Soms zit je zo gevangen in je verdriet Je denkt daar alleen nog maar aan Het is zo erg dat je geen uitweg meer ziet Maar er komt een dag om weer verder te gaan Die dag zal ook voor jou komen Waarop jij het geluk vind Je kan er nu alleen maar over dromen Maar er komt een dag dat je leven begint
Het gaat goed met me, Dank je Natuurlijk niet altijd, maar ik heb mensen die me begrijpen en daaraan kan ik m'n verhaal kwijt.
Ik ben gelukkiger en voel me in het leven terug thuis geluk komt wanneer je beseft wat je hebt en vergeet wat je wil Iedereen draagt zijn kruis
Er zijn er altijd slechter af als wij Besef dat jij het beter hebt en wees blij. Besef dat alleen jij jezelf beter kan maken en hang niet af van een ander Want die is niet verantwoordelijk voor hoe jij je voelt Maar omring je alsjeblief wel met iemand die het goed bedoelt.
Je bent niet alleen met je verdriet Er is altijd iemand die om je geeft vergeet dat niet.
We weten allemaal dat de pijn zal minderen Misschien zelfs overgaat Tot dan hoop ik dat ik jullie kan steunen met gedichten Goedbedoelde hulp komt nooit te laat
We kunnen de klok niet terugdraaien We kunnen alleen vooruit Bekijk het positief, want hoe beangstigend de toekomst ook is en al voel je je soms heel klein. Het zal nooit meer als het verleden zijn.
Ik liep eens in het bos. En in het bos stond een boom. De boom was kaal, want het was winter.
Sommige takken waren gescheurd en gebroken, andere reikten hoog naar de hemel.
Daar stond hij fier. De boom gaf me een boodschap. Hij zei; KIJK NAAR MIJ Al heeft het leven mij pijn gedaan, toch groei ik door, want ik wil leven!
Mijn takken zijn geknakt, maar in het voorjaar zullen er weer nieuwe groeien, want ik wil leven!
Toen ik in het voorjaar weer terug kwam in het bos. Zag ik de boom. Hij was prachtig en trots. Vol met nieuwe takken en bladeren, fier rechtop.
Nu zag je niet meer zijn gebroken takken, want hij leefde en groeide in volle glorie. Hij genoot weer van het leven om zich heen, en liet de vogels eten van zijn vruchten.
Ik besefte me toen dat ik net zo kon zijn als deze boom, want ik wil leven net als hij.
Deze boom heeft me heel veel kracht gegeven, ik hoop dat je ooit je eigen boom vindt. De natuur heeft vele geheimen, maar als je er voor open staat , zal ze het aan je onthullen
Waarom moest iemand mij zon pijn doen Mijn leven een hel maken Mijn verdriet en angst steeds groter maken Mij bedreigen met de dood Boven mij staan. Maar nu is het afgelopen, Ik ben niet meer bang, Ik heb geen pijn meer En ik leef gelukkig En bovendien sta ik nu boven hem!!
