Dit is ook Frank Worthen aan het woord, alleen dit werd op een andere site gevonden :
At 44 I was suicidal and wanted out, but I
had never seen anyone leave the gay lifestyle, except by death. Everyone said:
"Once gay, always gay." I was so miserable that I took a desperate
leap of faith, I returned to the faith of my youth. I realized that it hadn't helped
me when I was young, but I had no other choice outside of suicide. I had only
the smallest degree of faith that anything would happen, but to my surprise,
that thimble of faith was enough to work miraculous change. I am now in my 23rd
year of helping people escape the gay lifestyle. I have been married for 11
years and would never go back to the misery and lies of the gay lifestyle. I am
thankful every day for my new life. There is more happiness now in one day of
my life than all the twenty-five years I spent in that lifestyle of treachery
and deceit.
All Homosexuals Can Change
The first issue I would like to address is
that there is no one, no matter if they have had a sex-change operation, or
have lived crossed dressed for years that cannot change. Change is available to
every person struggling with homosexuality. There are no special classes of
inverts and perverts. Any motivated person can change. Age may play a factor in
motivation. Contrary to the apparent findings of Lawrence Hatterer (Changing
Homosexuality in the Male) I have found that the older person is more
motivated toward change. He has seen all the aspects of the lifestyle and it no
longer holds any mystery for him. By 40, many are ready and willing for change,
they are completely disillusioned with the lifestyle.
Motivation
Uh, you might say: "There is the rub.
The unmotivated homosexual cannot change, so not all homosexuals can
change." Let me remind you that the unmotivated person cannot accomplish
anything whether he is learning the computer or attempting to drive a truck.
There are unmotivated homosexuals, a high percentage of them, but this does not
mean if they find the motivation that they cannot change.
It is the work of the psychological community
to instill hope, this is one of the most basic premises of counseling. If the
counselor or therapist does not offer hope, where will the counselee find hope?
The field of psychology is for the most part telling the person struggling with
homosexuality that change is impossible and unnecessary. Most of the mainline
churches are in agreement with the psychological community. Without hope the
people perish.
Faith
Strangely, the psychological community has
overlooked one of the most powerful tools available to them, that is faith.
Mankind was created to worship. If man will not worship God, then man will
worship man. Is it any surprise that gays often call a hunky man, "A Greek
God"? A look through past history will show that until recently, worship
of the Creator was a central theme in man's daily life. Faith and worship are
the greatest motivational factors that can be found. How is it possible to help
a counselee if you work only with the body and the soul and ignore the spirit?
People marvel at the success of Alcoholic's
Anonymous. What is their central theme? Faith in a "Higher Power." To
Christians, this higher power is Jesus Christ. I am often asked about the
method I use. Yes, to some degree, there is a structured program or method, but
it is not this structure that brings the change, it is faith that changes
lives.
Change Is Extremely Difficult
None of this is to say that because one has
faith and a structured program that leaving the gay lifestyle is easy. It may
be one of the most difficult adjustments ever required of a person. There are a
number of misbeliefs or lies that must be challenged. The foremost of these is
that change is impossible. The one thing that breaks through this deeply
embedded belief is that while much may be impossible for man, nothing is
impossible for God.
Many would like to continue on in their
contacts with the gay world. Unless a complete break is made, change will be
impeded. This reluctance to break with friends, move from a gay ghetto area,
perhaps quit a job and leave behind clothing and all articles connected with
the gay lifestyle, prevents change from taking place, the old continues to
reinforce itself and the new has no chance of developing.
The First Step: A Decisive Decision
As we have said, motivation for change is a
difficult thing to find. Generally, the trials of the gay lifestyle will not
produce sufficient motivation for change even though there has been great
suffering. A desire to conform to the standards of society and to be well
thought of will not produce sufficient motivation to carry the person through
the rapids of the change process. Only a deep abiding faith in God is strong
enough to produce the motivation to make a decisive decision that will hold up
through times of temptation and ridicule from fellow gays.
Working Through The Primary And Secondary
Issues
The homosexual person will come to you
because his attempts at finding peace and happiness have failed. He comes
because he is in pain. He usually comes because the secondary issues have
become overwhelming and he can no longer function. He has come to hate himself
and everything about his life. Yet, his concern is only with the product or
symptoms of his abnormal lifestyle and he has no knowledge of the root causes
of his problem.
If you attend to his presenting problems, he
may go away temporarily happy, but this relief will not last. What are some of
the presenting problems? Rejection, a lover just left, someone significant has
discovered his homosexual nature and broke relationship with him, he may be
addicted to alcohol or drugs which he uses to escape the trials of his
lifestyle. He may have become very irresponsible, abandoning his
responsibilities, like paying rent, meeting credit card payments, keeping old
friendships alive, feeling guilty for letting down his parents and friends, there
can be a number of discomforting problems that have caused his unhappiness. But
none of these are his root problems and unless they are addressed discomfort
will return.
