Dagboek van een bipo

Inhoud blog

	sterker worden
	de emotionele roetsjbaan
	het doel
	emoties
	ademen

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Over mijzelf

Ik ben , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Lavameisje.
Ik ben een vrouw en woon in Gent (België) en mijn beroep is in zorgsector.
Ik ben geboren op 07/02/1961 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen , sudoku , puzzelen.

Dagboek van een bipo

Een reis door het onbekende

26-01-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

rouwen

Ik heb schrik. Angst dat mijn therapeut niet goed zal kunnen inschatten welke weg ik dien te volgen. Hij is gedragstherapeut en wil dat ik reeds tot enkele stappen kom. Maar ik vind het nog te vroeg. Ik wil kunnen rouwen. De tijd krijgen om volledig bij mijn verdriet te komen. Verdriet dat ik waarschijnlijk jaren heb weggestopt. Verdriet om verlieservaringen. Verlieservaringen zijn er genoeg geweest in mijn leven. Wat moet ik doen? Ondertussen ook contact opnemen met een rouwdeskundige? Het is zoals Yin en Yang. De man voor de daadkracht en de vrouw voor het gevoel, de zalving, het zachte, het erkennende, het troostende..Ja, ik heb evengoed nood aan dat daadkrachtige als aan dat zachte. Maar misschien is dat zachte nu primordiaal. Ik heb al genoeg daadkracht vertoond en kijk waar het me heeft gebracht : ik zit thuis en zie het langs geen kanten meer zitten om te gaan werken. Mijn lichaam en mijn geest zeggen GENOEG! Terwijl ik mijn verdriet om geleden verliezen naar boven laat komen, komen ook de herinneringen terug. Herinneringen aan vrienden,familie die ik ooit heb gekend en toch weer uit mijn leven zijn verdwenen. Naast het verdriet komt ook weer het gevoel van geluk terug dat ik ook gehad heb met die vrienden. Eigenlijk wil ik een soort eerherstel. Een herstel van goede momenten de er ooit geweest zijn. Door mijn rouw te onderdrukken zijn ook de goede momenten ondergesneeuwd. Ik wil die laten bovenkomen en terzelfdertijd al deze personen, ontmoetingen een plaats geven in mijn leven zonder daar iedere keer op te moeten terugkijken door een verliesbril. Ik wil mijn bril , mijn blik veranderen. Deze mensen om wie ik nu veel verdriet heb, hebben veel positiefs bijgedragen anders zou ik er nu zo geen verdriet over hebben.

Geef hier uw reactie door