In mijn laatste bericht ben ik nog iets vergeten te zeggen. Namelijk sommige onder jullie zullen het wel gehoord hebben van de rellen hier in Utrecht, meer bepaald in de wijk Ondiep. Maar eerlijk gezegd heb ik hier nog niets van ondervonden. En omdat ik niet juist wist waar de wijk Ondiep gelegen was, ben ik het maar eens gaan opzoeken op een kaart. En eigenlijk is het niet zover van waar ik zit. Het is ongveer een 15 à 2à minuten met de fiets rijden, van waar ik woon. Maar voor diegene die een beetje ongerust zijn, ik heb er nog niets van ondervonden. Dus alles is nog oké.
Mijn vorig beriecht eindigde op zondag. Dus zal ik nu maar verder gaan op maandag. Na een zeer slechte nachtrust was het weer tijd om naar school te gaan. We hadden vandaag namelijk Engelse les en zoiets ongeveer dat je met leerbegeleiding kan vergelijken. Maar ik kan u verzekeren die Hollanders vragen door hé. Wat die met hun vragen stellen, hebben dat weet ik niet hoor. Ze blijven maar vragen en vragen tot je echt niet meer weet wat zeggen. Op dinsdag had ik weer stage, en ja ik mocht vandaag men eerste lesje geven. En het was een hele leuke ervaring. Het zijn echt schatten van kinderen. En ze zijn met het kleinste ding blij. Je krijgt er zoveel liefde van. Het is onbeschrijfelijk. Op het einde van de dag had ik nog een bespreking met de juf en enkele speciale leerkrachten over een kind. En de juf vroeg me ook of ik morgen een lesje Danssante vorming wou geven. Natuurlijk wilde ik dat. Dus ben ik maar naar huis gegaaan en geprobeerd om een lesje te maken. Soms is het echt moeilijk om in te schatten wat deze kinderen kunnen en wat niet. Maar ik denk na enkele keren, dat me dit toch beter gaat lukken. Maar het is echt een leuke ervaring. Dan was het alweer woensdag. Ind e voormiddag had ik stage en in de namiddag les. En wat voor één; Intercultural Communication. En eerlijk gezegd, vind ik dit maar saai, en begrijp niet echt de bedoeling. Maar ja. En men lesje Danssante vorming was heel leuk. Volgende week woensdag mag ik weer een nieuwe les geven. Dus ik kan weer beginnne te denken. En jaja na woensdag komt donderdag. En dit was wel heel speciaal. Ik mocht namelijk mee gaan zwemmen met de kinderen. Niet speciaal zullen sommige denken. Toch wel hoor. In de school hebben ze een eigen zwembad, met een verstelbare bodem. Ze kunnen de diepte van het zwembad veranderen, aangepast aan de kinderen. Echt wel heel leuk. En wat ik zo leuk vond,was het feit dat deze kinderen echt afhankelijk zijn van hun rolstoel of looprek en dus onbeperkt zijn in hun bewegingen en activiteiten. En in het water zijn ze eigenlijk vrij. Ze zijn als een vis in het water. Het was zo leuk om te zien hoe deze kinderen ervan kunnen genieten. Ik heb zelf de kindjes mee mogen begeleiden. Het was een hele leuke ervaring. En morgen zijn we vrijdag. Dan heb ik geen les, maar we hebben wel groepswerk, voor het superleuke vak Intercultural Communication. Voor de rest ga ik voor school werken, want maandag moet ik heel veel afgeven, en laten zien. Dus...
Ik zal het hier maar bij laten, maar ik hou jullie zeker op de hoogte.
Zaterdag was het voor mij een bijzondere dag, want het was al even geleden dat ik men kleine broer en zus had gezien. Ze kwamen me zaterdag met de hele familie bezoeken; ons mama, Roel, Rudy en Denise, onze Viktor en ons Jilleke, en men schatteke. Het was een leuk weerzien. In de voormiddag was ik nog wat aan het werken voor het school, want het is echt wel druk hoor. En eigenlijk verwachte ik een telefoontje van ons mama, om te zeggen wanneer ze hier waren. Maar ik kreeg helemaal niets. Opeens gingen alle belletjes van het huis. En toen ben ik snel naar beneden gelopen om de deur te openen en wie stond daar voor de deur. Bijna heel de familie. Het was echt een heel leuk weerzien. Want ik mis ze wel allemaal heel hard. Eerst hebben we lekker gegeten. Mama en Denise nog eens bedankt voor het lekkere eten. En Denise de cake was heerlijk hoor. Hij heeft niet lang geleefd. Na het eten stelde ik voor om een boottochtje te maken door de grachten van Utrecht. Om zo toch Utrecht maar eens beter te leren kennen. En ik vond het wel eens plezant om op deze manier Utrecht te leren kennen. Rudy mercikes voor het leuke boottochtje hé. Maar natuurlijk wanneer het leuk is, gaat de tijd snel voorbij. En daar kwam weer het moment. Afscheid nemen. Dat haat ik nu eens echt. Het is echt niet leuk, om de mensen die je dierbaar bent, zien te vertrekken. Want ze betekenen zoveel voor mij, en heb héél véél aan al deze mensen te danken. En ik denk wel dat ze dit weten. Omdat ik nog eventjes moest bekomen van het afscheid, ben ik maar direct beginnen te stofzuigen en alles weer op te ruimen. Want ik kan verzekeren als je met 8 man in zo'n kleine ruimte zit, staat alles wat overhoop hoor. Op zondag was het heel mooi weer, en had vrijdag vrij goed doorgewerkt voor school, zodat ik zondag even kon genieten van het weer. Sara heeft me overhaald om te gaan wandelen. Wat ik normaal al niet graag doen. Maar ik wilde het wel eens proberen. Het was een leuke wandeling, maar wel vermoeiend als je het niet gewoon bent. Door deze wandeling heb ik Utrecht ook eens van een andere kant gezien. Het was wel leuk. Foto's zijn te zien op men space. En Rudy ik zal ze eens naar jullie doorsturen. Na de wandeling wa sik echt wel moe, en heb ik me gedoucht. En ik wilde graag vroeg gaan slapen, want heb hier vrij zware weken voor de boeg. Maar dat was buiten men huisgenoten gerekend. Dat zijn blijkbaar nachtmensen. In de dag zie je ze of hoor je ze niet, maar eenmaal 22 uur gepasseerd, worden ze wakker. Beginnen ze te koken, allé wat zij koken noemen. Maar ja.
