Ah, het is weer het seizoen voor de Overal zijn de vruchten te krijgen, een kilo voor een euro. Ik hoorde dat ze bij de Albert Hein 1,50 euro kosten dus wellicht moet ik de journalistiek maar opgeven en fruithandelaar worden. De granaatappel ('anar') is in Iran ook een symbool voor de liefde omdat je hier nooit dingen direct kan zeggen, gebruikt men in de literatuur en schilderkunst andere dingen. Zoals dus ook de granaatappel. Nu moet ik dit weekend een stuk voor de krant schrijven over een taboe in Iran en ik heb de Liefde gekozen. Ik geef toe, het is een beetje rare keuze aangezien vrijwel iedere bekende Iraanse dichter het over liefde heeft (al dan niet middels granaatappels), veel mensen verliefd zijn en er ook kinderen worden geboren.
Maar wat zo raar is, hoe ontmoeten al die mensen elkaar? De overheid in Iran is voor scheiding der seksen (onmogelijk in Iran). Nou ja, daar wil ik het dus over hebben. Tips voor liefde in Iran zijn welkom. En koop eens een granaatappel dit weekend. Volgens mijn schoonmoeder is het reuze gezond. Hoe te werk te gaan: eerst een beetje masseren, vervolgens met twee duimen in het gat openbreken en dan de rode vruchtjes eruit schrapen en in een kom doen. Wat zout erover heen een klaar is Reza, of Kees, of whatever. Prettig weekend!