landen gaan we naar villa aurelia! een leuk hotelletje aan de rand van Rome. Hier krijgen we orientatie, en lap de eerste avond is het al prijs, we eten spaghetti. Daar is niks speciaal aan? O jaweeel! Niet met vork en mes! Noo! What a shame :) en dat is nog niet alles, we eten onze buik vol aan spaghetti, blijkt dat dat het voorgerecht was :) ghiehie, haai . Nog wat orientatie en dan naar bed, en de volgende morgen weer vroeg op! Jipiee, vandaag zien we onze gastfamilie! Eerst nog een energizer of twee en dan op de bus naar het treinstation. Daar neem ik de trein naar Bologna, en kom samen met iemand uit 'Latvia' aan in het station. Daar is niemand... Uhm? We zoeken wat rond, slaan een peptalk met de liftman en uiteindelijk, FINALLY zie ik mijn gastfamilie like OMG! We rijden naar huis en het is al meteen een hilarische rit, ik met mijn 'non parlo bene l'italiano' :) Een supergezellig huis, met een lieve hond en een papa die aan wielrennen doet :) We eten maar dat heb ik al gedaan op de trein, maar ja ik eet toch maar mee, je kan de mensen niet beledigen é. Daarna een simkaart gaan halen en boodschappen gaan doen. En daarna, na een italiaanse film, terug gaan eten, deze keer pizza, en geen ravioli. Samen met een paar vrienden van de ouders, gezellig, maar ik snap geen snars van wat ze zeggen, en Giada en ik zijn allebij doodmoe Nu terug thuis en seffes mijn eerste nacht in mijn italiaanse bedje :)
De vakantie was gewoon zaaleug! Lisziee <3 twas fun! En met de rest ofcourse ook! Nu een blog maken en klaarmaken om te vertrekken, en das mr goed ook, 't is in belgië niet echt goe weer :) haha nog 2 dagen naar school een afscheidsfeestje en veel werk en dan gaan we vertrekkeeee! <3
Ciao belli!
. Nog wat orientatie en dan naar bed, en de volgende morgen weer vroeg op! Jipiee, vandaag zien we onze gastfamilie! Eerst nog een energizer of twee en dan op de bus naar het treinstation. Daar neem ik de trein naar Bologna, en kom samen met iemand uit 'Latvia' aan in het station. Daar is niemand... Uhm? We zoeken wat rond, slaan een peptalk met de liftman en uiteindelijk, FINALLY zie ik mijn gastfamilie like OMG! We rijden naar huis en het is al meteen een hilarische rit, ik met mijn 'non parlo bene l'italiano' :) Een supergezellig huis, met een lieve hond en een papa die aan wielrennen doet :) We eten maar dat heb ik al gedaan op de trein, maar ja ik eet toch maar mee, je kan de mensen niet beledigen é. Daarna een simkaart gaan halen en boodschappen gaan doen. En daarna, na een italiaanse film, terug gaan eten, deze keer pizza, en geen ravioli. Samen met een paar vrienden van de ouders, gezellig, maar ik snap geen snars van wat ze zeggen, en Giada en ik zijn allebij doodmoe Nu terug thuis en seffes mijn eerste nacht in mijn italiaanse bedje :) 
