het jaar is gestart... zonder jou. Helaas... ik had dit graag anders gezien.
dit schrijf ik nu aan jou (helaas ga ik de moed niet hebben om het je te versturen):
dag x,
ik hoop dat ik je niet overdonder met dit bericht. Ik ken je niet en ik weet ook niet veel van je, maar ergens ben ik benieuwd naar je. Ik heb nog niet de moed gehad om je aan te spreken. Ik voel me hiervoor veel te onzeker. De ene keer denk ik, nu ga ik er voor, maar de moed ontbreekt. De andere keer denk ik dat ik alles moet laten zoals het is omdat ik niet van het risico hou.
Ik heb tijd nodig en door je te overvallen met onverwacht bericht komt dit helemaal niet zo over. Het lijkt dan misschien dat ik echt weet wat ik wil, maar ik heb tijd nodig om iemand te leren kennen. Ik gooi me niet zomaar in avontuurtjes waarvan ik niet kan inschatten hoe het afloopt. Ik hou van duidelijkheid en ben nuchter en realistisch en word heel onzeker als ik niet weet wat ik kan verwachten van iemand.
Ondertussen ben ik 31 en ik heb door schade en schande leren weten met welke mensen ik een klik kan maken. Jij bent één van de mensen waarvan ik het gevoel heb dat het wel kan klikken al moet ik enkel afgaan op je uiterlijk.
Ik weet dat het een hele boterham is, maar ik hoop dat je kan en wil reageren en voorzichtig contact met me wil zoeken.
