maar hier zijn we weer! 

Het weekend van 6 december - hier een feestdag, was dus een verlengd weekend van 4 dagen.

En dat betekent: klaar voor een tripje!

Na wat gedoe met mijn kotgenoten, had ik hier dan ook echt wel heel veel zin in. Een betere timing kon niet!

Met 9 vrienden (uit België, Frankrijk, Australië, Zweden, Duitsland en Brazilië) trok ik woensdagavond om middernacht naar het treinstation, waar onze trein zou vertrekken om 1u 's nachts.

Als alles goed ging, zouden we dan in LISSABON toekomen rond een uur of 7 's morgens.

De trein was natuurlijk op zijn Spaans een beetje te laat, maar om 2 uur waren we echt weg!

Ik had toevallig een raam-zitje, dus ik heb de hele weg geslapen. Af en toe wakker geworden door de wc die naast mijn hoofd was, maar voor de rest geen enkel probleem! Dat bleek niet zo bij iedereen te zijn toen we aankwamen :) !

's Morgens ons hostel opgezocht, wat een geweldige keuze van hostel bleek te zijn!

King-Sizebedden, gratis pannenkoekenontbijt en avondeten en een heerlijk gezellige sfeer!

Dus 's morgens direct een heerlijk pannenkoekenontbijt voorgeschoteld gekregen.

Daarna 4 dagen de stad verkend, met een gestolen portefeuille tussendoor!

Niet de mijne, maar die van Marich de Belg. 

Op zoek naar avontuur zijn we dan samen naar de politie van de toeristen gegaan, waar we een geweldige indruk achter gelaten hebben denk ik :)

Volgens mij hebben we hun avond gemaakt met wat hulp van een schrijffout en de naam van onze hostel! :)

Ook een bezoekje aan de Ambassade kon natuurlijk niet ontbreken in de zoektocht naar een nieuwe identificatie!

Alleszins, een heerlijke tijd gehad in Lisboa die voorbij gevlogen is!

Dus om 21u 's avonds stond de trein in Lisboa ons weer op te wachten om richting Salamanca te vertrekken.

Toen we daar om 5u aankwamen, zijn we met een taxike naar onze piso gereden om daar nog 3 uurtjes te slapen voor de les van 9u.

Vermoeiend maar leuk!!

De dagen erna werden gevuld met lessen, wat inhalen van schoolwerk en wat huishoudelijke taakjes zoals wassen en kuisen.

Dinsdag was het 'HET' gespreksonderwerp overal.

Woensdag stond het podium er.

En donderdag was het zover!

De fameuze, beroemde Nochevieja Universitaria in Salamanca!

Wat is dit juist? Wel, dat zal ik eens eventjes uitleggen!

Omdat alle studenten in Salamanca naar huis gaan om kerst en nieuwjaar te vieren, hebben ze er niets beters op gevonden dan hun eigen nieuwjaar te creëren! 

Dus op donderdag 13 december, stroomden bussen vol studenten toe uit alle delen van het land en daarbuiten: Sevilla, Madrid, Valencia, maar ook Portugal, Frankrijk en zelfs Italië!

Tevorens de massastroom te volgen naar de Plaza Mayor voor het aftellen, waren we uitgenodigd bij een Spaanse vriend voor een hapje en een drankje. 

En nu zal ik de Aertsen even jaloers maken: In hun woonkamer stond een machine om zo'n grote hespenblok op te klemmen - wat ze dan ook deden. En we kregen vers van de pers jamón voorgeschoteld.

Ik moet zeggen, een ervaring rijker, dat Spaanse avondje!

Rond 23u vertrokken we dan richting Plaza Mayor - nadat we ongeveer de helft van onze vrienden hadden kwijtgespeeld in de drukte :)

Daar aangekomen dachten we een drankje te gaan kopen, tot we blijkbaar in de VIP-ruimte beland waren. Wel, dat was niet mis :)

En daar hebben we gezeten tot het tijd was om af te tellen!

Met onze 12 druiven in de hand - wat trouwens echt heel erg snel gaat, 1 seconde per druif is te weinig! - hebben we allemaal samen afgeteld om het 'nieuwe jaar' in te luiden!

Vanaf die vrijdag is het leren begonnen - we proberen nu in allerijl nog wat examendingen te regelen zoals het gebruiken van een woordenboek enzovoort. We hadden ook eerst op twee examendagen op hetzelfde uur een practicum, waardoor we niet op dat practicum aanwezig zouden kunnen zijn. Nu heeft die prof ons gezegd dat we ze niet moeten maken, maar hij heeft een bewijs nodig van die twee examens. O BOY. Makkelijker gezegd dan gedaan. Maar het zal wel geregeld geraken. Mijn grens voor frustratie is blijkbaar wat omhoog geschoven tegenover september :)

Daarnaast was het ook nog eens afscheid-tijd. Aangezien de eersten hier nu vertrekken (Mijn goede vriend de Australiër en één van de drie Duitsen) en niet meer zullen terugkomen, dringt bij iedereen het besef door dat het bijna gedaan is. Gisteren dan ook een afscheidsfeestje gehad.

Dubbel gevoel, terugkeren naar huis. Ik ben nog steeds blij dat ik naar huis ga om kerst te vieren - kerst is familiedingetje zeker?

Maar het besef dat het daarna nog examens zijn en het einde, doet me best nog wel slecht voelen. Ik heb hier zo'n geweldige mensen leren kennen en we beseffen plots allemaal dat we eigenlijk best ver van elkaar wonen. 

Ach, de wereld is natuurlijk ook niet zo groot. En de plannen voor bezoekjes aan de rest van de wereld zijn al lang gemaakt!