Na een goed voetbadje, gearrangeerd door Kizzy, volgt er hieronder een
samenvatting van onze lange, maar daarom niet minder fijne, trip naar
Apoera.
Het bleek een zendingstrip te zijn, waar het geloof werd overgebracht
naar de indianenstam daar, om ze geestelijke en financiële steun te bieden.
Maandag:
Vroeg (om niet te zeggen: heel erg vroeg) opgestaan om om kwart na 7 te
kunnen vertrekken met de bus naar Nickerie. Dit tripje duurde ongeveer 4u. Om
dan over te stappen op een toch wel heel kleine boot voor 60 man. Na wat
problemen zijn we pas na 2u vertrokken richting Apoera, in 2 groepen, want de
boot zat te vol. De boot was voor mezelf een hele belevenis, aangezien ik de
schrik van de mama wat geërfd heb. Maar verbazingwekkend viel dit enorm mee. Om
1u 30 's nachts waren we toegekomen in het stadje (dus langer als 8u gevaren,
zoals geschat werd) om door de relaxheid van de Surinamers om 4u te kunnen gaan
slapen.
Gelukkig had ik op de boot onder de mooie sterrenhemel al wat kunnen
slapen.
Doch was deze boottrip heel vermoeiend, aangezien we slecht voorbereid
waren en bijna geen water of eten hadden.
Kortom, ik was blij aangekomen te zijn ;)!
Dinsdag:
Deze dag werd de planning opgehangen en bleek dat ik de eerste dag al
Corvée had. Dit wil zeggen dat ik samen met een groepje de afwas moest doen,
maar ook vegen, de toilet kuisen, het gras harken etc. Natuurlijk, met mijn
fantastische achtergrond als afwasser thuis, heb ik de hele dag staan afwassen
(wees maar trots papa!). Tijdens het afwassen leerde ik ook de mensen daar
nader kennen. En natuurlijk, naarmate de zendingstrip vorderde, wist ik wel
(bijna) iedereen zijn naam (of iets dat er ongeveer op trok) en achtergrond.
Met trots kan ik zeggen: dit was één van de enige dagen in Apoera dat ik
echt nog heimwee had gehad^^ Ze zagen dat ik het wat moeilijk had, en ik werd
direct opgevangen door een lieve vrouw Carmen. Zij vertelde mij haar ervaringen
als Surinaamse Nederlandse en het pepte me helemaal op!
Woensdag:
De eerste dag dat het programma echt in werking werd gesteld. Dit wil
zeggen: opstaan om 5u30 (nog iets waar ik zo in getraind ben van thuis uit
*sarcasme*). Nu.. dit opstaan is me NOOIT gelukt. Maar ik was altijd stante
pede wel wakker aangezien Stichting De Stem elke ochtend direct na het opstaan
(en tijdens het klaarmaken etc.) de gewoonte heeft om kerkliederen te zingen.
Er werd dus een uur gezongen, gepredikt en gebeden. Een unieke ervaring dacht
ik de eerste dag. De laatste dag dacht ik eerder: hapffff.. ik wil slapen!
Deze dag was er een sessie over moeilijk opvoedbare kinderen. Hier ga ik
zeker niet over uitweiden.. Enkel viel het me op dat tijdens de sessie er snel
werd overgegaan naar de Bijbelse visie hierover. Tijdens de sessies die hierna
nog volgden, was dit steeds het geval.
Eigenlijk is het bij deze sessies ook de bedoeling dat dorpsgenoten hier
naartoe komen, zodat zij meer leren over deze topics.
Later in de namiddag was er terug een sessie, deze keer over HIV en
AIDS. En nóg hierna kwam er een sessie over Marihuana. Al moet ik zeggen dat
hier vré snel over gegaan werd, aangezien de Surinamers er wel een traditie van
maken om te zeggen dat het niet lang gaat duren en er dan uiteindelijk toch 3u
te zitten en we dan ook vroeger moesten stoppen want de honger werd ons teveel.
