Tot ik een ons weeg.... Poging 187 tot afvallen......!!!
27-03-2017
Beter
Vijf kilo ben ik nu kwijt. Maar het valt me zwaar. Als ik door de stad loop en ik kijk om me heen, zie ik zat beroerdere gevallen. Nog dikker. Of vrouwen van boven de vijftig met pikzwart geverft haar....of vrouwen op leeftijd met een kort rokje aan. Is ook niet alles, denk ik dan. Doorgaan dus.....
Het gaat moeizaam. Twee maanden verder en twee kilo eraf. Het wil niet echt lukken. Ik geef het op...... maar als ik met een vriendin aan het winkelen ben (zij is wèl slank) en ze zegt: 'zullen we even voor jou kijken of ze nog iets leuks hebben? Oh kijk, dit is lekker groot.....' Ik vind het niet een leuke opmerking, doet een beetje zeer eigenlijk en ik besluit mijn schouders er weer onder te zetten. Tanden op elkaar en doorgaan.....
Ik vraag me wel eens af waar het fout gegaan is. Ooit was ik slank, als ik foto's terug kijk van vroeger denk ik wel eens: té slank. Voor zover je dat kunt zijn natuurlijk. Na mijn derde bevalling moest ik voor het eerst een aantal kilo's afvallen. Dat viel mee, het was maar een paar kilo en ik was nog jong en de boel nog veerkrachtig. Inmiddels ben ik 51, niet meer jong en al helemaal niet veerkrachtig meer. En ook heel wat lijnpogingen verder. Noem een dieet en ik heb het gedaan. Het ene met meer succes dan het andere, maar altijd zaten de kilo's er een jaar later weer aan, plus nog wat extra kilo's met dank aan het jojo-effect. En nu begin ik, in een splinternieuw jaar aan poging 184. Zucht. En ik heb er zooooooo geen zin in.
