“I see my path, but I don't know where it leads. Not knowing where I'm going is what inspires me to travel it.”
02-10-2011
Enkele weetjes..
Dag iedereen!
Gisteren hebben we kennis gemaakt met het uitgaansleven in Paramaribo.
Naar mijn mening was het niet echt mijn ding, maar volgende keer zoeken we gewoon iets anders op!
Natuurlijk hebben we overdag ook wel andere dingen gedaan, zoals: shoppen. De buit: een t-shirt en een paar schoenen voor in totaal 75 SRD = 16.666 Euro! Nice zeggen we dan! Op naar het volgende paar?
Nu, enkele weetjes:
- Bussen vertrekken hier pas wanneer ze helemaal vol zitten (inclusief de doorgang van de bus).
- Naast honden, hebben we nu ook al een pad en enkele salamanders, en volgens Sharyl ook een grote kakkerlak.
- Het geluid dat ik maak om een kat te lokken, maken ze hier ook, maar dan op blanke meisjes.
- Toeteren gebeurt hier à volonté: voor blanke meisjes, voor wegpiraten, om voorrang te krijgen,..
- Eindelijk heb ik een kat gezien in Paramaribo!
- De psycholoog op onze stage is eindelijk gearriveerd.. waardoor we hopelijk wat meer begeleiding gaan krijgen.
- Binnen een maand zijn mijn ouders present in Suriname!
- De papa is vandaag jarig (51jaar geworden): Gelukkige verjaardag bij deze ;)!
- Mijn haar is toch wel stukken blonder geworden door de zon. (Waar blijft dat oranje?)
- Kizzy is het nog steeds niet gewoon dat ze aan de linkerkant (in plaats van de rechterkant) van de taxi moet instappen omdat het stuur hier aan de rechterkant staat.
Na een goed voetbadje, gearrangeerd door Kizzy, volgt er hieronder een
samenvatting van onze lange, maar daarom niet minder fijne, trip naar
Apoera.
Het bleek een zendingstrip te zijn, waar het geloof werd overgebracht
naar de indianenstam daar, om ze geestelijke en financiële steun te bieden.
Maandag:
Vroeg (om niet te zeggen: heel erg vroeg) opgestaan om om kwart na 7 te
kunnen vertrekken met de bus naar Nickerie. Dit tripje duurde ongeveer 4u. Om
dan over te stappen op een toch wel heel kleine boot voor 60 man. Na wat
problemen zijn we pas na 2u vertrokken richting Apoera, in 2 groepen, want de
boot zat te vol. De boot was voor mezelf een hele belevenis, aangezien ik de
schrik van de mama wat geërfd heb. Maar verbazingwekkend viel dit enorm mee. Om
1u 30 's nachts waren we toegekomen in het stadje (dus langer als 8u gevaren,
zoals geschat werd) om door de relaxheid van de Surinamers om 4u te kunnen gaan
slapen.
Gelukkig had ik op de boot onder de mooie sterrenhemel al wat kunnen
slapen.
Doch was deze boottrip heel vermoeiend, aangezien we slecht voorbereid
waren en bijna geen water of eten hadden.
Kortom, ik was blij aangekomen te zijn ;)!
Dinsdag:
Deze dag werd de planning opgehangen en bleek dat ik de eerste dag al
Corvée had. Dit wil zeggen dat ik samen met een groepje de afwas moest doen,
maar ook vegen, de toilet kuisen, het gras harken etc. Natuurlijk, met mijn
fantastische achtergrond als afwasser thuis, heb ik de hele dag staan afwassen
(wees maar trots papa!). Tijdens het afwassen leerde ik ook de mensen daar
nader kennen. En natuurlijk, naarmate de zendingstrip vorderde, wist ik wel
(bijna) iedereen zijn naam (of iets dat er ongeveer op trok) en achtergrond.
Met trots kan ik zeggen: dit was één van de enige dagen in Apoera dat ik
echt nog heimwee had gehad^^ Ze zagen dat ik het wat moeilijk had, en ik werd
direct opgevangen door een lieve vrouw Carmen. Zij vertelde mij haar ervaringen
als Surinaamse Nederlandse en het pepte me helemaal op!
Woensdag:
De eerste dag dat het programma echt in werking werd gesteld. Dit wil
zeggen: opstaan om 5u30 (nog iets waar ik zo in getraind ben van thuis uit
*sarcasme*). Nu.. dit opstaan is me NOOIT gelukt. Maar ik was altijd stante
pede wel wakker aangezien Stichting De Stem elke ochtend direct na het opstaan
(en tijdens het klaarmaken etc.) de gewoonte heeft om kerkliederen te zingen.
Er werd dus een uur gezongen, gepredikt en gebeden. Een unieke ervaring dacht
ik de eerste dag. De laatste dag dacht ik eerder: hapffff.. ik wil slapen!
Deze dag was er een sessie over moeilijk opvoedbare kinderen. Hier ga ik
zeker niet over uitweiden.. Enkel viel het me op dat tijdens de sessie er snel
werd overgegaan naar de Bijbelse visie hierover. Tijdens de sessies die hierna
nog volgden, was dit steeds het geval.
Eigenlijk is het bij deze sessies ook de bedoeling dat dorpsgenoten hier
naartoe komen, zodat zij meer leren over deze topics.
Later in de namiddag was er terug een sessie, deze keer over HIV en
AIDS. En nóg hierna kwam er een sessie over Marihuana. Al moet ik zeggen dat
hier vré snel over gegaan werd, aangezien de Surinamers er wel een traditie van
maken om te zeggen dat het niet lang gaat duren en er dan uiteindelijk toch 3u
te zitten en we dan ook vroeger moesten stoppen want de honger werd ons teveel.
