Zondag, 11 maart 2012

Vandaag terug van ‘Buja’ naar ‘Muramvya’ vertrokken. Man, man, man wat een avontuur!!!! Emuri regelde voor ons een taxi. Ik zat vooraan en Valerie achteraan. Eerst nog een kleine stop in een klein achterbuurtje waar een mama en 2 kindjes instapten. De kindjes waren aan een heerlijke geitenbrochette aan het knabbelen. Beetje verder stopt hij nogmaals en stapt de papa van de kindjes in. Eindelijk vertrokken dachten we, maar toch nog eerst een ander stopje en er kwam nog een man bij. Ondertussen was Valerie al helemaal geplet in de auto, waar de oksel  van de vrouw op haar schouder rustte gedurende 2 uur. We zaten ondertussen met 8 in een kleine auto !!! Maar denk je dat dit het was? Hahaha, nee hoor. Kindje had dorst en daar kwam de borst. VROEM VROEM door de bergen links en rechts en daar kwam de eerste spetch. (= lekkere brokjes van de geitenbrochette iuwkkk) Die bleef maar overgeven dus besloten we omwille van geuroverlast even uit de auto te stappen om een frisse neus te halen.

Maandag, 12 maart 2012

Deze week begin ik met lesgeven. Vandaag was dus mijn eerste echt lesdag in het Burundisch schoolje ‘Village imuhira’. Ik kreeg een leeg lokaaltje en samen met de kinderen hebben we daar schoolbankjes ingezet voor de kleine groepjes die steeds Franse lessen komen volgen. Het is een groot lokaal met vooraan een groot bord .

In de voormiddag heb ik 2 uur Franse les aan het 4^de leerjaar gegeven en in de namiddag heb ik 1 uur Franse les in het 6^de leerjaar gegeven. In het 4^de leerjaar is het het eerste jaar dat ze alle lessen in het Frans krijgen. Hun niveau is dus nog zeer laag. Ze begrijpen amper Frans en spreken kunnen ze al helemaal niet buiten ‘bonjour’ en ‘comment ca va?’. In het 6^de leerjaar liggen de niveaus van de leerlingen zeer ver uit elkaar net zoals de leeftijden. Ze zitten allemaal in dezelfde klas maar sommige zijn 12 jaar en andere zijn 18 jaar. à 2 jaar jonger als mij, echt ongelofelijk!!

Mijn eerste dag in het schooltje is voorbij en met een blij gevoel vertrok ik met de bus terug naar mijn dorpje. Mon dieu ze hebben mij daar in die bus gepropt en die vent vloog door de bochten niet normaal. Blij toen ik verlost was van deze busrit. Valerie vertrok iets later dan mij en heeft mogen genieten van een motorlift met Guy (= Zwitserse jongen).

Dinsdag, 13 maart 2012

Op het wegje naar onze school hing er een diertje met zijn staartje nog aan. Onder het tafeltje lag zijn zachte pels. Ze waren hier weer lekkere stukken vlees van aan het snijden. Vervolgens merkt de man dat zijn mes niet goed snijdt en besluit hij om even zijn mes te scherpen aan een steen op de weg. Nadien snijdt hij het vlees gewoon rustig verder in stukjes en draait hij de ingewanden rond een al eens gebruikt stokje. Terug klaar voor verkoop!

Vandaag terug een zeer leuke schooldag! De kindjes werken zeer goed mee. Natuurlijk heb je groepjes die steeds beter meewerken dan andere groepjes. Mijn voorkeur gaat toch naar lesgeven in het 4^de leerjaar. De kindjes werken veel beter mee! In het 6^de leerjaar zijn sommige al in hun pubertijd en giechelen ze steeds als iemand iets fout zegt.

Tijdens de gewone lesuren was er een vergadering tussen al de leerkrachten. Wat doen de leerlingen ondertussen? NIKS, zij zitten gewoon in de klas achter hun banken te babbelen en aan het ‘niksen’. Dus besloot ik om een beetje tijd te maken voor mijn klas waarmee ik correspondeer in België. De leerlingen hebben al heel wat brieven in de doos gestoken. Bij het lezen van die brieven was ik verstomd. Ten eerste de leerlingen kunnen geen Frans spreken, maar wel  (goed) schrijven! (=onlogisch) Ten tweede sommige leerlingen schrijven echt brieven vanuit hun hart wat echt mooi is om te lezen.

Grapje: Spieken doen ze hier ook! Deze week hebben de leerlingen provinciale toetsen. Ik nam een groepje mee naar mijn klasje en in het zonlicht zag ik op de donkere huid van Dieudonné (=naam) een hele rekensom. Zo grappig, zelf hier weten ze hoe ze moeten spieken, en op hun donkere huid valt het helemaal niet op!