The primary issues that counselors seldom
address are those long term issues that cannot be quickly resolved. These are
the issues that berthed homosexuality in the first place. Lack of affirmation,
lack of a sense of belonging, abuse/molestation, the effects of labeling,
unfairness, victimization, and fear.
The immediate family of the counselee may be
non-existent, dysfunctional, or hostile. The very people that should have
supplied him with the affirmation needed to mature into a heterosexual person
have instead, robbed him of these primary ingredients to a healthy life. He has
sought to find these things in the gay lifestyle, but the results were similar,
there is no rejection stronger than gay to gay. I know of no better family
replacement than the church. An enlightened church group can supply the things
that have been missing since early childhood, the affirmation, sense of
belonging, concern for his victimization, release of his guilt feelings, and
general love and acceptance. The wise counselor will realize that counsel alone
is inadequate, there must be an affirming group outside of the counseling
session that can supply what the counselor cannot.
How Ex-Gay Ministries Fill The Gap
Because the church may be less than it should
be, ex-gay ministries fill the gap, and prepare the way for entry into the
church. Some ministries, like New Hope
have year-long residential programs. Here, the needs for affirmation and a
sense of belonging are met. There are now somewhere around 200 ex-gay
ministries around the world. Only a few, however offer a residential program,
but it remains the most effective program for change.
A Long Journey
The gay person seeking help will be embarking
on a long journey. We are not talking weeks or months, but years. Since
everyone proceeds at their own speed, it is difficult to project the amount of
time for change to take place. The minimum times span I have seen has been
three years, maximum can be a lifetime. It largely depends on the willingness
to make hard choices and to hold to the initial decision for change. Every
failure pushes victory further into the future. He must not lose sight of his
goal.
After giving up sexual acting out, many
homosexual strugglers move on to the next step, which is developing emotionally
dependent relationships. In fact, many main-line churches who disapprove of
homosexual acts encourage these kinds of relationships, however, necessary step
that it might be, it is still unhealthy and must be worked through. We often
refer to these relationships as emotional vampirism. These relationships suck
the live-blood out of the person who feels the need to minister to the
homosexual struggler. Sadly, some Christian counselors still cling to the
belief that one person can meet all the needs of the struggler, this just isn't
so. It is a set-up for disappointment and failure. It is too great a burden for
any one person to carry and results in unrealistic expectations. The struggler
needs at least three or four people that are willing to become friends and
offer their help. These dependent relationships are unhealthy for the struggler
and the caregiver.
Is Heterosexuality Possible?
Yes, there is something beyond celibate
homosexuality. Same-sex attractions do fade and opposite attractions do emerge
as a result from a clean break from the old lifestyle. It is of vital
importance that the counselee hold to the belief that change is possible.
Proverbs 23:7 reads: "As a man thinks in his heart, so is he." This
is a wise proverb. We are today where our thoughts of yesterday have brought
us. The one that can view the change process as an adventure filled with
excitement and challenge will find change developing at a consistent rate. The
one who still believes that change may be impossible will not see the change he
desires.
Certainly no one should entertain the idea of
marriage until sufficient healing has taken place. I would never suggest
marriage for anyone who has not had at least three years of absolute celibacy.
Because the process of change is a long process, there may come times of deep
disappointment when old desires and fantasies return. Often change is a three
steps forward, two steps backward kind of process. The counselor must allow for
times of failure but view the overall progress. Are the failures coming further
and further apart, despite the failures are their still signs of progress. Are
the failures met with guilt feelings and despair? Is the person growing through
their failures?
I am a pastor of a small church and I see
many straight men fearful of marriage and commitment, so it is to be expected
that an ex-gay person might be doubly fearful of marriage and sexual
performance in marriage. We must not make marriage the ultimate goal for every
ex-gay person. Yes, we are delighted when our men marry and raise a family, and
it is healthy and good, but success can also be a responsible, fulfilling
single life as well. We must not assume that if a person is still single,
change has not taken place. We must be aware that marriage alone is no sign of
change.
A New Life
All homosexual people can enjoy a new life.
None are excluded from entering into a healthy, wholesome new lifestyle. Almost
none make it alone, it requires the help of others along the way. I find that
those whose faith is weak or non-existent generally do not make it. Those with
a strong, abiding faith have the motivating force to carry them through years
of difficulties and into a wonderful new existence they never thought possible.
Hier volgt een getuigenis van een moedige ex-homoseksueel die op zijn 44ste
eruit stapte en zijn leven in de handen van Jezus Christus legde :
Hij is de oprichter van Love
in Action, één van de grootste ex-homo ministries in de wereld, en
mede-oprichter van Exodus International, een wereldwijd overkoepelende
ministry. Hij is ook oprichter en directeur van de New Hope Ministries in San Rafael, California,
en hij heeft bovendien verschillende boeken geschreven over het uitstappen uit
homoseksualiteit.
