Om eerst nog eventjes terug te komen op onze extra vrije dag gisteren, we hebben vooral een luie dag gehad. We zijn 's middags op zoek gegaan naar een restaurantje dat zeer lekker bleek te zien, maar natuurlijk waren die niet open op de moment dat wij daar zin in hadden ;-) We zijn dus maar opnieuw op het enige terrasje van Nieuw Nickerie de menu van nationale feestdag gaan eten. Lekker was het in ieder geval wel! Later op de dag hebben we nog wat gerust (dat hebben we hier ook echt nodig ;-) ) en tegen de avond zijn we gaan tennissen, ofja toch zoiets wat erop lijkt... Met onze fiets in complete tennisoutfit naar de tennisbanen rijden, daar aankomen en vaststellen dat de verhuurder van de tennismaterialen er niet was, nog 45min tooghangen met de hoop op de komst van de tennisleraar omdat er normaal tegen half 7 wel tennislessen georganiseerd worden, om half 7 concluderen dat er precies ook geen tennisles werd gegeven en dan in tennisoutfit terug naar ons huisje fietsen...en dan natuurlijk douchen van het harde gezweet! ;-)
Vandaag was het weer een gewone werkdag. We staan deze week allebei op de zaal. Eveline op de vrouwenafdeling, Liesbeth op de mannenafdeling. Wel leuk op een dag zoals vandaag dat we samen met de internist beide zalen samen toeren. Het gevolg was wel dat we met een hele delegatie achter de internist aanliepen: wij twee, twee assistenten, de hoofdverpleegster en dan nog 2 of 3 verpleegsters die niets anders te doen hadden dan een beetje meelopen. Als ze ons zochten, dan moesten ze in ieder geval niet ver zoeken. Tijdens de zaaltoer kwamen we vandaag wel een paar grappige dingen tegen (misschien als ik ze nu vertel niet meer, maar ik moet toch iets vertellen ;-) ). Als eerste een man die er vandaag sipper uitzag als vorige week en beweerde dat dat was omdat hij vervloekt was. Het duurde eerst al even voor iedereen begrepen had wat hij met 'vloek' bedoelde vermits hij slecht kon articuleren, en dan was het ook nog zo'n dwaze uitspraak naar ons oordeel (maar blijkbaar geloven hier de mensen wel in vloeken, lees het verhaal van de duiveluitdrijving). Daarna was er een man die zelfmoord had proberen plegen (wat dus degelijk mislukt was). Hiermee begon dr. Hoornenborg een heel gesprek met waarom hij dat had gedaan, en of hij het nu nog zou doen enzo...maar het leek ons dat hij er weinig over kwijt wou aan zo'n delegatie artsen. Na alle moeite die gedaan werd, bleek dat de patiënt ons helemaal niet verstond. De conclusie van dr. Hoornenborg tegen de verpleger: "nu int kort: zeg maar dat morgen de psycholoog langskomt"... Zo taalverschillen is toch niet altijd optimaal voor de zorg ;-) Als laatste was er (opnieuw) een mislukte intoxicatie van een gevangene. Deze vond het blijkbaar zo leuk in het ziekenhuis dat hij deed alsof hij geen water kon binnenhouden en constant moest 'braken'. Hij had in ieder geval een nierbekken vol speeksel getuft om te bewijzen hoe ziek hij wel niet was. Toen we dan nog met onze hele delegatie binnenkwamen, begon hij ook te doen alsof hij mega veel maagpijn had, mega misselijk was en de hele tijd was hij in zijn nierbekken aant tuffen. Het besluit: geef hem even een spuit tegen de misselijkheid en ga straks eens heel stiekem achter het hoekje kijken hoe hij het doet. Een uurtje later lag hij, na stiekem achter het hoekje te kijken, rustig te slapen op zijn bed. Een gesprek met hem nog een uurtje later bracht echter geen nieuwe info: hij kon echt niet drinken. Maar de verpleging wist ons meer te vertellen: hij had namelijk zijn medicatie ingenomen met water en dat ging perfect en had daarna om eten gevraagd... Morgen dus terug naar de gevangenis!! Dan is die agent die erbij stond te kijken de ganse dag ook weer van zijn vervelend werkje af ;-)
Zo, op naar morgen! Nu normaalgezien wél met een tennisles 's avonds ;-)
Reacties op bericht (1)
27-02-2013
watskebeurd
Bij het schrijven van een blog er ook rekening mee te houden dat wij maar leken zijn op het gebied van geneeskunde ik moest er potverdorie, wikipedia bij halen voor het woord ' nierbekken ' nooit van gehoord :)