Net voor ik de bus terugnam besloot ik enkele mensen te trakteren. Een lekkere Amstère / prime (=bier) of een fanta.  Voor Ferdinand (directeur) , kennedy (mijn mentor 6de) Zachari (Moutama= oude man die zorgt voor het eten van de kinderen), Salvador (lkr 5de ), Caprice, en nog ene. De mensen appreciëren het zeer hard wanneer je hen eens trakteert! En wat is nu 3 euro?! Het is niet zoals in België dat je zou zeggen: “Nee het hoeft niet hoor.” Hier is het direct: “JA, graag!!!!”

Net zoals alle andere ochtenden hebben we ons buikje gevuld met lekkere nutella boterhammetjes. Gelukkig is deze er anders is het brood nogal droog!!! Gedurende de dag helemaal niets gegeten. Dit doen we nooit! ’s Avonds tegen 6 uur begon mijn buik te knorren van de honger en zijn we naar ‘Salama’ iets gaan eten. Hier krijg je een goed gevuld bord voor maar amper 1 euro!

Toen we terugkwamen waren er andere Belgische mensen in ons ‘hotel’ aangekomen. Samen met hen hebben we gezellig gebabbeld en iets gedronken. Plotseling werd alles zwart! GEEN elektriciteit meer in heel Burundi. Gedurende 15 minuutjes lag heel Burundi plat!! Wij kregen een kaarsje in het midden van onze tafel. We voelden ons als lichtjes in de duisternis.

Woensdag, 14 maart 2012

Hier is het belangrijk om zeker geen stress te hebben. Lang wachten, je wordt het wel gewoon! ’s Ochtends wou ik graag op tijd naar het schooltje vertrekken. 1^ste bus vol, 2^de bus vol, 3^de bus vol, ..., 45 minuten later eindelijk toch in een busje geraakt!! Het lesgeven vlot zeer goed. Soms probeer je iets met handen en voeten uit te leggen, maar begrijpen ze het echt niet! Eindelijk zijn al de groepjes gepasseerd. Op het einde van de les vroeg ik wat de kinderen graag willen leren en dit was vooral: lezen (begrijpen wat ze lezen) franse zinnen kunnen schrijven, liedjes zingen, woordenschat (d.m.v. leuke spelletjes) ,...Ik weet me alvast bezig te houden dit weekend met enkele voorbereidingen vooral omdat de niveaus  per groep zo verschillen. De ‘kinderen’ / ‘volwassenen’ van het 6^de leerjaar  zijn rumoeriger! Vandaag met de klasleerkracht besproken dat het uurtje Franse les geen speeluurtje is maar echt een werkuurtjeàDICIPLINE!

Na een vermoeiende dag wou ik snel naar huis, maar natuurlijk waren alle busjes die passeerde vol! Eindelijk kwam er een busje met nog een plaats, maar een man met een kip onder zijn arm duwde de poep van de kip tegen mij waardoor ik verschoot en naar achter sprong en natuurlijk mijn plaats kwijt was! Dus zat er niets anders op dan te wachten op de volgende bus(sen). Ik kwam toe in mijn hotelkamertje en zag DE POT NUTELLA!! Deze keer kon ik het niet weerstaan en nam ik met mijn lepel een heerlijke hap uit de pot!! Mm wat smaakte dit! Toen dacht ik: “Nog een hapje of niet? Nee, Laura die pot moet nog 3 maanden meegaan! =D”

’s Avonds waren we uitgenodigd bij de Zwitserse jongens om iets te komen eten. We hebben er lasagna gegeten! Mmmm,zo lekker!!! Volgens mij heb ik meer gegeten dan dat ik de afgelopen week heb gegeten! :D

Donderdag, 15 maart 2012

Tijdens de middag speeltijd heb ik tijd genomen om naar al de spelletjes te kijken die de leerlingen op de speelplaats spelen. Ze zijn zeer creatief! Sommige meisjes waren aan het springtouwen, andere waren een spelletje op de trapjes aan het spelen. Ook het spelletje met de 12 keitjes wordt veel gespeeld. Andere spelletjes: iets met een steen in vierkantjes en de steen steeds voort trappen, voetbal (= de zelfgemaakte bal was plat à met een spuitje via een slangetje werd de bal terug opgeblazen, ...

Ook heb ik in de bibliotheek een verborgen kast ontdekt met allerlei didactisch materiaal. Zeer leuk! Hier zal ik zeker eens in komen snuffelen!

De rest van de namiddag heb ik Franse lesjes gegeven. Vandaag ging het echt super goed! De kinderen werkten zeer enthousiast mee en deden super hard hun best. Ik kwam aan de gewenste resultaten die ik voorop had gesteld. Een zeer tevreden leerkracht was ik vandaag, want na gisteren amai!