Getuigenis van Frank Worthen
"Born
Anew to a Living Hope"
My pastor took me into his
office and said, "Frank, you are a homosexual." Being only thirteen,
I needed him to explain same-sex attraction. He did. Then he added that
homosexuals were different from other people.
I'd been called different
before! When my mother took me to kindergarten, my teacher told her, "Your
boy is very different from the other boys." And she was right; I'd
detached from my family's constant arguing by hiding in the attic and creating
my own fantasy world. In response to my patterns of isolation, my peers called
me names (which I later learned meant "homosexual").
When I was ten, I began
taking piano lessons. My piano teacher knew the Lord in a powerful way. She was
ecstatic when, three years later, I accepted Him. She took me to her church,
where I began to study organ.
My father died that year.
The pastor took an interest in me, assuming the "father" role in my
life. He was everything I looked for in a father! But in my heart, I hoped he
was wrong about me being a homosexual. Certainly, I was different; I had no
friends, I wasn't into sports, and I devoted a lot of time to music. Still, I
hoped that I was just late in developing opposite-sex attractions.
When I turned eighteen, I
met a young lady. We went together for about a year. It was very exciting to
think, Thank God, I'm normal! I love this woman and I want to marry her. So
I proposed. She answered, "There are only two things that I love:
horses and other women." Crushed, I returned to my pastor, who told me
that I'd been attracted to my girlfriend's masculinity. He reasoned, "I've
been telling you for years that you are a homosexual." I left the church
that day, making the decision to accept my homosexuality. Since "God's
man" had convinced me that I was homosexual, I hoped that God would accept
me.
I entered the gay lifestyle
at that time. By accepting my homosexuality, I believed I'd found where I
belonged. The male homosexual lifestyle, however, is built on youth. And so, by
the time I was 40, it was pretty much over for me. The only steady lover I
could find wasn't even really homosexualhe just stayed with me for the money!
But even then, we both cheated on each other. It was very depressing.
The business I owned
required me to travel around the world a great deal. During one of my trips,
the manager of my biggest store hired a "hippie" boy. Though I didn't
want Michael there at all, the manager promised to keep him out of the
customers' sight if I'd let him work in the stock room. I agreed, reluctantly.
Returning from another
trip, I was startled to see Michael with short hair, properly washed, and
working at the front counter. He was efficient, the customers loved him, and he
smiled all the time. Finally, after a week of watching him, I asked, "What
in the world happened to you?"
He answered, "I
accepted the Lord." I wondered if Michael's Christianity would last.
During the following year, his life kept getting brighter and brighter. I began
to wonder if God could change me the way He had changed Michael. But I told
myself, "No. God has never changed a homosexual person." I vacillated
between hope and despair.
One day, the Lord spoke to
me, saying, "Today I want you back." I knew, without a doubt, that
this was the voice of God. I ran to the store and located Michael, gasping,
"I've just heard from God, I don't know what to do." I was beside
myself. Michael responded that he had the keys to his church, and suggested
that we go over there to pray.
Michael had me kneel on the
altar's marble steps as he led me through a 20 minute sinner's prayer! Because
he knew nothing about homosexual activity, he had me confessing all kinds of
things I'd never done. But I wanted everything God had for me, so I thought,
"If I have to do this to change, I'll confess anything!" When the
prayer ended, the Lord's Spirit came alive in my heart. I came out of the
church a changed person!
When I went to Michael's
church, the people expressed love for me. Later I learned that they'd spent two
years praying for "Michael's gay boss." And for the next year and a
half, people from that church came to see me every day! That accountability
kept me from going back to the homosexual lifestyle.
At Michael's suggestion, I
made a testimony tape to reach out to people who were trapped in the homosexual
lifestyle. I decided to advertise the tape in the worst sex paper in town. The
ad read: "Do you want out of homosexuality? Send for a Brother Frank tape
on a Christ-centered way out of homosexuality." During the first year of
its run, my ad brought in 60 people who wanted out of homosexuality! Men in my
own church sought me out for counseling on leaving homosexuality. After a
while, I started meeting with these men on Saturdays.
Eventually, the Lord put me
in contact with a pastor who needed help in counseling homosexuals. Since he
was a writer, he and I produced a book called "The Third Sex?" (the
first Christian book on homosexuality). Going all over the English-speaking
world, that book generated an average of 200 letters a month.
Though I'd had no intention
of leaving my business, the Lord impressed me with the need to enter ministry
full-time. Thus, Love In Action began with weekly support group meetings.
After a little time had
passed, I received a distraught phone call from Barbara Johnson, a woman in Los Angeles. Barbara's
son had entered the homosexual lifestyle, but the ex-gay ministry there didn't
offer ministry to parents. This was the first time I'd ever heard of any ex-gay
ministry besides Love In Action! Intrigued, I hopped on a plane the next
morning and went down to see them.
