Het is nu bijna anderhalf jaar geleden,
ik zal het nooit meer vergeten,
Daar voor was alles okee
ik had lieve vrienden,
en ze leefde altijd met me mee,
Op school ging alles goed
ik deed alles wat een levensgenieter doet,
Tot 12 februari in de winter
Toen was mijn leven in één klap niet meer pienter,
ik werd van het goede pad afgetrokken,
en het enige wat aan mijn lijf bleef,
waren mijn sokken.
ik wilde het helemaal niet,
en het deed me veel pijn en verdriet
ik wilde met het leven stoppen
en begon alles op te kroppen
maar door mijn vrienden kom ik er doorheen
als het misgaat helpen ze meteen
ze steunen me als ik ga janken
ik heb zoveel aan ze te danken
maar nog steeds voel ik schuld,
viesheid en pijn,
Zal ik ooit de oude kunnen zijn?
Sommige mensen geloven me niet
omdat je 't aan de buitenkant ook niet ziet
Van buiten ben ik heel blij
Van binnen ben ik dood en stuk
Elke dag besef ik het weer
Dan lijkt het net of ik naar de plek,
en dader terug keer
Nog steeds denk ik dag en nacht
aan die keer dat ik ben,
Verkracht!!!!