We zouden 's morgens om 9u opgehaald worden door Rabeccah zelf om ons naar ons project te brengen. Voor de eerste dag zouden we met de auto gaan, zodat we de weg konden leren. Het werd echter 9u Zambiaanse tijd (namelijk 10.30u) vooraleer ze door de poort van Kwesu gereden kwam. Het was een hectische dag voor haar, ze moest alle vrijwilligers op hun werkplaats afzetten en overdragen aan de lokale verantwoordelijke, die de afspraken ook op z'n Afrikaans nakwam. We arriveerden dus wat laat op onze eerste werkdag, maar dat leek niet echt een probleem, omdat ze niet met een vaststaand schema bleken te werken. Rabeccah had ons verteld dat dit een van de meest propere weeshuizen in de buurt was. Er was een jongens en meisjes afdeling, wij mochten bij de meisjes werken. Eerst kregen we een korte rondleiding door de verschillende kamers waaruit het gebouw bestond. Daarna werden we verwelkomd door een groep zingende kinderen in het klasje. Een ruimte was ingericht met schoolbankjes en een krijtbord, om de kinderen een soort basiskennis bij te brengen in hun vrije uren. Verder mocht ik helpen met het maken van nshima, het product dat het grootste deel van de maaltijden hier in Zambia uitmaakt. Het bestaat uit maïsmeel dat zeer fijn gemalen is en in verschillende stappen wordt toegevoegd aan kokend water. Met een houten lepel wordt het gemengd tot een soort pap, zwaar werk is dat! In het weeshuis gebruikten ze de kookplaten in de keuken niet, omdat deze te duur waren. Als alternatief hadden ze zelf een kampvuur gemaakt met houten takken en enkele stenen waarop de kookpot kon staan. We hielpen ook bij het fijn snijden van de kool, al was hun manier daarvoor ons totaal onbekend. Ze houden hiervoor een handvol bladeren vast in één hand en snijden hier met de andere hand reepjes af. Dat verliep bij ons niet zo vlot, we voelden ons er niet volledig comfortabel bij onze wijsvinger als stoppunt voor het mes te gebruiken. (Al bleek achteraf dat dat niet zoveel kwaad gekund zou hebben met zo'n bot mes.) Ze boden ons dan een snijplank aan, die we met veel plezier gebruikten en ze stonden ervan versteld dat we met zo'n 'onhandig instrument' zeker 10 keer sneller konden werken :) Toen we de hele maaltijd bereid hadden mochten we er ook een hapje van meeproeven. Het was ok, maar we waren het er al gauw over eens dat we het toch liever hielden op de Belgische nshima, namelijk de aardappel :) Onze namiddag bestond voornamelijk uit het spelen van kaartspelletjes met de kinderen. Ze wilden allemaal langs ons zitten, zodat er met momenten zeker 4 kinderen tegen je leunden of aan je armen en benen kwamen hangen Ook vonden ze ons haar leuk (grappig dat zij dit leuk vinden terwijl we er zelf soms zo moeilijk over kunnen doen in België). Toen Kennedy ons om 16u kwam ophalen, was het dan ook moeilijk om ons los te maken uit het kluwen handjes. Ze vonden het veel te vroeg om te vertrekken (ook al was het een uur na afspraak). We beginnen intussen zelf al een beetje in Afrikaanse tijd te tellen ;-)
Vandaag was het de oriëntatie dag voor alle vrijwilligers die in het weekend zijn toegekomen in Livingstone. Het ontbijt was wat minder uitgebreid dan we hadden verwacht obv de overvloedige maaltijden zondag. We moesten het stellen met enkele sneetjes wit toastbrood met confituur, maar we konden er toch weer voor even tegen. Daarna verzamelden we in Sunbird, het andere vrijwilligershuis. Iedereen kreeg de kans zichzelf kort voor te stellen en uit te leggen waarom hij of zij vrijwilligerswerk wilde gaan doen. Rabeccah, de programma coördinatrice, vertelde ons over de geschiedenis van Zambia, over de verschillende stammen en talen, over de lokale munteenheid de 'Kwacha' enz... De verschillende programma's werden kort ingeleid en een aantal plaatselijke gebruiken toegelicht. Zo kwamen we te weten dat het als teken van respect wordt beschouwd wanneer vrouwen een 'chitenge' dragen, een soort wikkelrok, die tevens als sjaal of draagdoek voor een kind gebruikt kan worden. 'Muzungu' is de term voor een blanke persoon, hetgeen we snel aan den lijve ondervonden wanneer we ons op straat begaven. In de namiddag bracht Kennedy ons in een ietwat overvolle minibus naar het centrum om een aantal praktische zaken te regelen. We konden kwacha afhalen, een zambiaanse simkaart kopen en een voorraadje voeding inslaan in de supermarkt. Eens terug in Sunbird speelden we een paar spelletjes kaart met een aantal Nederlanders, alvorens terug te keren naar ons eigen guesthouse, Kwesu, voor het avondmaal. 's Avonds keerden Nele en ik nog even terug naar Sunbird om gebruik te maken van de wifi (want die is niet aanwezig in ons huis), al werd dat niet door iedereen even sterk geapprecieerd. Uiteindelijk konden we dan toch - zij het met horten en stoten - even skypen. Het was heel fijn om het thuisfront nog eens te horen! ;-)
Ook vonden ze ons haar leuk (grappig dat zij dit leuk vinden terwijl we er zelf soms zo moeilijk over kunnen doen in België). Toen Kennedy ons om 16u kwam ophalen, was het dan ook moeilijk om ons los te maken uit het kluwen handjes. Ze vonden het veel te vroeg om te vertrekken (ook al was het een uur na afspraak). We beginnen intussen zelf al een beetje in Afrikaanse tijd te tellen ;-)