When I met with the
Director and the staff of Exit Ministry in Anaheim, California,
we wondered if any other ex-gay ministries existed. I was very impressed with
the organization of Exit Ministry. I asked them to train my staff at a meeting
the following year. They agreed. After I left, the staff began calling churches
around the country and found a number of ex-gay ministries. In the middle of
1976 we had our first conference. It was far more than I expected, sixty people
representing twelve ministries attended. About the third day of the conference
we knew this was not just a one time event, but would be a continuing thing:
Exodus was born.
My busy life satisfied me.
I enjoyed my work and loved my church. I felt secure and complete, able to
settle into a life of comfortable celibacy. After five years, I sensed I was
ready for marriage, but was unwilling to make the time commitment involved. I
often worked in the office from morning to midnight. How could I give a wife
proper attention? I saw no compelling reason to seek marriage.
Around the tenth year of
celibacy, however, I began to grow uncomfortable with the single life.
Intensely lonely, I began to pray for a mate. During this time, the Love in
Action team held a seminar in Eugene,
Oregon. I noticed the lady who
sponsored the event across the room rapidly talking with a group of people. I
thought, "What a hyper lady! I don't think I want to get involved with
her!" So I kept my distance. I felt quite sure I never wanted to meet her!
A year and a half later, I
visited Los Angeles with the director of Exodus'
London
ministry. We were on our way to Disneyland and
had stopped by Barbara Johnson's house to pick up some passes. Barbara told me
that she was obligated to take this woman to Disneyland,
but that she just didn't have the time. Essentially, I would be doing her a
favor if I could take this woman with us.
I was not happy at the
prospect, but there is not much I wouldn't do for Barbara. So I agreed to take
this woman along. She introduced us to Anita whom I had no idea I had ever met
before. (Actually Barbara introduced me to her the day before at a conference I
did, but I met so many people I didn't remember her.) Sometime during the day
at Disneyland it came out that Anita had sponsored a conference in Eugene, Oregon
where I was the conference speaker. I then remember that I had carefully
avoided her, she was so hyper. The day at Disneyland
proved to be the most fun I had enjoyed in years. Anita was light hearted and
the life of the party. I thoroughly enjoyed her company and dreaded to see the
day come to a close.
The next day, Chris and I
returned to San Rafael
and I became immersed in the day-to-day pressures of the ministry. The memory
of that relaxing day faded until Barbara called to say that Anita had
apparently liked me. Excitedly, I thought, "A woman really 'likes' me! Guess
I did something right!" But calmly, I told Barbara that I couldn't
remember having a better day. I asked her to tell Anita that I liked her very
much also.
A month or so later,
Barbara called again. This time she said that she and four other women were
coming north to visit me. Since my late hours at the Love in Action office had
never given me reason to furnish my home, I frantically prepared my condominium
so that they would have a comfortable stay. Later Barbara called to say only
three were coming, then again, only two, lastly that it would be only Anita. I
panicked, how would that sound? "Director of Ex-gay Ministry Hosts Single
Woman in Newly Furnished Apartment!"
Lori Thorkelson, a lady on
Love In Action's staff, came to my rescue by agreeing to stay with Anita in my
guest room. As a result of that week, Lori built a firm friendship with Anita
and she was invaluable in helping me keep my romantic relationship on an even
course. (Later, when I went to Europe for
three months, I left a stack of cards for Lori to send Anita every few days, so
Anita would know I was thinking of her.)
For Anita, it had been love
at first sight (for the ministry that is). She became completely enamored with
Love in Action. She loved all the staff and the work we were doing. She wanted
to be part of it all. She cried all the way to the train station. It would take
time for Anita's love for me to match her love for LIA.
Late one night Anita called
me and wanted to see me. I suggested that she get in her car and drive to San Luis Obispo, the half-way point between Los Angeles and San
Francisco. She was a little surprised that I was so
impulsive, but she wasn't willing to act on the spur of the moment. So we
agreed to meet there in a few days. This rendezvous inaugurated a series of
long drives to our half-way point (about a 500 mile round trip for
each of us).
During these times, we had
many meaningful talks about marriage. I was already fifty-five, which made me
uncertain that I could consummate our marriage. We decided that a life together
was far better than our long-distance relationship. We would have each other,
and that would be enough. (As it turned out, my worries were needless.)
Our marriage has been far
better than our greatest expectations. The honeymoon continues!
In de tijd van Adam en
Eva ging de mens ook al zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn zonden uit de
weg. Toen God Adam ondervroeg, gaf deze Eva de schuld, en Eva gaf de slang de
schuld- er werd geen melding gemaakt dat één van hen de schuld op zich nam voor
de overtreding. Herbert Schlossberg schrijft, ieder heeft iets op de eerste
plaats van zijn waardenschaal staan, en dat iets is de god die hij dient.
Degene die de Tien Geboden niet aanvaard of een broederlijke terechtwijzing als
ze verkeerd zijn hebben zichzelf op de eerste plaats gezet. Schlossberg legt
uit : Humanisten beslissen voor zichzelf wat goed en slecht is, zonder enige
instructie van buitenaf.