Nu, we zijn daar natuurlijk niet alleen voor die (soms toch langdradige)
sessie, maar ook voor ontspanning. Zo vonden de gasten van de Stem een klein
strandje terug waar er gezwommen kon worden in de Corantijn-rivier. Dit was de
rivier de we een hele eind hebben moeten afvaren. Zelf ben ik nooit in de
rivier gaan zwemmen, maar pootje baden was zeker een must! Kizzy daarentegen,
kon zichzelf maar niet bedwingen om steeds in het water te spartelen, en
probeerde naar een eilandje iets verder te zwemmen. Wat haar tevens nooit
gelukt is, wegens heel opmerkzame medemensen die haar waarschuwden voor het
gevaar.
Ik werd ook opgenomen in de Commissie om de keukenploegen, de
Corvéeploegen en de beste man/vrouw te beoordelen. (Wat uiteindelijk helemaal
een soep geworden is).
Donderdag:
Deze dag had ik keukendienst, en haalde ik mijn talenten als
keukenprinses eens boven! Pannenkoeken bakken.. voor 60man. Met 1 pan.
Onmogelijk.
Kizzy was donderdags lid van de jury in Preach the Gospel waarbij de
jeugd predikte over vanalle Bijbelse zaken. Zelf was ik niet aanwezig, wegens
het eten klaarmaken, maar het viel me op dat iedereen zo euforisch terugkwam.
Kizzy vond dit daarentegen erg vermoeiend. Alles (inclusief alle sessies)
werden in het Surinaams gesproken, en natuurlijk zijn we het ook niet gewoon om
alles zo Bijbels op te vatten.
Vrijdag:
Sessie over Communicatie. Ook ons eerste gesprek met de directeur die
dag; eindelijk eens.. Zeer motiverende persoon en een leuke man om mee samen te
werken. We zien het zeker zitten J!
Later op de dag een sessie over huiselijk geweld, al was dit voor ons
enkel een beknopte herhaling van onze lessen op school.
Zaterdag:
Die ochtend ging Carmen naar het water, en kwam ze terug met een naar
verhaal. Er bleken piranhas in het water te zitten. Vanaf die dag gingen de
kinderen niet meer zwemmen uit schrik.. Kizzy daarentegen liet zich daar niet
afschrikken ;)! Meer plaats voor haar in de rivier natuurlijk!
Ook een Tingi Fowru gezien! Dit is een vogel (lijkt eigenlijk op een
grote kip) die karkassen en afval etc. opeet. Hij was te vinden in onze
afvalberg^^!
Zondag:
Deze dag kwamen we te weten dat we een dag later zouden vertrekken.
Aangezien we niet onze familie en vrienden ongerust wouden maken, hebben we
onze familie gemaild en facebook gebruikt als communicatiemiddel ;)! Toen deed
ik mijn mailbox open en zag het fameuze aantal mails dat me te wachten stonden
als ik terug zou zijn. Helemaal heppie ervan geworden! Ik kon maar niet
wachten, maar het geduld moest overwinnen!
Het stomme aan deze dag (voor mij) is dat ik verkouden werd.. gebruik
aan slaap zal wel de boosdoener geweest zijn ;)! Nujah, het was snel over! En
tegenover Kizzy haar geval die dag, is een verkoudheid helemaal niet belangrijk
zo blijkt!
Zij had zondagnacht een beet gekregen van één of ander insect, wat laat
op de avond ervoor gezorgd heeft dat haar rechterarm verlamd was.. Dit zorgde
ervoor dat we die avond/nacht in de polikliniek doorbrachten, waar zij een
spuitje kreeg en vele pillen meekreeg. Gelukkig is dat het einde van het
verhaal geworden, aangezien haar kracht en zenuwen de dagen erna zich mooi
herstelden! Wat een geluk J! Zo hebben we dat
ook eens meegemaakt zeggen we dan ;)! De polikliniek was wel een vreemd
verschijnsel.. dokters hadden ze daar niet, slechts één verpleger en
verpleegster die instaan voor het hele dorp (weet: in Apoera woont gemiddeld 30
000 man, check Wikipedia voor meer informatie ;)!).
Maandag:
Hele chille dag.. eigenlijk niets gedaan!
Dinsdag:
Op naar huis! De boot had op zijn Surinaams weer vertraging aangezien
zijn batterij het niet meer deed.. Gelukkig konden we 3u later eindelijk
vertrekken en was de vertraging wel nog leefbaar!
Aan de boottocht heb ik wel een mooie rode kleur overgehouden ;)!
Hopelijk wordt ik snel bruiner.. zodat ik in December mijn bruine kleur even
kan tonen! (Al zal het dan wel onder broeken en truien verstopt zitten).
Nujah, onze geschatte aankomsttijd was 10u s avonds, maar dit is
eigenlijk 3u s nachts geworden eer we in ons bedje lagen.
Echter, voor we gingen slapen was ik zo slim om met mijn teen ergens tegenaan te stoten, wat resulteerde in een mooie wonde waar ik nog ontsmettingsmiddel voor mogt gaan kopen! Dankzij Kizzy is mijn teen weer (bijna) helemaal in orde, maar het wordt zeker opgevolgd!
Ik heb me daar zeker geamuseerd, maar ben toch blij terug eens een bed
te zien ipv een hangmat ;)! Het eten was wel een hele ervaring: zo hebben we
Kwie Kwie gegeten (een soort vis), Bami, Nasi, veeeel kip, Roti, antroewa,
ponpoem, bladkruid,... Het ene al wat lekkerder als het andere ;)
Om in het Tak Taki (aka Surinaams/Sranan Tongo) te eindigen:
