Ja jongens, dat is toch een beetje anders dan in Belgie hoor! :D
Allereerst vertrokken we met de taxi naar iemand zijn appartement. Het was een Canadees ("en nog ne knappe ook" zegt Lies) dus onze avond was al goed gestart. Zijn appartement was echt niet normaal !! Zo chic! Hij had een terras met uitzicht op de zee en kon de dolfijnen zien springen, wat wil je nog meer?
Eenmaal daar toegekomen zat de sfeer er al goed in: er werden spelletjes gespeeld, je leerde heel wat nieuwe mensen kennen en er werd gedanst. Om 12 uur kwam de partybus toe. Een busje waarin echt zot harde muziek werd gespeeld. Nele deed aan toestelturnen op de bus (ja zo kennen we haar wel, hoor we iedereen al denken), Iedereen moest zich zot hard vasthouden want de buschauffeur reed super hard (maja Nele trok dat haar bijvoorbeeld niet aan), Iedereen was super hard aan het dansen, de glaasjes waren nooit leeg, er werd goed gelachen en nog zoveel meer.
Na een uurtje partybussen stopten we bij de Zazazou, The place to be on a Saturdaynight. We hadden allebei ons dansbenen aan en stonden geen moment stil! Nele maakte het podium volledig eigen, Lies had ineens tal van nieuwe vrienden gemaakt. Elk gingen we onze eigen weg, maar wanneer we elkaar weer terugzagen was het groot feest :D Voor we het wisten, was het feest gedaan en keerden we terug naar huis. Nog een plonsje in het zwembad, een ijsje en een stuk pizza en ronkieronkie in ons bed! Want al 3 uurtjes later moesten we er weer uit voor een ritje naar Overbridge. Een super mooi strand met palmbomen en een bosje waar je de echte Surinaamse natuur kon opsnuiven. Zalig genieten en lekker niks doen, zoals een zondag hoort te zijn.
Onze eerste stageweek was overweldigend en zelfs een beetje choquerend.
We lopen stage op een school voor kansarme kinderen. De school zelf is redelijk primitief. Er is enkel elektriciteit in het kantoortje van de Directeur. De klassen zijn niet afgesloten, dus je kan in elke klas de lessen van de andere juffen horen. Meer dan de helft van de kinderen komt uit een internaat. Zij krijgen 's avonds pas weer om 11 uur iets te eten, omdat ze 's middags op school een bordje (duidelijk 'je') warm eten krijgen. Sommigen komen zelf zonder ontbijt op school aan. Nu snappen jullie wel wat we bedoelen met choquerend.
De school is niet gezegend met didactische lesmateriaal. Er zijn een aantal boeken en schriften aanwezig, maar niets om de inhoud visueel te ondersteunen. De speelplaats is heel klein en steeds bedekt met de auto's van de leerkrachten, met andere woorden hebben de kinderen geen speelruimte noch spelmateriaal om zich tijdens de speeltijden te gebruiken.
Vanwege de eerste indruk zijn we meteen in actie geschoten. Er stond een klein lokaaltje te verkommeren. We hebben dit helemaal uitgemest, met als gevolg dat we duizend muggenbeten bij kregen! :D Tussen het stof en de rommel vonden heel wat mooie boeken, waardoor we besloten een bibliotheekje op te richten. Dit zou dan ineens dienen als leslokaaltje voor de kinderen met zware lees- reken- en schrijfproblemen.
Daarnaast hebben we voorgesteld aan de school om naschoolse opvang te geven van 13 tot 15 uur voor deze kinderen. Op die manier kunnen we intensief oefenen met een kleinere groep en met minder afleiding.
We zijn met open armen ontvangen en de zorgleerkracht (die geen speciale opleiding heeft gehad) is zeer blij met ons enthousiasme en onze kennis die we met haar kunnen delen. Dat is trouwens echt een schat van een vrouw!
We hebben echt het gevoel dat we hier veel kunnen betekenen!
