ik wou je vragen, "wat doe je nu ?" maar je ogen keken me zo gemeen aan, dat ik heel stiletjes men woorden teruch inslikte . ik wou schreeuwen laat me los, ga weg!!" maar mijn stem bleef steken in men keel. ik wou wegrennen, heel ver weg van jou , maar mijn benen voelde als verlamdt . ik wou huilen van de pijn , wandt de eerste keer was ik pas 11 maar je zei:" zo wordt je groot ." ik duwde mijn tranen dapper weg. ik kon niet duwen schreeuwen vragen huilen rennen .... is het dan toch mijn eige domme schuld???
Het kleine meisje, getuige van zoveel verdriet en ruzies. Steeds vrolijk lachend op momenten dat het moest. Vechtend, nog niet goed beseffend waartegen. Op zoek naar wat warmte en genegenheid. Het kind, verdrietig, verward, bang.
Een jonge meid, ogen vol tranen, het lachen vergaan. Elk plekje van haar lichaam betast door handen die er niet thuishoorden. Elk plekje van haar hart doorprikt door woorden van afkeer. De luchtbel van haar leven is uiteengespat. Op zoek naar begrip en bescherming.
Het kind, bedrogen, verraden, vernederd.
Een volwassen vrouw, geen weg wetende met al haar gevoelens. Vol wanhoop en haat. Teleurgesteld in het leven, in zichzelf. Met een kapotte luchtbel, maar met een rugzak vol herinneringen. Bang om die volledig te openen, schrik om alles opnieuw te beleven. Op zoek naar zichzelf. Het kind, uitgeblust, moe gevochten, leeg
Het is nu bijna anderhalf jaar geleden, ik zal het nooit meer vergeten, Daar voor was alles okee ik had lieve vrienden, en ze leefde altijd met me mee, Op school ging alles goed ik deed alles wat een levensgenieter doet, Tot 12 februari in de winter Toen was mijn leven in één klap niet meer pienter, ik werd van het goede pad afgetrokken, en het enige wat aan mijn lijf bleef, waren mijn sokken. ik wilde het helemaal niet, en het deed me veel pijn en verdriet ik wilde met het leven stoppen en begon alles op te kroppen maar door mijn vrienden kom ik er doorheen als het misgaat helpen ze meteen ze steunen me als ik ga janken ik heb zoveel aan ze te danken maar nog steeds voel ik schuld, viesheid en pijn, Zal ik ooit de oude kunnen zijn? Sommige mensen geloven me niet omdat je 't aan de buitenkant ook niet ziet Van buiten ben ik heel blij Van binnen ben ik dood en stuk Elke dag besef ik het weer Dan lijkt het net of ik naar de plek, en dader terug keer Nog steeds denk ik dag en nacht aan die keer dat ik ben, Verkracht!!!!
hij neemt me in zijn armen, hij kust me overal, hij ritst mijn spijkerbroek open, ik duw hem van me af, hij dringt aan, ik wil het niet ik zeg dat hij moet stoppen, maar hij luistert niet, nee, nee, ik wil het niet waarom? ik dacht dat hij van me hield, het doet pijn, ik ben verkracht door de man die ik liefhad...
ik wil wakker worden zodat ik niet gewurgd kan worden door de nacht die als een donkere sluier op me neerstrijkt ik wil wakker worden zodat ik niet aangeraakt kan worden door koude vingers van de donkerte. ik wil wakker worden zodat ik de baas kan blijven over mijn eigen lichaam ik wil verlangen naar de zee naar de golven die me opslokken alsof ik er even niet meer ben ik wil verlangen naar het zand waarin ik me een weg kan graven naar de andere kant van de wereld ik wil verlangen naar de lucht naar de vogels die aan de werkelijkheid kunnen ontsnappen wanneer ze maar willen ik wil niet meer vast in de bomen zitten in een net dat me van de buitenwerlend isoleert ik wil niet meer dat het spook mij vastpakt alsof hij mij liefheeft ik wil niet meer een gevangene in mijn eigen lichaam zijn
Thuis zat het allemaal niet mee, Na elke ruzie moest ik huilen, tranen stroomde, een tranenzee. Toen kwam ik jou tegen, Ik was buiten aan het huilen in de regen. Je liep naar me toe en sloeg een arm om heen, Je vroeg wat er was, en leefde met me mee. Toen je weer weg ging begon de ellende thuis alweer, Ik besloot naar jou te gaan, daar had ik er geen last van, nooit meer. Je zei dat het beter was als ik bij jou bleef slapen. Ik vond het een prima idee en we gingen verder praten. 'S avonds kuste jij mij op me mond, Ik voelde me gelukkig, en dacht dat liefde misschien toch nog bestond. Het bleef niet bij die ene kus die nacht, Ik was zo blij, hij kwam zo totaal onverwacht. 2 weken samen waren we in de tussentijd. Nu later heb ik heel veel spijt. Toen we een keer aan tafel zaten te eten, zei hij dat hij iets was vergeten. Daar kwam hij met een gouden ring en hij schoof hem om mijn vinger heen. Hij zei dat hij van em hield en me nooit in de steek zou laten, ik dacht ik ben nooit meer alleen. Maar toen je op een avond vroeg of ik de ring en kleding nog terug ging betalen, begon mijn blijdschap flink te dalen, Je kuste me en zei je houd toch van mij, ik kon hem niet laten zitten, door hem was ik nu blij. Dus later deed ik het met al je vrienden, terwijl jij er flink veel geld mee verdiende, maar op een gegeven moment kon ik het niet meer, het deed me zeer. dus ik liep midden in de nacht bij jou weg, toen had jij flinke pech. later kon ik weer bij mijn famili terecht, waar ik vervolgens alles uti heb gelegt. Nu ben jij opgepakt en ik ben blij, maar ik voel me flink verraden en een stuk in mij, is nog altijd vol verdriet, ik wou dat ik dit nooit had meegemaakt, nee ik wou dit niet.