De Bijbel laat duidelijk
weten wat God denkt over degenen die de waarheid niet aanvaarden en ontkennen
dat ze zondaars zijn :
1 Johannes 2:4 : Wie zegt dat hij Hem
kent, maar zich niet houdt aan zijn geboden, is een leugenaar; in zo iemand
woont de waarheid niet.
Spreuken 12:1 : Wie het onderricht liefheeft
heeft het inzicht lief; wie een terechtwijzing schuwt is dom.
De Heilige Stefanus had
een preek gegeven over de koppigheid in zonde van een Jeruzalemse gemeente.
Bovendien hadden de Joden doorheen de geschiedenis telkens de gezonden profeten
ter dood gebracht. En Jezus hadden ze op het Kruis genageld.
Handelingen 7: 51-60 : St Stefanus :
Hardnekkigen en onbesnedenen van hart en oor! Altijd maar verzet u zich tegen
de heilige Geest, u net zo goed als uw vaderen. Welke profeet hebben uw vaderen
niet vervolgd? Zij hebben de aankondigers van de rechtvaardige ter dood
gebracht, u hebt Hemzelf verraden en vermoord; u die door tussenkomst van
engelen de wet hebt ontvangen, maar die niet onderhoudt.Toen
ze dit hoorden, waren ze diep gekwetst, en ze knarsetandden van woede tegen
hem. Maar hij stond daar, vol van de heilige Geest, hij richtte zijn blik op de
hemel, zag de heerlijkheid van God, en daar stond Jezus aan Gods rechterhand.
Hij zei: Ik zie de hemelen open en ik zie de Mensenzoon staan aan de
rechterhand van God. Maar ze hielden hun oren dicht, begonnen luid te
schreeuwen, stormden als één man op hem af, sleurden hem de stad uit en
stenigden hem. De getuigen legden hun kleren neer bij een jongeman, die Saulus
heette. Ze stenigden Stefanus, terwijl hij bad: Heer Jezus, ontvang mijn
geest. Hij viel op zijn knieën en riep met luide stem: Heer, reken hun deze
zonde niet aan. Na deze woorden stierf hij.
Toen St Johannes de Doper
predikte eiste de overspelige Herodias dat hij ter dood zou worden gebracht.
Marcus
6:17-29 : Want zelf had Herodes Johannes laten arresteren en
in de gevangenis laten zetten vanwege Herodias, de vrouw van zijn broer
Filippus, omdat hij haar getrouwd had. Want Johannes had tegen Herodes gezegd:
Het is u niet geoorloofd de vrouw van uw broer te bezitten. Herodias was
daarom op hem gebeten en wilde hem uit de weg ruimen, maar ze had daartoe niet
de macht. Want Herodes had ontzag voor Johannes, in het besef dat deze een
rechtvaardige en heilige man was, en hij nam hem in bescherming. Als hij naar
hem luisterde, raakte hij steeds in verlegenheid, en toch hoorde hij hem graag.
Er kwam een gunstige dag toen Herodes op zijn verjaardag een feestmaal gaf voor
zijn hofhouding, de legerleiding en de hoge heren van Galilea. De dochter van
hem en Herodias kwam binnen en met haar dans deed ze Herodes en zijn gasten een
groot genoegen. De koning zei tegen het meisje: Vraag me wat je maar wilt, ik
zal het je geven. En hij deed er zelfs een eed op: Wat je me ook vraagt, ik
zal het je geven, al was het de helft van mijn koninkrijk. Ze ging weg en zei
tegen haar moeder: Wat moet ik vragen? Die zei: Het hoofd van Johannes de
Doper. Haastig ging ze recht op de koning af en vroeg: Ik wil dat u mij
terstond op een schotel het hoofd van Johannes de Doper geeft. De koning werd
bedroefd, maar vanwege zijn eed en omwille van zijn gasten wilde hij het haar
niet weigeren. Meteen stuurde de koning iemand van zijn lijfwacht en gaf het
bevel om het hoofd van Johannes te brengen. Die ging weg en onthoofdde hem in
de gevangenis. Hij bracht zijn hoofd op een schotel en gaf het aan het meisje,
en het meisje gaf het aan haar moeder. Toen zijn leerlingen het hoorden, kwamen
ze zijn lijk halen en legden het in een graf.
Versie van Oscar Wilde
Koning Herodes is gaan
lopen met Herodias, de vrouw van zijn broer. Wanneer de profeet Johannes De
Doper het gedrag van Herodes op de korrel neemt, gooit die hem in de
gevangenis. Herodes is bang van de profeet omwille van de schade die hij hem
kan toebrengen, maar hecht tegelijk veel belang aan zijn voorspellingen.
Niemand mag zijn kostbare gevangene zien.
Herodes nieuwe vrouw, (nu koningin) Herodias, heeft een beeldschone dochter:
Salomé. Deze jonge femme fatale is zo verbluffend en ondoorgrondelijk dat alle
mannen vluchten in beschrijvingen van de maan om de toestand te beschrijven
waarin haar nabijheid hen dwingt. Ook al beschrijven ze de maan, de
eigenschappen die ze haar toedichten zijn die van Salomé, de vrouw naar wie ze
tegen hun eigen wil in smachtend verlangen. Elke man die naar haar durft te
kijken, gaat onherroepelijk ten onder.
