Ik zie jullie allen al vreemd kijken naar die titel: "Huh? Die meiden gingen toch naar JawJaw??"
Awel ja dat was het oorspronkelijke plan., tot we in de boot zaten en te horen kregen dat we naar Minimi gingen. Eerst was het even wenkbrauwgefrons, maar uiteindelijk dachten we met zen allen: bwaah maakt ni uit, we zijn is Suriname, toch?
De boottocht begon echt fantastisch: heerlijk weertje, goed gezelschap en een super vet uitzicht!
Na een half uurtje kregen we een stortbui over ons heen! Echt zo hard dat het regende. Lies en ik, zo slim als we zijn, waren natuurlijk onze regenjas vergeten. We kwamen dus half bezopen aan op onze eindbestemming. Daar regende het nog steeds, maar het verblijf was echt verbluffend: mooie hutjes, veel groen, stroomversnellingen voor de deur, heel rustig: in 1 woord gewoon genieten.
Na het afdrogen van onze haren en onze bagage te hebben weggezet, kregen we een heerlijke Surinaamse maaltijd: rijst, kip, boontjes, komkommer int zoetzuur.
Op onze verblijfplaats hebben we twee Hollandse buren leren kennen. Ze waren een wereldreis aan het maken. Uren konden wij luisteren naar hun spannende verhalen en interessante weetjes over Suriname. Zo moeten vrouwen bijvoorbeeld bij ongesteldheid het huis verlaten en terugkeren wanneer ze weer rein zijn. Vrouwen moeten hun vagina twee maal schuren tegen een boomschors om te bewijzen dat ze hun man lief hebben. Mannen hebben niet alleen vrouwen, maar ook verschillende buitenvrouwen. De beheerder van ons vakantieoord had zelf 3 vrouwen en 23 kinderen. Wat dus redelijk normaal is. Jongeren van 10 jaar leren al schildpadden slachten (wat we gezien hebben!). Toen we heerlijk aan het baden waren in het warme water van de Surinaamse rivier, hoorde we dat er kaaimannen van wel 3 meter en piranha's in rondzwemmen. We moesten ons echter geen zorgen maken, want ze eten geen mens.
's Nachts hoor je vele dierengeluiden. Oa apen, krekels, vogels, kikkers, enzovoort. Die nacht werden we wakker door een schot. De volgende ochtend kregen we te horen, dat dit jagers waren die een aap hadden vermoord. Vroeger zaten er veel meer apen in het gebied, maar deze zijn de laatste jaren massaal vermoord. Het is dus werkelijk verstand op nul zetten.
De tweede dag zijn we drie dorpjes verderop gaan bezoeken. Het zijn kleine huisjes, bestaand uit natuurlijk materiaal. Er is wel elektriciteit en internet. De rondleiding leerde ons heel wat interessante planten en gebruiken kennen. Zo hebben we een katoenplant, een ananasplant, rijstveld, aardappelplant, pindanotenplanten, pompoenplant. De planten konden we fotograferen, de mensen echter niet. Opvallend was dat de mensen alles doen in de Surinaamse rivier: wassen, plassen, koken, afwassen en douchen. Tijdens onze rondleiding werd de zondagochtend mis, speciaal onderbroken zodat wij de kerk even konden bezichtigen. Het was een zeer mooie kerk, vergeleken met de woningen van de mensen.
Na de rondleiding hebben we nog even kunnen genieten van de mooie natuur en de schijnende zon. Toen was het weet tijd om terug te keren naar huis. De boottocht was weer lekker nat :)
Ja jongens, dat is toch een beetje anders dan in Belgie hoor! :D
Allereerst vertrokken we met de taxi naar iemand zijn appartement. Het was een Canadees ("en nog ne knappe ook" zegt Lies) dus onze avond was al goed gestart. Zijn appartement was echt niet normaal !! Zo chic! Hij had een terras met uitzicht op de zee en kon de dolfijnen zien springen, wat wil je nog meer?
Eenmaal daar toegekomen zat de sfeer er al goed in: er werden spelletjes gespeeld, je leerde heel wat nieuwe mensen kennen en er werd gedanst. Om 12 uur kwam de partybus toe. Een busje waarin echt zot harde muziek werd gespeeld. Nele deed aan toestelturnen op de bus (ja zo kennen we haar wel, hoor we iedereen al denken), Iedereen moest zich zot hard vasthouden want de buschauffeur reed super hard (maja Nele trok dat haar bijvoorbeeld niet aan), Iedereen was super hard aan het dansen, de glaasjes waren nooit leeg, er werd goed gelachen en nog zoveel meer.
Na een uurtje partybussen stopten we bij de Zazazou, The place to be on a Saturdaynight. We hadden allebei ons dansbenen aan en stonden geen moment stil! Nele maakte het podium volledig eigen, Lies had ineens tal van nieuwe vrienden gemaakt. Elk gingen we onze eigen weg, maar wanneer we elkaar weer terugzagen was het groot feest :D Voor we het wisten, was het feest gedaan en keerden we terug naar huis. Nog een plonsje in het zwembad, een ijsje en een stuk pizza en ronkieronkie in ons bed! Want al 3 uurtjes later moesten we er weer uit voor een ritje naar Overbridge. Een super mooi strand met palmbomen en een bosje waar je de echte Surinaamse natuur kon opsnuiven. Zalig genieten en lekker niks doen, zoals een zondag hoort te zijn.