Nu, we zijn daar natuurlijk niet alleen voor die (soms toch langdradige)
sessie, maar ook voor ontspanning. Zo vonden de gasten van de Stem een klein
strandje terug waar er gezwommen kon worden in de Corantijn-rivier. Dit was de
rivier de we een hele eind hebben moeten afvaren. Zelf ben ik nooit in de
rivier gaan zwemmen, maar pootje baden was zeker een must! Kizzy daarentegen,
kon zichzelf maar niet bedwingen om steeds in het water te spartelen, en
probeerde naar een eilandje iets verder te zwemmen. Wat haar tevens nooit
gelukt is, wegens heel opmerkzame medemensen die haar waarschuwden voor het
gevaar.
Ik werd ook opgenomen in de Commissie om de keukenploegen, de
Corvéeploegen en de beste man/vrouw te beoordelen. (Wat uiteindelijk helemaal
een soep geworden is).
Donderdag:
Deze dag had ik keukendienst, en haalde ik mijn talenten als
keukenprinses eens boven! Pannenkoeken bakken.. voor 60man. Met 1 pan.
Onmogelijk.
Kizzy was donderdags lid van de jury in Preach the Gospel waarbij de
jeugd predikte over vanalle Bijbelse zaken. Zelf was ik niet aanwezig, wegens
het eten klaarmaken, maar het viel me op dat iedereen zo euforisch terugkwam.
Kizzy vond dit daarentegen erg vermoeiend. Alles (inclusief alle sessies)
werden in het Surinaams gesproken, en natuurlijk zijn we het ook niet gewoon om
alles zo Bijbels op te vatten.
Vrijdag:
Sessie over Communicatie. Ook ons eerste gesprek met de directeur die
dag; eindelijk eens.. Zeer motiverende persoon en een leuke man om mee samen te
werken. We zien het zeker zitten J!
Later op de dag een sessie over huiselijk geweld, al was dit voor ons
enkel een beknopte herhaling van onze lessen op school.
Zaterdag:
Die ochtend ging Carmen naar het water, en kwam ze terug met een naar
verhaal. Er bleken piranhas in het water te zitten. Vanaf die dag gingen de
kinderen niet meer zwemmen uit schrik.. Kizzy daarentegen liet zich daar niet
afschrikken ;)! Meer plaats voor haar in de rivier natuurlijk!
Ook een Tingi Fowru gezien! Dit is een vogel (lijkt eigenlijk op een
grote kip) die karkassen en afval etc. opeet. Hij was te vinden in onze
afvalberg^^!
Zondag:
Deze dag kwamen we te weten dat we een dag later zouden vertrekken.
Aangezien we niet onze familie en vrienden ongerust wouden maken, hebben we
onze familie gemaild en facebook gebruikt als communicatiemiddel ;)! Toen deed
ik mijn mailbox open en zag het fameuze aantal mails dat me te wachten stonden
als ik terug zou zijn. Helemaal heppie ervan geworden! Ik kon maar niet
wachten, maar het geduld moest overwinnen!
Het stomme aan deze dag (voor mij) is dat ik verkouden werd.. gebruik
aan slaap zal wel de boosdoener geweest zijn ;)! Nujah, het was snel over! En
tegenover Kizzy haar geval die dag, is een verkoudheid helemaal niet belangrijk
zo blijkt!
Zij had zondagnacht een beet gekregen van één of ander insect, wat laat
op de avond ervoor gezorgd heeft dat haar rechterarm verlamd was.. Dit zorgde
ervoor dat we die avond/nacht in de polikliniek doorbrachten, waar zij een
spuitje kreeg en vele pillen meekreeg. Gelukkig is dat het einde van het
verhaal geworden, aangezien haar kracht en zenuwen de dagen erna zich mooi
herstelden! Wat een geluk J! Zo hebben we dat
ook eens meegemaakt zeggen we dan ;)! De polikliniek was wel een vreemd
verschijnsel.. dokters hadden ze daar niet, slechts één verpleger en
verpleegster die instaan voor het hele dorp (weet: in Apoera woont gemiddeld 30
000 man, check Wikipedia voor meer informatie ;)!).