IK werd verliefd op jou Omdat ik van je hou Door de liefde deed ik dingen liet ik mij in bochten wringen deed dingen tegen mijn zin in ik vertrouwde jou Maar nu sta ik in de kou Heb alleen nog maar spijt en ben in de rouw en voel ik me depressief Ik deed het, omdat ik door mijn liefde niet meer realistisch kon denken Het doet pijn, alleen nog maar pijn voel me gekleineerd en als een niks waard zijnde behandeld.
Hij kijkt me aan, met die gevoelloze blik, Ik durf hem amper aan te kijken en ik slik. Wat gaat er nu komen? Blijf ik alleen achter met hem? Ik begin te zweten en krijg kippenvel van zijn stem.
Zijn handen gaan over mijn rug, zijn hand langs mijn oor, Zijn snelle, harde adem dat is alles wat ik hoor. Ik kijk hem bang aan en ik zeg ik wil het niet Maar hij gaat door en er is niemand die het ziet.
Kan iemand hem laten stoppen, ik kan er niet meer tegen, Hij laat mijn adem stokken, ik kan me niet bewegen. Zijn broek zakt op de grond, een traan over mijn wang, Hij leek zo aardig, maar nu maakt hij me bang.
Zijn hand gaat door mijn haar, maar ik kijk hem niet aan, Ik bid om het moment, waarop hij me laat gaan. Maar het lijkt uren te duren en me benen voelen als lood, Van binnen schreeuw ik het uit, van binnen ga ik dood.
Als hij klaar is, verdwijnt hij en ben ik alleen, Overal voel ik pijn er er loopt bloed langs mijn been. Ik wil schreeuwen, huilen en gillen, maar ik sluit mijn mond, Ik wil heel hard wegrennen, maar zak in elkaar op de grond.
Ik had nooit gedacht dat dit mij zou overkomen, Zelfs niet s nachts, in mijn allerengste dromen. Maar het is me overkomen en het is erger dan ik dacht, Ik kan het nog steeds niet geloven, ik ben verkracht
Mijn slapeloze nachten. Waar nachtmerries op me wachten. Ik drink wat om mijn geest te verzachten. Toch kan ik niks doen tegen deze duistere krachten.
Het trekt me naar onder. Trekt me uit mijn evenwicht. Ik neem nog een slok, ik slaap niet meer zonder. Ik verdoof zodat ik niet hoef te zien waar't aan ligt. Ik verdoof zodat ik niet meer hoef te voelen. Het lijkt een somber uitzicht.
Nachtmerries, gevoelens, angst Erger dan ik ooit had kunnen verwachten. Alsof ik uiteen word getrokken door duistere machten. Neem nog een slok en hoop mijn leed te verzachten.
De drank spoelt me schoon van het leed in mijn geest. Toch stopt hier het drinken. Even terug naar wie ik eerder ben geweest. Lijk voor jaren in mijn duister te zinken. Aan't verdrinken.
Nachtmerries, gevoelens, angst Moet erdoor heen op eigen krachten. Negeer de kwade machten. Geen drank die mijn leed komt verzachten. Ik herstel langzaam en moet nog wachten. Tot het eind van nachtmerries, gevoelens, angst Tot het einde van mijn slapeloze nachten.
Mijn slapeloze nachten. Waar nachtmerries op me wachten. Ik drink wat om mijn geest te verzachten. Toch kan ik niks doen tegen deze duistere krachten.
Het trekt me naar onder. Trekt me uit mijn evenwicht. Ik neem nog een slok, ik slaap niet meer zonder. Ik verdoof zodat ik niet hoef te zien waar't aan ligt. Ik verdoof zodat ik niet meer hoef te voelen. Het lijkt een somber uitzicht.
Nachtmerries, gevoelens, angst Erger dan ik ooit had kunnen verwachten. Alsof ik uiteen word getrokken door duistere machten. Neem nog een slok en hoop mijn leed te verzachten.
De drank spoelt me schoon van het leed in mijn geest. Toch stopt hier het drinken. Even terug naar wie ik eerder ben geweest. Lijk voor jaren in mijn duister te zinken. Aan't verdrinken.
Nachtmerries, gevoelens, angst Moet erdoor heen op eigen krachten. Negeer de kwade machten. Geen drank die mijn leed komt verzachten. Ik herstel langzaam en moet nog wachten. Tot het eind van nachtmerries, gevoelens, angst Tot het einde van mijn slapeloze nachten.
Ik ben het helemaal zat met alles in dit leven ik heb het helemaal gehad met de problemen die jij me hebt gegeven nu is het genoeg getraumatiseerd voor het leven toen jij niet stopte toen ik het vroeg heb jij mij die trauma gegeven
steentje voor steentje opgebouwd. Het muurtje om mij heen. Helemaal afgesloten. Helemaal alleen. Niemand komt dicht bij. Niemand doet me pijn. Het leven is zo hard dat ik alleen wil zijn
