Vier dagen in the middle of nowhere vol met avontuur, idyllische plaatsen, mooie uitzichten en prachtige natuur, dat is de samenvatting van de afgelopen dagen. 

Maandagochtend vertrokken we al vroeg met een busje richting onze bestemming. We zouden eerst 1,5u rijden richting Zanderij, de luchthaven in Paramaribo, waarna we aan een 4uur durende rit over een zandweg zouden starten. Als dat nog niet lang genoeg was, stond ons daarna een boottocht van 3uur te wachten. En dat alles om midden in de jungle te geraken! De lange reis begon zeer interessant met onze gids Manu die informatie gaf over Suriname en zijn geschiedenis en daarna het spektakel van de denderende bus op de enorm brede zandweg. Daarbij kregen we al meteen onze, in het begin van de rit, beloofde massage. Het busje ging zo holder de bolder op en neer en van links naar rechts door de putten in de weg zodat we helemaal doorheen geschud werden. En ook konden we natuurlijk genieten van de natuur waar we doorheen crossten. Na een tijdje rijden stopte de bus ineens voor een spannende illustratie aan het begin van onze reis: een slang! Blijkbaar de 3^de giftigste slang die in Suriname te vinden is. Gelukkig konden we hem op een veilige afstand vanuit ons busje bekijken en fotograferen (zie foto). 5,5uur na de start van onze rit kwamen we uiteindelijk aan onze boot aan. We laadden al onze rugzakken en voedselvoorraden in om daarna 3uur lang van de natuur te kunnen genieten op het water tot onze gids in de verte het Fungu eiland aankondigde. Een beetje verder meerden we aan bij een prachtige stroomversnelling waar enkele houten huisjes in de natuur gevestigd waren. Echt een super mooi uitzicht! Dat al vanuit de boot, maar zeker vanop het eiland zelf. We besloten dan ook meteen even af te koelen in het lekker frisse water om daarna ons bed in te kruipen.

Dinsdag stond ons een zware tocht voor de boeg: eerst een kleine 5min met de boot de rivier oversteken waarna 16km wandelen door de jungle + een beklimming op de Voltzberg. We startten onze tocht met volle moed, goed gekleed op de mogelijke gevaren van de jungle: wandelschoenen (niet te missen voor zo’n lange wandeling, lange broek (dan ben je ietsje beter beschermd tegen een slangenbeet mocht er eentje je bijten, en dat was natuurlijk ook goed meegenomen ter bescherming tegen allerhande planten en uitstekende takken) en deze broek in de sokken zodat we niet zouden geconfronteerd worden met omhoogkruipende mieren… Onze eerste indrukken van de jungle waren echt: “prachtig”. We stapten op smalle paden die nog smaller werden, omhoog en omlaag, over en onder hinderlagen door en stopten af en toe voor speciale dieren die we tegenkwamen. Zo stopten we al vrij snel om naar brulapen te kijken, namen we een ons pad kruisende schildpad op, zagen we een Black Curasao (of zoals wij het noemen: ‘een pauwding’ omdat het wat weg had van een pauw) en keken we naar mooie vlinders en orchideeën. Een speciale pad, de bladpad, mag wel apart vernoemd worden. Hij was zo klein en zo goed gecamoufleerd dat we hem maar één keer gezien hebben van de 3 keer dat de gids hem had aangewezen. Ook zagen we een wild hert (of daar leek het toch op) die recht naar ons keek en zich volgens Hilde afvroeg wat voor vreemde beesten wij wel niet waren. Als we stil stonden om deze geweldige dieren te bekijken, moesten we oppassen (zoals ik hierboven al zei) voor de mieren die talrijk aanwezig waren. We zagen enorme mierenhopen en een enorme miersoort: de ‘bullet ends’ zoals de gids hen benoemde. Nu, de spannendste dingen houden we tot het laatste: natuurlijk passeerden we ook weer enkele slangen. We zagen de giftige tapijtslang en daarna een papegaaislag wegglijden door de bomen. Gelukkig zaten ze niet te dicht bij het pad, zodat we ze goed konden bestuderen zonder aangevallen te worden.

Uiteindelijk, na een 7,5km wandelen, kwamen we aan aan de voet van de Voltzberg. We zouden vanaf daar 240m omhoog klimmen. Niet hoog zou je denken, maar het was in ieder geval een serieuze beklimming! Hilde en Christine beslistten op het eerste stukje ‘plateau’ om daar al van het uitzicht te genieten. Ruben, Eveline en Liesbeth beten door en klommen met veel gepuff en gezweet naar het topje van de Voltzberg. En we werden ervoor beloond! Een prachtig 360° uitzicht over de jungle! En of dat nog niet genoeg was, zagen we nog enkele mooie ara’s wegvliegen en maakten we kennis met enorme hagedissen die van ons brood kwamen proeven.

Nadat we bekomen waren van onze beklimming en volop van het mooie uitzicht hadden kunnen genieten, begon onze tocht terug naar ons bootje. Op de terugweg begon het plots (zoals dat hier gaat in Suriname) heel hard te regenen, maar ik denk dat we nog nooit zo blij waren geweest met zo’n regenbui! Als beloning op het einde van de zware tocht, mochten we een plonsje nemen bij een watervalletje dicht bij de boot om daarna terug te keren naar het Fungu eiland. Helemaal uitgeput kregen we daar een lekkere maaltijd om daarna als een blok in slaap te vallen! 

…. de avond is hier ondertussen ook gevallen. Deel 2, het spannendste deel met bijna-doodservaringen van ‘De Ralleighvallen en Voltzberg’ volgt morgen! We houden jullie nog even in spanning ;-)

Btw, voor de geïnteresseerden: morgen even een rustige dag met een bezoek aan de Paramaribo zoo (eens kijken of daar meer dieren zitten dan in de Galibi zoo), een zwembadbezoekje en eventueel (als we nog wat spanning nodig hebben) een kaaimannen-vang-toer op het programma. 

Slaapwel!