Onze eerste stageweek was overweldigend en zelfs een beetje choquerend.
We lopen stage op een school voor kansarme kinderen. De school zelf is redelijk primitief. Er is enkel elektriciteit in het kantoortje van de Directeur. De klassen zijn niet afgesloten, dus je kan in elke klas de lessen van de andere juffen horen. Meer dan de helft van de kinderen komt uit een internaat. Zij krijgen 's avonds pas weer om 11 uur iets te eten, omdat ze 's middags op school een bordje (duidelijk 'je') warm eten krijgen. Sommigen komen zelf zonder ontbijt op school aan. Nu snappen jullie wel wat we bedoelen met choquerend.
De school is niet gezegend met didactische lesmateriaal. Er zijn een aantal boeken en schriften aanwezig, maar niets om de inhoud visueel te ondersteunen. De speelplaats is heel klein en steeds bedekt met de auto's van de leerkrachten, met andere woorden hebben de kinderen geen speelruimte noch spelmateriaal om zich tijdens de speeltijden te gebruiken.
Vanwege de eerste indruk zijn we meteen in actie geschoten. Er stond een klein lokaaltje te verkommeren. We hebben dit helemaal uitgemest, met als gevolg dat we duizend muggenbeten bij kregen! :D Tussen het stof en de rommel vonden heel wat mooie boeken, waardoor we besloten een bibliotheekje op te richten. Dit zou dan ineens dienen als leslokaaltje voor de kinderen met zware lees- reken- en schrijfproblemen.
Daarnaast hebben we voorgesteld aan de school om naschoolse opvang te geven van 13 tot 15 uur voor deze kinderen. Op die manier kunnen we intensief oefenen met een kleinere groep en met minder afleiding.
We zijn met open armen ontvangen en de zorgleerkracht (die geen speciale opleiding heeft gehad) is zeer blij met ons enthousiasme en onze kennis die we met haar kunnen delen. Dat is trouwens echt een schat van een vrouw!
We hebben echt het gevoel dat we hier veel kunnen betekenen!
Vandaag was het dolfijnentocht! Echt in 1 woord een fantastische dag.
Eerst werden we met heel onze guesthouse opgehaald door een busje. Die bracht ons naar de haven, waar er een bootje klaar stond. De man achter het stuur, wist de dolfijnen goed te vinden, ondanks het slechte weer en de grote golven. We hebben echt op 1 meter afstand zien springen! NA het dolfijnenspotten zijn we naar een eiland gevaren, waar we gezwommen hebben. Op dit eiland vonden wij een grote schat! Het was een skelet van een schildpad! Het hoofdje was echt groot (je kan de foto zien op facebook!)
Het skelet en andere mooie schelpen liggen nu te pronken in onze kamer.
We hebben ook in een speedboot gezeten!!! En Nele heeft er zelfs mee gevaren!!
Na het varen zjin we naar een suikerplantage gegaan, waar een aantal lokals woonden. Ze hebben vervallen huisjes, maar nog redelijk wat luxe. Een bepaalde familie heeft daar lekker voor ons gekookt (bami, nasi, kip, boontjes en kokoswater!) :) SMULLEN
Daarna hebben we een rondleiding gekregen over de plantage en mochten we schildpadden en kaaimannen (soort van krokodil) vasthouden :D
Om de dag af te sluiten zijn we nog eens langs de dolfijnen gepasseerd.
Onze vlucht was ten eerste super goed! KLM is echt een aanrader om mee te vliegen. De maaltijden zijn goed verzocht en door het grote aanbod aan entertainment leek de tijd ook voorbij te vliegen. Naast ons zat er een oud Surinaams madammetje. Op het eerste zicht redelijk koddig, maar na drie seconden liet ze ons niet meer gerust. Lies moest haar eten op eten en ze zette heel de tijd haar sjakossen en vuile servieten op haar schoot. Wij kregen continu gratis drank, waardoor we haar regelmatig moesten bespringen om naar het toilet te kunnen.
Maar alle gekheid op een stokje, de vlucht was top!
Toen we aankwamen, hebben we direct kennis gemaakt met het tietenzweet dat de Surinaamse temperaturen ons geeft. Na uren aan te schuiven ter controle van ons visum, waren we op zoek naar onze taxi. Deze stond echter niet klaar. We hadden besloten onze huisbaas te bellen en deze heeft voor ons zijn persoonlijke contacten aangesproken, zodat we direct naar Paramaribo City konden trekken.
Hier aangekomen werden we overweldigd door een welkomstcomité aan studenten. De sfeer zat er direct goed in. We kregen Bakabana's (gebakken bananen) en een verkoelende drank. We voelen ons hier direct thuis en de huisbaas staat dag en nacht voor ons paraat.