Zelf verlangt Salomé enkel naar het verbodene. Dat is in dit geval Johannes De
Doper, veilig achter slot en grendel in het paleis van koning Herodes. Met
sprekend gemak windt Salomé een van Herodes soldaten rond haar vinger en
beveelt hem de profeet voor haar te halen. Kijk niet naar haar! roept de een
andere soldaat zijn kompaan toe, Je kijkt te veel naar haar! Hij beseft maar
al te goed dat het kijken hemzelf al fataal is geworden. Wanneer hij kort
nadien zelfmoord pleegt, laat zijn dood een grote plas bloed achter op het
koninklijk terras. Zelfs de maan kleurt rood. Een teken aan de wand voor wat
komen gaat.
Het lijk van de soldaat wordt ontbloot en gebalsemd, waarna acteur Peter
Hendrikx van rol wisselt en koningin Herodias begint te spelen. Enkele momenten
staat een spiernaakte man met lippenstift de echtgenote van Herodes te spelen.
Een verwarrend moment dat misschien een puur praktische ingreep is, maar net zo
goed kan worden gezien als een knipoog naar de seksuele escapades van Oscar
Wilde of een bevestiging van het vermoeden dat het Herodes eerder om Salomé dan
om haar (onvrouwelijke) moeder te doen is.
Wanneer Salomé Johannes te zien krijgt, wordt ze zelf verliefd. Ook zij is een
vrouw van vlees en bloed. De verovering gaat echter een stuk minder vlot dan
gepland. Johannes, asceet en dus eerder van het mystieke type, weigert haar een
blik in de ogen. Salomé trekt heel haar truukendoos open en overstelpt Johannes
met lof, zoals het een mysticus als muziek in de oren klinkt. Ze vereert hem
met superlatieven in een terminologie die rechtstreeks uit het
oud-testamentische Hooglied komt. Johannes geeft geen kik. Hij onthoudt zich
trouwens niet enkel van blikken, blozen of enige intiemere lichamelijke
activiteit. Zijn ascese wordt doorgetrokken tot in zijn taal, die zonder
woorden is.
Salomé, die het gewoon is
om haar zin te krijgen van de mannelijke soort, kan Johannes afwijzing niet
verkroppen. Koning Herodes is treurig. Zijn huwelijk met Herodias heeft hem nog
niet dichter bij zijn ultieme verlangen, Salomé, kunnen brengen. Herodes vraagt
Salomé om voor hem te dansen. In ruil mag ze vragen wat ze maar wil. Salomé
stemt toe, maar eist in ruil het hoofd van Johannes. Herodias kijkt goedkeurend
toe. Herodes is erin geluisd.
Toen Jezus predikte waren
de Farizeeërs vol haat. Een voorbeeld hiervan is het verhaal van Lucas
4:16-30 : Jezus predikte in de synagoge van Nazaret :
Zo kwam Hij in Nazaret,
waar Hij was opgegroeid, en volgens zijn gewoonte ging Hij op sabbat naar de
synagoge. Hij stond op om voor te lezen, en kreeg een boekrol van de profeet
Jesaja aangereikt. Hij opende de rol en vond de plaats waar geschreven staat:
De Geest van de Heer rust op mij;
daartoe heeft Hij mij gezalfd.
Om aan armen de goede boodschap te brengen
heeft Hij mij gezonden,
om aan gevangenen hun vrijlating aan te kondigen
en aan blinden het licht in hun ogen,
om verdrukten in vrijheid te laten gaan,
en een jaar af te kondigen dat de Heer welgevallig is.
Daarna rolde Hij het boek dicht, gaf het terug aan de dienaar en ging zitten.
De ogen van allen in de synagoge waren op Hem gericht. Toen begon Hij hen toe
te spreken: Vandaag is het schriftwoord dat u gehoord hebt in vervulling
gegaan. Ze betuigden Hem allemaal hun bijval en verbaasden zich over de
woorden van genade die uit zijn mond vloeiden en zeiden: Dat is toch de zoon
van Jozef? Hij zei tegen hen: U zult Mij ongetwijfeld het spreekwoord
voorhouden: Dokter, genees jezelf! Doe ook hier in je vaderstad wat, naar wij
hoorden, met Kafarnaüm is gebeurd. Hij vervolgde: Ik verzeker u, geen profeet
is zijn vaderstad welgevallig. Om u de waarheid te zeggen, er waren veel
weduwen in Israël ten dage van Elia, toen de hemel drie jaar en zes maanden
lang gesloten bleef, zodat er een zware hongersnood kwam over het hele land.
