Eindelijk. EINDELIJK. Een lichtje aan het einde van de tunnel. Het werd tijd, want ik had het gevoel gekregen dat ik steeds verder en verder vaan de uitgang wegging. Hoop. Een klein sprankje hoop. Maar ik was er blij mee. Het zou me er de komende vier dagen bovenop helpen.
Eindelijk, voor de eerste keer in twee weken, zou ik zonder tranen in slaap kunnen vallen. EINDELIJK!
Dromen worden geen werkelijkheid. Ik heb me er bij neergelegd. Ik ga stoppen met dromen. De meeste zijn toch bedrog. Waarom zou je dan nog dromen? In plaats daarvan zal ik gaan hopen. Hopen dat dromen werkelijkheid worden. En hopen dat hopen wel werkt...
Ik stond op, strekte me uit. Ik dacht aan de nacht. Aan mijn droom. Mijn droom vol hoop. Ik dacht aan wat me vandaag te wachten stond. Een doordeweekse dag, waar vanalles kon gebeuren. Vandaag had ik geluk. Twee uur studie, dat was genoeg tijd om mijn les nog eens te herhalen en enkele bladzijden te schrijven. Veel moois kwam er vandaag niet uit mijn bic. Nadenk-dingen. Ik zal nog moeten schrijven tot ik een goed plekje vind om dat stukje tekst in te verwerken.
Ik kijk uit naar morgen. Morgen, hetzelfde als vandaag, maar morgen. Misschien gebeurt er iets, komt er goed of slecht nieuws. 'k Weet niet of ik uit WIL kijken naar morgen. Weer een dag minder in ons korte leven...
Voor één keer hoop ik, dat dromen geen bedrog zijn!
Zoals beloofd, een stukje uit mijn 'leesautobiografie' voor Nederlands =)
Er was eens Er was eens, er was eens Waarom moesten die sprookjes altijd met hetzelfde beginnen?
Dus, we herbeginnen
En ze leefden nog lang en gelukkig. Ik zuchtte. Alweer een happy-end. Gelukkig, want ik hield niet van verhalen die je aan het huilen brachten.
Het boek met het hemelblauwe kaft, bedekt met allerlei sprookjesfiguren, was alweer uit. Ik moest maar eens iets anders zoeken, een dik boek, geschikt voor meisjes van zeven jaar jong. Die dunne boekjes die vlot lezen, daar hield ik niet zo van. Dikke boeken die vlot lezen, dat was meer iets voor mij.
Een kort stuk, maar de rest vind ik niet zo goed ö Had herhalingstoets Latijn, dus niet veel tijd :)
Toets van Engels was dan toch niet zo slecht:) Blijkbaar ben ik enorm goed in gokken Hopelijk heeft mijn 'goktalent' me vandaag ook niet in de steek gelaten, want die toets van Frans ö
Taak voor Nederlands af, nu nog overtypen en afdrukken.
Pff, ik HAAT school... Misschien niet de school zelf, maar de leerkrachten, ja! Hoewel, ik moet zeggen, die van Nederlands, da's een toffe.
Bij Nederlands mochten we verderschrijven aan onze 'leesautobiografie'. 'k Had echt spijt toen de bel ging. Volgens mij ga ik dat stukje tekst morgen afwerken. 'k Zal 't meteen posten. Nu ben 'k me eigenlijk wat aan 't vervelen... Straks huiswerk, maar dan verveel ik me nog liever! De toets van Engels is tegengeslagen, hopelijk morgen beter.
Ik ga wat verder aan mijn 'echte' verhaal werken, denk 'k. Liefst zou ik het afhebben voor mijn 15e verjaardag, maar ik vrees ervoor. Ff 'n vraagje; is er iemand die mij wat meer kan vertellen over DIS? Ik heb er laatst een boek over gelezen. Alléé, ja. Eén van de hoofdpersonages had DIS. Vorige maand had ik even een writersblock, en 'k moest terugdenken aan dat boek. Als ik een beetje duidelijkheid krijg, zou ik DIS ook willen verwerken in mijn verhaal. Maar nu snap ik er nog niet veel van, dus om er veel over te schrijven; dat kan nu niet echt. Misschien dat ik hier iemand mee kwets, iemand die er persoonlijk mee te maken heeft. Sorry dan!
'k Ga jullie laten. Misschien dat ik toch ergens de moed vandaan haal, om zo meteen aan mijn huiswerk te beginnen...
Al een maand heb ik er op gewacht... Onze eerste schrijftaak voor Nederlands! 't Klinkt raar, blij zijn met huiswerk... Maar wat voor huiswerk! Ik kan eindelijk nog eens met veel plezier voor m'n boeken gaan zitten.
De opdracht? Een doorlopende tekst over lezen. Wat we zoal lezen,of we graag lezen,... Ze heeft niet gezegd wat voor soort tekst het moet zijn, dus we zullen er een leuk verhaaltje van proberen te maken! Enige nadeel... Maximum van twee pagina's... Dat zal inkorten worden.
Aangezien dit mijn eerste blog is, zal ik er nog heel wat tijd moeten insteken om er iets leuks van te maken...
'k Zal me even voorstellen =) Ik ben dus Lore, 14 jaartjes jong. Ik ben dol op paardrijden en ... schrijven! 'k Ben momenteel met een nieuw verhaal bezig, maar 't zit nog in de beginfase. Verder verzin ik veel korte zinnetjes, eigenlijk bedoeld om even bij na te denken. Toen ik tien was, ben ik ook begonnen aan mijn eerste 'echte' verhaal. Maar door het hebben van (toen) vele andere hobby's, is daar nooit echt iets van gekomen. Vorige zomer heb ik besloten om mijn vijftig A-4 pagina's tellende verhaal te laten voor wat het is. Misschien dat ik later het onderwerp (waar ik nog steeds veel om kan verzinnen) volledig probeer te herschrijven. Mijn schrijfstijl als tienjarige was nu ook niet geweldig
Ik ben eigenlijk begonnen met schrijven door de scouts. Een leidster had op kamp eens haar zelfverzonnen verhaal bij. Door tijdsgebrek had zij het ook laten liggen, en ze vroeg aan ons, toen achtjarige meisjes, wat wij ervan vonden. Ze vroeg ook of wij een vervolg in gedachten hadden. Ik vertelde wat ik dacht, en ze zag er wel iets in. Dus, ik de hele week aan het schrijven geslagen, samen met de leidster. Op het einde van de week hadden we alles neergepend. Ze was er blij mee, en ik was minder blij omdat de week om was. Het was haar laatste week bij ons op de scouts. Dus; ik weet niet hoe het nu met het verhaal zit...
En sinds toen... Ja, ik kan het schrijven niet meer laten.
