Dinsdag 28 augustus

Het is nu al 6 dagen na de Fitting van 22 augustus en ik vind dat de geluiden nog hard klinken. Bij de fitting hebben ze het apparaat aangepast aan de hand van de testen die ik toen gedaan heb. Ik moest dan in zo een cabine zitten waar men ook vaak audiogrammen gemaakt worden, dan zetten ze geluiden op variërend van dof naar scherp. Ik moest hen dan zeggen wat stil, normaal, luid en zeer luid was voor mij. Maar had ik toch last mee omdat ik niet wist wat “normaal” is, hoe kan ik weten wat een normale geluidsterkte is ??? Na deze test moest ik dan klankverschillen kunnen onderscheiden, variërend in klanksterkte… ook woordherkenning kwam aan de pas, dat ging eigenlijk wel vlot als ik de woorden op papier had. Zonder woorden op papier lukte me niet om woorden te herkennen. In die cabine kreeg ik het wel warm, vooral doordat ik me enorm concentreerde om alles goed te kunnen doen.

Na al de testen werd mijn apparaat aangepast, dat duurde wel lang omdat we echt zochten naar een goede geluidoverdracht voor mij. Ik wilde dat het achtergrondlawaai niet meer zo overheersend waren, ik ben zelfs even naar de straat geweest samen met David om te testen of ik hem nog kon horen met al de auto’s op de achtergrond, de auto’s wonnen weer eens. Toch besloot ik om mijn gehoor eens wat tijd te geven met de aanpassing. Nu 6 dagen later vind ik dat de achtergrond nog altijd overheersend dan stemmen of wat dan ook. Misschien zal dat zo blijven.

Ook heb ik soms het gevoel dat mensen rondom mij luid praten en sommigen vinden dat ik stil praat. Vandaag had ik logopedie en heb ik het eens gevraagd of het klopt dat ik te stil praat, men vond wel dat ik stil praatte maar niet overdreven. Misschien staat mijn apparaat wel luid of moeten mijn hersenen en gehoor nog aanpassen aan de geluiden.

Het frustreert me soms wel dat de aanpassing niet meteen goed kan gebeuren, het zou zoveel gemakkelijker zijn moesten ze een programma hebben dat onmiddellijk de juiste geluidsterkte en geluidsoverdracht gaf aan mij. Het zou ook gemakkelijker zijn moest ik goed kunnen uitleggen wat en hoe ik iets hoor.

Op werk moet ik vaak mijn apparaat op P1 zetten omdat het lawaai soms zo vervelend en vermoeiend is voor mij, ik ben altijd blij wanneer het namiddag is en dat er dan minder mensen op bureau zijn. Ik hoop van harte dat ik het lawaai van het werk ooit gewoon zal worden, zo zal ik me dan ook beter voelen, want nu kan ik met momenten last hebben van het lawaai en word ik prikkelbaar. Het gebeurd nu wel meer dat ik totaal geen zin heb om te gaan werken, enkel om het lawaai…

Nu heb ik een koptelefoon op mijn hoofd en luister ik naar muziek, het klinkt nu wel beter dan vorige keer, ik hoor nu het gezang, de stemmen, maar versta het niet. Maar gewoon luisteren naar de melodie en stemmen geef me al een goed gevoel. Ik heb nu de cd van Knuffelrock opgezet, ik heb nu even nood aan rustige muziek.

Ik probeer ook de liedjes die ik vroeger grijs draaide te herkennen, het is wel zo dat mijn teleurstelling dan wel groot is als blijkt dat het niet meer klinkt als vroeger of zoals ik het me herinner. Maar daar hebben ze me voor gewaarschuwd. Muziek is blijkbaar voor mensen met CI moeilijk, waarom weet ik niet en wil ik eigenlijk ook niet weten. Ik ga en wil de muziek ooit horen zoals het moet. Met de aanpassingen die nog gebeuren aan mijn apparaat zal dat wel lukken. Ik ga ervan uit dat iedere aanpassing alleen maar een vooruitgang betekenen voor mij.

Ik moet wel zeggen dat de laatste aanpassing wel beter is voor het muziek beluisteren, nu nog woorden kunnen verstaan zonder liplezen.

Op de logopedie is vandaag gebleken dat ik problemen heb met “oo” en “ie”, ze klinken voor mij zo zelfde en toch is het niet zo, “oo” is immers dof en lang terwijl “ie” scherper is…  Ik was wel gefrustreerd omdat dat niet goed ging, ik moet echt leren omgaan met mijn beperkingen, niemand kan alles van de eerste keer goed doen.

Woorden op papier en zonder liplezen herkennen gaat heel goed, maar ik hoor zelf wel dat ik niet altijd alle woorden goed herken, soms is het maar een deel van die woord of klank waardoor ik weet dat het die woord is.

Ik weet dat er een dag komt dat alles beter zal klinken, dat ik niet meer weet hoe mijn eerste geluiden klonken.

Zondag speelde David op zijn gitaar, vroeger vond ik het zo jammer dat ik hem niet kon horen spelen en dacht dat die dag nooit komen zou. Zondag was dus voor mij de eerste keer dat ik hem hoorde tokkelen op zijn gitaar. De aanleiding om zijn gitaar te nemen was dat ik me afvroeg hoe scherpe geluiden nu eigenlijk klinken, ik kon dat geluid maar niet voor de geest halen… Dus pakte David zijn gitaar en tokkelde enkele geluiden, dof – scherp, luid…  Als ik er nu zo aan denk, herinner ik me het scherpe geluid nog, maar ik vond het niet scherp klinken, ik dacht dat scherpe geluiden pijnlijk zouden zijn.

Na die getokkel heeft David nog gewon gitaar gespeeld, ik was blij dat er toch een dag gekomen is dat ik hem zou horen spelen, maar aangenaam was het niet echt, want voor mij was het maar lawaai. Ik heb toch maar mijn mond gehouden en David zijn speelmoment gegund. Normaal als een geluid of lawaai voor mij vervelend of storend moet het stoppen of stiller zijn. Ik kan onverdraagzaam zijn thuis wat lawaai betreft. Ik zou beter leren om te gaan met lawaai in huis, want ik kan niet altijd verlangen van David dat hij zich aan mij aanpast.

28-08-2007 om 00:00 geschreven door Liesbet