Bruisende bron van fantastische lyrics: HURTS. Leve de Britten!
Elke seconde is een eeuwigheid Elke minuut een stap dichter richting God Je ziet niets dan rode lichten Je lichaam brandt als nooit tevoren
En het voelt beter dan liefde
(Hurts - Better Than Love)
In de schaduw van Moeder Natuur is het zwaar een leven te lijden dat zij ons toebedeeld heeft, waar we niet om gevraagd hebben. Om te overleven hebben we haar niet nodig.
In "Een klein eiland" beschrijft een Amerikaan zijn reis door Engeland. En hoe! Bryson staat niet stil bij elke steen en elke struik die te vinden zijn, noch bij de eerste tekens van leven op Engelse bodem. Nee. In "Een klein eiland" krijg je een hilarisch maar realistisch en (zoals de achterflap het ons meldt) verontrustend beeld van Engeland en haar bewoners. Hoewel het boek geschreven is uit liefde voor het land waar Bryson acht jaar lang woonde en werkte, krijgen we niet bepaald een romantische serenade. De liefde is zelfs ver te zoeken in de spottende, satirische en soms zelf karikaturale beschrijving van de Engelsen. Ze lijken wel kleinzielige, koppige, betweterige, pietluttige dorpsbewoners uit een boek. Toch blijft de waarheid zichtbaar, en helemaal ongelijk kun je de schrijver niet geven. En net daar zit de kracht van Bill Bryson: op een vlotte, geestige manier beschrijft hij de menselijke gebreken van Engeland en tegelijkertijd haar goddelijke charme. Verplicht voer voor Anglofielen, dikke aanrader voor de rest.
p54. Zo kun je een leuk geintje uithalen met mensen uit Newfoundland of Lincolnshire. Neem ze mee naar Bankstation of laat ze zelf hun weg vinden naar Mansion House. Met de kaart van Beck - die zelfs mensen uit Newfoundland direct kunnen begrijpen - zullen ze dapper een trein nemen naar Liverpool Street via de Central Line, daar overstappen op de Circle Line en een trein nemen die in oostelijke richting gaat en vervolgens na vijf haltes uitstappen. Als ze tenslotte uitstappen in Mansion House, komen ze boven op een punt dat vijfenzeventig meter verderop in de straat ligt als waar je afscheid van ze hebt genomen en kun je ze vertellen dat jij sindsdien een heerlijk ontbijtje hebt gehad en een beetje hebt gewinkeld. Breng ze dan eens naar Great Portland Street en spreek af elkaar te ontmoeten op Regent's Park (precies, dan gebeurt hetzelfde!), en dan naar Temple Station met instructies elkaar te treffen op Aldwych. Wat een lol kun je zo hebben! En als je ze echt beu wordt, spreek dan af op Brompton Road Station. Dat is in 1947 gesloten, dus dan hoef je ze nooit meer terug te zien.
