Lijnen

De nacht overleven met de spiegel in wintertooi
waarop de krijtlijnen zijn uitgetekend, de richting
is bepaald voor de hartslag van de adem, tot op
het gevoel het stof wat dikker ligt.
 
 
De huid is als gebalsemd en glimt en glimlacht
tot zij haar en mijn gelijke vindt, en dan mijn
vlees dat trillend door het kraakbeen breekt tot
het beschamend en zwak de ogen sluit en witte
vlokken weent in een opgevouwen vergetelheid.
 
 
En toen heb ik de uren nageteld, de slaap
-aan mij voorbij gegaan- schreit in stilte in de
kieren en de dag komt met een lange schaduw
en het ritme van de regen...

http://eddytimmermans.skynetblogs.be/

73 jaar & alive!

I don’t trust my inner feelings, Inner feelings come and go.

Het bloed verspreidt zich langzamer terwijl zij haar laatste adem verliest,
zoals een tijdelijke tatoeage met een kleurencombinatie van een caleidoscopische weergave van de zon.
Emoties worden het luchtruim ingestuwd terwijl gedachten
onderbroken blijven in het landschap van de geest
en de dood vertrekt om de volgende ziel te collecteren.

http://www.freedocumentaries.org/

Ik ontvlucht de nabijheid der mensen niet,
maar het is de eeuwige verre afstand tussen mens en mens
die mij in de eenzaamheid drijft.

Menigeen vindt zijn hart pas als hij zijn hoofd heeft verloren.

We are each of us angels with only one wing, and we can only fly by embracing one another.

Als het heden onbewoonbaar blijkt,
straalt de warmste gloed uit de toekomst.

Rien ne tache et rien ne lave comme le sang.

You may write me down in history
With your bitter, twisted lies,
You may trod me in the very dirt
But still, like dust, I'll rise.

Does my sassiness upset you?
Why are you beset with gloom?
'Cause I walk like I've got oil wells
Pumping in my living room.

Just like moons and like suns,
With the certainty of tides,
Just like hopes springing high,
Still I'll rise.

Did you want to see me broken?
Bowed head and lowered eyes?
Shoulders falling down like teardrops.
Weakened by my soulful cries.

Does my haughtiness offend you?
Don't you take it awful hard
'Cause I laugh like I've got gold mines
Diggin' in my own back yard.

You may shoot me with your words,
You may cut me with your eyes,
You may kill me with your hatefulness,
But still, like air, I'll rise.

Does my sexiness upset you?
Does it come as a surprise
That I dance like I've got diamonds
At the meeting of my thighs?

Out of the huts of history's shame
I rise


Up from a past that's rooted in pain
I rise
I'm a black ocean, leaping and wide,
Welling and swelling I bear in the tide.
Leaving behind nights of terror and fear
I rise
Into a daybreak that's wondrously clear
I rise
Bringing the gifts that my ancestors gave,
I am the dream and the hope of the slave.
I rise
I rise
 I rise.
 

 
Metaphorical Realism

And now, the end is near;
And so I face the final curtain.

F.Sinatra / Luli72an

We zijn tussen miljoenen anderen als winnaar uit de strijd gekomen.

Op aarde in wanhoop ronddolen met waanzinnige gedachten
over vrede in een dodelijke tijd als deze...
In de massa blijven steken
zonder verbinding tot stand te kunnen brengen met het leven...
Een moment van stilte in acht nemen
en de levensduur van de onvolkomenheden in één ogenblik zien...
een pathetisch moment van geluk!
In mij verbergt de waanzin zich,
daarom zoek ik naar een methode om mijn dromen
in uw herinneringen te verbergen,
zodat de waanzin van mijn dromen in u verloren gaan.