Maandag:
Hele chille dag.. eigenlijk niets gedaan!
Dinsdag:
Op naar huis! De boot had op zijn Surinaams weer vertraging aangezien
zijn batterij het niet meer deed.. Gelukkig konden we 3u later eindelijk
vertrekken en was de vertraging wel nog leefbaar!
Aan de boottocht heb ik wel een mooie rode kleur overgehouden ;)!
Hopelijk wordt ik snel bruiner.. zodat ik in December mijn bruine kleur even
kan tonen! (Al zal het dan wel onder broeken en truien verstopt zitten).
Nujah, onze geschatte aankomsttijd was 10u s avonds, maar dit is
eigenlijk 3u s nachts geworden eer we in ons bedje lagen.
Echter, voor we gingen slapen was ik zo slim om met mijn teen ergens tegenaan te stoten, wat resulteerde in een mooie wonde waar ik nog ontsmettingsmiddel voor mogt gaan kopen! Dankzij Kizzy is mijn teen weer (bijna) helemaal in orde, maar het wordt zeker opgevolgd!
Ik heb me daar zeker geamuseerd, maar ben toch blij terug eens een bed
te zien ipv een hangmat ;)! Het eten was wel een hele ervaring: zo hebben we
Kwie Kwie gegeten (een soort vis), Bami, Nasi, veeeel kip, Roti, antroewa,
ponpoem, bladkruid,... Het ene al wat lekkerder als het andere ;)
Om in het Tak Taki (aka Surinaams/Sranan Tongo) te eindigen:
Er zijn weer enkele dagen verstreken, dus nog maar eens een berichtje achterlaten!
Vandaag hadden we onze eerste stagedag, wat wel erg goed meeviel! Veel psychologiewerk was het wel nog niet, eerder lezen. Maar da's wel normaal natuurlijk!
Even voor jullie up to date te houden: volgende week maandag vertrekken Kizzy en ik naar Apoera, een indianendorpje ten westen van Suriname. Dit voor een hele week (tot de maandag erna). Wij zijn dus een hele week niet bereikbaar.. maar jullie zijn natuurlijk wel altijd in mijn hoofd aanwezig! De foto's komen hierna zeker online ;)!
Ondertussen hebben we wel al nader kennis gemaakt met het meisje dat op hetzelfde verdiep woont als ons. Zij heet Sharyl (het onthouden is gelukt na zoveel x vragen!) en komt uit Amsterdam. Heel lief meisje =)!
Zoals verwacht is het hier steeds drukkend warm, maar gisterenavond (en ook nu) heeft het eens goed gedrasjt waardoor het hier lekker afkoelt en we wat beter kunnen slapen!
Nu, ik ga het niet lang maken, en er ook niet rondom om draaien! Nog niet veel meer info dan de eerste dagen, aangezien ik nog niet helemaal mijn draai hier gevonden heb (t'is toch aanpassen). Kizzy is wel een uitstekende kokkin ^^! En ook een goede bron van steun en troost (Dankje hiervoor ;)!).
Ik heb hier wel veel heimwee momenten, waar ik mijn tranen wel even laat lopen, wegens het gemis en de grote aanpassingen. Maar daar komen we wel door, ik wil hier wel nog wat genieten natuurlijk^^!
Wij gaan nu lekkere Kizzy-soep eten met lekkere Surinaamse groenten in, dus hier laat ik het bij.
Groetjes mensjes,
ik mis jullie zeker! (Stiekem tel ik wat af naar het weerzien)
Allereerst wil ik iedereen bedanken voor het fijne afscheidsfeest en de toffe (en originele!) geschenken! Ze hebben me al veel leesvoer bezorgd, en fijne terugdenkmomenten (wat niet bevorderlijk is voor de heimwee te beperken!).