Mijn lichaam is door mijn vader gebruikt Zijn lucht die ik nog steeds in mijn neus ruik Mijn ziel is door zijn woorden bekrast Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk verkracht Starend in mijn spiegelbeeld zie ik een traan Ik word zo kwaad als ik mezelf zo zie staan "Kom op, jeanet laat je niet kisten" echt overtuigend klinkt het niet Op dit moment is heel mijn lijf overdonderd van verdriet Controle houden door mezelf pijn te doen Dan kan ik mijn tranen beheersen, dan denk ik even niet meer aan toen Ja, dat is mezelf belazeren net zoals; Hoofdstuk uit, en er niet meer over praten En ik maar denken dat ik het op die manier achter me kon laten Moe gevochten huil ik tranen zonder troost Gevangen in mijn zelf gemaakte HEL Raak ik steeds verder heen, dat ik soms de dagen aftel Verdomme, wat heeft het voor zin Iedere dag weer vechten tegen de herinnering Dag en nacht beleef ik het voor de zoveelste keer Mijn gedachte blijven achter in die tijd, normaal denken lukt soms niet meer Ik leef in het verleden met mijn geest Ik hoor iemand zeggen;"
De herinneringen zijn van vroeger dat is geweest
Er zijn dingen gebeurt die nooit hadden mogen gebeuren
Het is verschrikkelijk maar laat het niet je hele leven besmeuren"
Sterk moet ik in mijn schoenen staan Verdriet en pijn mag mij niet verslaan Vechtend tegen de angst en eenzaamheid Vechtend voor en tegen de genegenheid Zwak zijn kwam bij mij niet voor Dus ging ik iedere keer maar door Ik voel een traan van machteloosheid Mijn hoofd in constante tweestrijd
Het slaan tegen de muren Het staren uit het raam vele uren Door pillen niet meer helder denken Zodat ik geen aandacht aan het verleden hoeft te schenken De slaap uit mijn ogen wrijven Zodat ik er ook 's nachts bij kan blijven Het dichthouden van deuren Laat het alsjeblieft niet opnieuw gebeuren De angst om het weer te beleven Je zou de moed op willen geven
Ik heb het niet makkelijk vandaag Te beseffen dat ik mezelf kapot maak Mijn energie is totaal op Mijn lichaam zegt nu STOP Dit is het moeilijkste van zwak zijn Van buiten groot, maar o zo klein Toe te geven dat ik op ben van binnen Maakt mij soms buiten zinnen Het maakt mij zo radeloos Alles verloren waar ik voor koos
Van binnen ongelukkig, van binnen brand de pijn Omdat ik niet ben wie ik eigenlijk wil zijn Ik ben gewoon een bang klein kind Met angsten die men niet normaal vind
Als ik je zou vertellen wat er in me omgaat zou je dan nog van mij houden ?
Als ik de deur naar mijn diepste innerlijk voor je zou openzetten zodat je naar binnen zou kunnen kijken, zou je dan schrikken ? of, erger, lachen me niet geloven.
Als je wist dat ik als de dood ben voor mijn moeder, niet meer in god kan geloven. Zou je dan anders over me gaan denken?
Als het donker is, malen er allerlei angsten door mijn hoofd die s`ochtends heel dwaas lijken. Misschien zou jij ze voorgoed op de vlucht kunnen jagen, als je wist wat voor een angsten het waren.
Als ik zo met jou over mijn gevoelens zou praten, neem ik een risico. Het risico dat wat ik je vertel gaat gebruiken om mij te kwetsen, te vernederen en onze liefde zou vernietigen. Maar naast dit risico is er ook de kans dat wat ik jou vertel ons dichter bij elkaar brengt, omdat onze liefde is gebaseerd op vertrouwen en begrip en werkelijkheid.
Dit gedicht gaat over iemand die een relatie heeft, en bang is voor de reactie, die hij of zij zou geven als hij of zij zou horen wat er vroeger is gebeurd.
Enigszins magisch verhaal hoe Tara haar nichtje Anna in stukjes en beetjes vertelt wat haar vader met haar doet. Ertussendoor speelt het verhaal van de grindewallen (een soort walvissen) die op de kust stranden. Vanaf dertien jaar.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 4/5 - (3 Stemmen) Categorie:boeken over misbruik Tags:boeken over misbruik
Mocht het mij eens niet goed gaan, dan hoef ik mijn boek maar te lezen en weet ik weer wat ik ben ...
Ik schrijf omdat ik wil schrijven dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn en zal ik schrijven - met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden, en met rode oren en rode wangen; ik ben gelukkig.
Als ik daarna ooit nog twijfel en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij of zelfs reddeloos verloren, kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben: gelukkig.
Elk kind zou een engel moeten hebben die waakt, Er is toch zoveel misbruik en geweld, Teveel mensen zijn geestelijk mismaakt, Door iemand die hen soms jarenlang kwelt, Elk kind dat misbruikt wordt is er een te veel, We zouden hen beter moeten behoeden, Levenslang, slachtoffer dat is hun deel, En er zijn meer daders dan wij vermoeden.