Ben vandaag voor de 3de dag gestopt met mijn medicatie!!

Tot hiertoe gaat alles beter,
ik moet 's morgens niet meer vechten om uit men bed de geraken,
ik ben ook iets actiever in de dag wat ervoor totaal het geval niet meer was,
wilde mij altijd opsluiten in men appartementje het enige waarvoor ik buiten wilde komen was om met de hond te gaan wandelen.
Het leven interesseerde mij ook niet meer,
heb dikwijls momenten gehad wanneer ik mijn polsen wilde oversnijden,
of dat ik mij afzonderde om me te snijden,
Ik leefde niet meer ik bestond gewoon, elke keer ik ademde was een keer teveel.
Vele dagen hoopte ik gewoon dat ik niet meer wakker werd, dat ik gewoon mocht slapen en zo rustig kon gaan.
Soms vraag ik mezelf af waarom ik deze strijd nog elke dag aanga, waarom moet ik hier nog blijven, waarom kan ik niet gewoon op een dag de stap zetten en er zelf een eind aan maken...