Na gisteren wat met vertraging vertrokken te zijn, zijn we hier om 9u 's avonds geland om verrast te worden door de warmte (27°). De hele busrit vanaf de luchthaven tot ons huisje keken we bewonderend rond en merkten wel al het grote verschil tussen arm en rijk, en het verschil met onze cultuur. Natuurlijk zijn er hier ook wel enkele vaste waarden terug te vinden: McDonalds, Shell, Blokker, .. en natuurlijk ook muggen.
Toen we toekwamen werden we al opgewacht door onze medebewoonsters (3 Belgische meisjes en 2 Nederlandse meisjes) wiens naam ik al vergeten ben ^^! Wij slapen op het bovenverdiep samen met 1 Nederlands meisje :)
Al is er van slapen nog niet veel uit de bus gekomen.. Nujah, uitgeslapen ben ik wel, maar het is toch wel een enorme aanpassing. Opstaan met volle zon in je gezicht, drukkende warmte, muggen en getjierp van de vogels. Om dan nog niet gesproken te hebben van onze 2 waakhonden Mozart en Nero die voorbijgangers wegjagen door het blaffen.
Nu.. wat zijn de plannen vandaag! Straks (om 12u) gaat Tjitra, onze begeleidster, ons eens in Suriname rondleiden en dan zullen er eindelijk foto's gemaakt worden (en later ook aan jullie getoond worden!). Er zal zeker een ventilator gekocht worden, wegens de warmte. Voor de rest zal het afwachten zijn, en kijken naar wat er op ons gaat afkomen =)!
Morgen ook het begin van onze stage, we zijn benieuwd!
Hier ga ik het bij laten.. eens wat Suriname opsnuiven.
Eindelijk, een week voor mijn vertrek, is mijn blog aangemaakt!
Je zal vanaf dit moment - en voor de komende 3 maanden - hier vanalles kunnen lezen, zien, .. (horen?) over mijn belevenissen in Suriname.
Ik ga er heen voor mijn stage in het kader van mijn opleiding Psychologie aan de VUB. Dit doe ik in het (fijne) gezelschap van Kizzy Cools!
Volgende week (12 september 2011 om 16u) vertrekt ons vliegtuig richting (jaja..) de zon! Ons avontuur zal afgelopen zijn op 9 december, om op 10 december terug in Amsterdam te landen.
De stage zelf begint op 14 september. Wij gaan beide stage lopen bij 'Stichting De Stem'. Deze Christelijke organisatie vangt volwassenen op met een drugsverslaving en begeleidt hen bij de ontwenning en resocialisatie in de maatschappij. Wij zullen er leren om te participeren in indivuduele en groepstherapieën etc. In het kort gezegd, we gaan er onze 'psychologen-skills' leren =)! Dit natuurlijk binnen een totaal andere cultuur.
Om natuurlijk ook ervaring op te doen in onze eigen cultuur, loop ik hierna nog 3 maand stage in het AZ Sint-Blasius te Dendermonde op de PAAZ-afdeling. Hier zal ik in contact komen met verschillende problematieken, waaronder ook verslaving. Zo is het dus zeker boeiend om beide culturen te vergelijken op vlak van mentaliteit, aanpak, visie,..
Naast het werken, gaat er natuurlijk ook tijd over zijn voor de andere cultuur te verkennen en sfeer op te snuiven! Ik ga samen met Kizzy verblijven in een studentenhuisje in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. Voor de mensen die mij willen brieven sturen:
Lien Van de Velde
Mozartstraat 89
Paramaribo
Verder zal ik deze blog wat levend proberen te houden door af en toe mijn ervaringen aan jullie over te brengen, en natuurlijk ook foto's op jullie af te sturen! Skypen en e-mails zijn tevens welkom bij een te groot gemis!
Nu dat er maar 7 dagen meer resten dat ik hier in Asse vertoef, moet je je vooral niet inhouden om mij afscheidskussen (à volonté) te komen geven! Gemis zal zeker aanwezig zijn, dus die kussen zullen van harte welkom zijn =)!
