Verlaten in de donkere spiegel waar weinig licht doorbreekt,
zie ik de bevroren hartstocht op haar door vaag licht beschenen glimlach.
Ik wandel door haar wereld waar zelfs haar dromen me ontwijken, maar ik wandel...

Een kil en koud gelaat bedekt met naakte eenzaamheid, haarlokken zoals voorbijglijdende adders.
Dan daalt maanlicht-illusie zachtjes neder, een kleverige schaduw die verschijnt op haar gezicht,
doordringend naar de diepten van onbekende zaligheid waar de vervoering en hartstocht regeert
en volledige overgave verwacht wordt...

http://www.dancewithshadows.com/exactcenteroftheinternet/thankyou.htm

GELOVIGEN DENKEN DAT ZE DE MORAAL IN PACHT HEBBEN!

Rob Muntz: "Ongelovigen vormen wereldwijd een zeer kleine minderheid van zo’n twee en een half procent.
Dit getal neemt alleen maar af.
En gelovigen worden overal ter wereld in staat gesteld hun kinderen te vergiftigen met hun mentaliteit en overtuiging,
via de opvoeding en scholing.
Er is een tendens dat fundamentalistische gelovigen aan macht winnen.
Is er wel een scheiding tussen kerk en staat?"

Ik draag het masker om mijn pijnlijk hart te verbergen.
Mijn gelaatsuitdrukking zal de waarheid niet tonen.
Niemand zal ooit mijn pijn zien...

TITLE: Hitler vs. Chaplin
AGENCY: Serviceplan Hamburg / München
CLIENT/PRODUCT: Hat store / Hut Weber
CREATIVE DIRECTOR: Axel Thomsen, Alexander Schill
ART DIRECTOR: Jonathan Schupp
COPYWRITER: Francisca Maass

Intrigerende foto's (met verhalen)
van mensen vlak voor en na het sterven.
http://www.guardian.co.uk/society/gallery/2008/mar/31/lifebeforedeath?picture=333325401

Een foto uit je jeugd en eentje van nu,
probeer ze op elkaar te laten gelijken
en stuur ze naar deze side...
http://colorwar2008.com/submissions/youngnow

Zoals je naar me keek met je eenzame ziel...
Had ik maar die onzichtbare wand gesloopt,
dan konden we nu samen eenzaam zijn...

Surrealisme

"Jazz isn't dead. It just smells funny" (Frank Zappa)

Vergeten gefluister vangt mijn aandacht,
een waanzinnig monster of een kwade bruut?
De graven vermommen zich rond mijn schaduw,
doch hier is niemand.
Slechts de wind, angstwekkende gedachten
en een massa doden zonder ergenis...

Mijn gekwetste ogen vullen zich met mistroostigheid
wegens de mensen die hun ogen nooit openen

Wat overblijft zijn slechts tijdsdromen
van de treingebieden die eens hier waren
Op de sporen is er geen spoor van menswaardig leven meer...

Tijdens het sluimeren komen wij in het leven.
Door de dromengang naar de grote zaal van de waarheid.
Vreemd dat we tijdens het wakker zijn alleen nog de herinneringen hebben...

Obsessie mag niet mijn gids zijn,
want ik wil genieten van de vrede rondom me
en nog niet beslissen of ik het pad nog verder ga volgen
oftewel hier langs de kant ga blijven zitten... hoelang?...
ik weet het niet. Ik ken het antwoord niet,
toch nog niet vandaag...

Donkerrood met zonde,
blind geheugen met schaarse kieren,
overal zoete zielen
ik wil me dood dromen...