Toch werd Elia naar niemand van die vrouwen gestuurd, maar wel naar een weduwe
in Sarepta bij Sidon. En er waren veel melaatsen in Israël ten tijde van de
profeet Elisa; toch werd niemand van hen gereinigd, maar wel de Syriër Naäman.
Toen ze dit hoorden werd de hele synagoge ziedend van woede; ze sprongen op,
sleurden Hem de stad uit en dreven Hem tot aan de rand van de berg waarop hun
stad was gebouwd, om Hem in de afgrond te duwen. Maar midden tussen hen door
ging Hij zijns weegs.
En in de tweede brief aan
de Tessalonicenzen vers 8 -12 staat duidelijk vermeld wat er gebeurt met
degenen die geen liefde voor de waarheid betonen :
2
Tessal. 2:8-12 : Dan zal de wetteloze zich
openbaren; en de Heer Jezus zal hem doden met de adem van zijn mond en hem
machteloos maken door de schittering van zijn komst. De komst van de wetteloze
zal steunen op de kracht van de satan, en vergezeld gaan van allerlei
machtsvertoon, van misleidende tekenen en wonderen, en van alle mogelijke
misdadige verleiding, bestemd voor hen die verloren gaan, omdat zij zich hebben
afgesloten voor de liefde tot de waarheid, die hen had kunnen redden. En daarom
zendt God hun een kracht die hen verleidt om geloof te hechten aan de leugen,
opdat allen veroordeeld worden die geen geloof hebben geschonken aan de
waarheid, maar hebben gekozen voor de ongerechtigheid.
Scott Peck schrijft :
Alle mentaal gezonde personen onderwerpen zich
in meer of mindere mate aan de eisen van hun eigen geweten. Maar dit is niet
het geval voor de kwaadwilligen. In het conflict tussen hun schuldgevoel en hun
wil, is het hun schuldgevoel dat het moet bekopen ten gunste van hun eigen wil.
Dr. Peck schrijft verder nog :
Een overheersende karakteristiek voor de
kwaadwilligen is hoe dan ook het verhullen van het kwaad. In hun harten
beschouwen ze zichzelf boven alle verwijt, en zodoende halen ze fel uit naar
degenen die hun verwijten maken. Ze offeren anderen op om hun imago van
perfectie hoog te houden.
Volgens Frederick Von
Gagern:
Tegenwoordig is de opstandige
geest van de AntiChrist overal verspreid. Deze opstandige geest is gekenmerkt
door een brutale arrogantie om de mens als een autonoom wezen te doen
aanvaarden. Deze zienswijze is even verleidelijk als besmettelijk.
Lucifers non serviam
(Ik wil niet dienen) haalt de mens weg van zijn ondergeschiktheid aan God en zo
verloochent hij zijn oorsprong en vernietigt hij zijn bescherming. In zijn
staat van zelfverheerlijking weigert hij zijn zwakheid in te zien.Vervuld van trots en verwaandheid, zet hij
een masker op van : Ik ben een respectabele persoon. Het is
eigenaardig dat iemand
van wie iedereen kan zien dat hij echt hulp nodig heeft, toch rotsvast
overtuigd is dat hij goed bezig is en niet moet veranderen.
De banvloek
Dietrich von Hildebrand
werd door Paus Pius XII Kerkleraar van de 20ste eeuw genoemd. Hij zei : Men
kan geen vrede teweeg brengen ten koste van de waarheid, en zeker niet ten
koste van de goddelijke waarheid. Dit zou zonde zijn tegenover God.
De
Heilige Paulus zegt zijn broeders niet in het gezelschap van ontuchtigen te
vertoeven in de eerste brief aan de Korintiërs :
1
Korintiërs 6-13 : Uw zelfvoldaanheid staat u niet
fraai. U weet toch dat een beetje zuurdesem genoeg is om het hele deeg zuur te
maken? Doe de oude zuurdesem weg, om vers deeg te worden. U moet zijn als
ongezuurde broden, want ook ons paaslam is geslacht: Christus. Wij moeten ons
feest vieren, niet met de oude zuurdesem, de zuurdesem van slechtheid en
boosheid, maar met het ongezuurde brood van reinheid en waarheid.In mijn brief schreef ik al dat u niet moest
omgaan met mensen die zich aan ontucht overgeven. Natuurlijk bedoelde ik niet
alle ontuchtigen ter wereld, of uitbuiters, oplichters en afgodendienaren in
het algemeen. Dan zou u de wereld moeten verlaten. Nee, wat ik bedoel is dat u
niet moet omgaan met elke zogenaamde christen die erop los leeft of hebzuchtig
is, of met een afgodendienaar, lasteraar, dronkaard of oplichter. Met zo iemand
moet u zelfs niet eten. Ik heb toch niet te oordelen over de buitenstaanders? U
oordeelt zelf immers ook alleen over mensen uit uw eigen kring. Over de anderen
zal God wel oordelen.
Bovendien zegt de Heilige
Paulus de ketter links te laten liggen na een tweede waarschuwing :
Titus 3:11 : Iemand die tweedracht zaait, moet u afwijzen na hem eens en
nogmaals gewaarschuwd te hebben, in de overtuiging dat zo iemand op de
verkeerde weg is en met zijn zonde zichzelf veroordeelt.
De Heilige Johannes zegt
geen ketters te groeten.
2 Johannes 7-11 : Want veel bedriegers
zijn naar de wereld uitgegaan; zij loochenen dat Jezus Christus mens is
geworden. Dat is het kenmerk van de bedrieger en de antichrist. Neem u in acht,
anders zult u, in plaats van het volle loon te ontvangen, de vruchten van onze
arbeid verliezen. Iedereen die te ver wil gaan en niet bij de leer van Christus
blijft, heeft God niet. Wie bij die leer blijft, heeft zowel de Vader als de
Zoon. Als iemand bij u komt en deze leer niet brengt, ontvang hem dan niet in
uw huis en heet hem niet welkom. Want wie hem welkom heet, deelt in zijn
slechte daden.
De opvatting dat
mensenliefde enkel aangenaam moet zijn zonder op tijden krachtig en
standvastig te zijn, duidt op een onwetendheid van de natuur van de gevallen
mens.
In de woorden van Robert
Bork : Het idee dat mensen van zichzelf uit rationele en morele schepsels
zijn, die geen sterke beperkingen van buitenaf nodig hebben, is door ervaring
onjuist gebleken.
In het geval van eigenzinnige
ketters en zondaars, die niet willen gehoorzamen aan Jezus Christus en Zijn
Kerk, worden door de Kerk strenger aangemaand, ze worden geëxcommuniceerd.
De banvloek sluit degene die ketterijen
verkondigd uit van de Kerkgemeenschap, als hij niet afziet van zijn dwalingen. Daarom
is het juist voor die reden een gebaar van barmhartigheid van alle gelovigen.
Een gebaar dat ervoor zorgt dat een gevaarlijke dwaling die mensen infecteert
wordt gestopt. Door degene die de dwaling verkondigt te isoleren, beschermen we
de lichamelijke en geestelijke gezondheid van anderen. We zorgen eigenlijk zelf
voor die banvloek en we behoeden hun geestelijke gezondheid.
Oordeel niet wordt uit de
context gerukt
Jezus woorden oordeel
niet worden dikwijls uit de context gerukt en de volgende verzen gewoon
weggelaten. Scott Peck schrijft hierover:
De zin Oordeel niet, zodat je niet
geoordeeld wordt wordt gewoonlijk uit de context gerukt. Christus heeft ons
niet verboden om een oordeel te vellen in de zin van een noodzaak. Hij vervolgde
in de volgende vier verzen dat we eerst onszelf onder de loupe moeten nemen
vooraleer we anderen aanpakkenniet dat we nooit iets mogen zeggen. Jij
hypocriet, zei Hij, haal eerst de boom uit je eigen oog; dan zal je duidelijk
zien om de splinter in iemands oog te halen. (Mt. 7:5) Er zit een potentieel
gevaar voor het kwade in moraliteit. En Hij wilde dit vermijden door ons erop
te wijzen dat we eerst onzelf moeten zuiveren van zonde voordat we aan een
ander beginnen.
Dietrich von Hildebrand legt
uit dat de geest van Christelijke vrede ons oproept om te vechten voor het
Koninkrijk van God:
met de woorden van Onze Heer in
herinnering, Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard (Matt.
10:34), zouden we Christusstrijders moeten zijn. De heilige Kerk op aarde wordt
ecclesia militaris genoemd ofwel de militante Kerk. We kunnen niet
terzelfdertijd hongeren en dorsten naar gerechtigheid- een basishouding eigen
aan een Christen- en in vrede leven met kwaadwilligen en zaaiers van onrecht.
Bisschop
Fabian Bruskewitz sprak op 10 april 1999 aan het Instituut van Religieus Leven waarschuwende
woorden tot de gelovigen om voorzichtig te zijn met woorden als
voorzichtigheid en zorgvuldigheid. Ze mogen niet als excuus gebruikt
worden voor laksheid en lafhartigheid, die ons beletten om de waarheid met
anderen te delen.
OLVrouw van de Rozen,
Hulp aan Moeders verzekert ons dat we niet oordelen of veroordelen wanneer we
handelen in barmhartigheid tot onze naaste en met het oog op hun echte goed:
"... wanneer
een priester je vertelt dat je je mond moet houden omdat je een andere persoon
veroordeelt, en dat je je naast moet liefhebben en daarom geen oordeel mag
vellen, BEN JE GEEN OORDEEL AAN HET VELLEN. Als iemand op de verkeerde weg is
en je vertelt hem uit barmhartigheid dat hij zonde begat en dat hij zijn ziel
verliest en zo naar het Vagevuur gaat, of naar de Hel, DAN IS DAT GEEN OORDEEL
VELLEN. Je helpt dan je naaste uit liefde. Wat is
liefde anders?" - OLVrouw, 18 juni 1982