Vrijdag, 16 maart 2012

Samen stapten we de berg op naar het schooltje. Overal hoorde je de kinderen onze namen roepen: ‘Loraaaa, Loraaa, Valerieee, Valerie, Loraaa, ... Super leuk!

 Het 6^de leerjaar bloeit helemaal open! Het wordt echt een plezier om aan hen les te geven. Ze hebben eindelijk begrepen dat het niet erg is om fouten te maken en stellen spontaan eenvoudige vraagjes. Ze zijn het natuurlijk ook niet gewoon om tijdens de les te participeren, dus voor hen zijn de Franse lesjes een hele aanpassing. Normaal luisteren ze gewoon een hele dag naar hun leerkracht en schrijven ze over wat hij op het bord schrijft, vaak zonder het zelf te begrijpen! Wanneer ik vertel dat de Franse les erop zit voor vandaag dan zeggen ze: “Non, encore un petit peu s.v.p!’’

’s Avonds vertrekken we naar Bukeye. Hier toont Bernard ons zijn bijenkorven en zijn hydromelle .’s Avonds zijn we in een restaurantje iets gaan eten. Ik weet niet echt of je het een restaurantje kon noemen. Ik bestelde rijst à dit hadden ze niet, bonenà dit hadden ze niet, patatjes à dit hadden ze niet,.. Bananen dan maar! =D Op de weg terug naar ons kamertje was het pikke donker. Nergens was er straatverlichting dus het was echt stappen op de tast en hopen dat je niet te vaak struikelt over stenen of putten! Wat dus wel het geval was! Blij toen we eindelijk aangekomen waren!

    Zaterdag, 17 maart 2012

’s Ochtends om 8 uur beginnen we meteen al aan het harde werk. Vandaag gaan we zelf kaas met honing maken. Wat duurt dit lang! En maar wachten en wachten!!! Om 2 uur waren we EINDELIJK klaar à 5 uur voor 2 kleine kaasjes te maken! =D Nu moet de kaas eerst 2 weken schimmelen en dan mogen we proeven! Ik ben benieuwd! ’s Middag hebben we heerlijk gegeten in het klooster met de zusters! En Vervolgens zijn we met de motor terug naar ons dorpje gekeerd. Met 3 reden we 25 km  over een hobbelende weg in de bergen op de motor want de busjes die passeerden zaten overvol en de taxi’s vroegen ons het tiendubbele van de prijs!!!

s’ Avonds willen we rustig een filmpje kijken tot Valerie zegt: “ Internet werkt, internet werkt!” Laura: “ Ma nee da kan ni !!” Na een week kunnen we dan toch even terug contact met jullie opnemen! Dit deed deugd! Jammer genoeg was het maar van korte duur.

s’ Nachts besloot ik om mijn oordopjes eens te testen zodat ik die moskee niet zou horen! Hmmmm wat heb ik heerlijk geslapen! Voor 1 keer niet wakker geworden om 5 uur s’ morgens door hun gebrabbel in de 4 luidsprekers bovenop hun gebouw! à Ik denk dat ik niet meer zonder die oordopjes kan!!!

Week 19 -23 maart 2012

Deze week waren we uitgenodigd bij Martha, Guy en Steph waar we weer hebben mogen genieten van een heerlijke Burundische maaltijd! Het was een super gezellige avond!

Mijn klas van het 6de leerjaar is gewoon fantastisch. De kinderen zijn super open en werken steeds goed mee. Het is echt leuk om les aan hen te geven. Donderdag en vrijdag hebben de leerlingen examen van lichamelijke opvoeding: atletiek , verspringen, hoogspringen, steen gooien en sprint. Dus de voorbije dagen hebben de leerlingen hiervoor geoefend. Sommige leerlingen brachten ongeloofelijke prestaties! Het is niet zoals bij ons met 8/10 of 10/10 maar ofwel ben je geslaagd ofwel ben je niet geslaagd. Je krijgt in totaal 3 kansen. Pfff zo met hun blote voeten sprinten op een baan vol met steentje. Ik vraag me steeds af hoe hun voeten dit kunnen overleven?

Deze week is een super drukke week geweest. We hebben nieuwe muzungu’s (=blanken) ontmoet, lange dagen op school, bij mensen gaan eten,...

Volgens mij is deze week dan ook echt het regenseizoen begonnen. Het heeft al meerdere keren zeer hard geregend. Hmmmm die verfrissing deed wel deugd! Donderdag was ik langer dan verwacht op school gebleven, nog iets blijven drinken in de cabaret, en er passeerden geen busjes meer dus mocht ik mee met Guy en Steph op de motor. Super cool !!! En plotseling begint het te stortregenen. Doorweekt kom ik toe in mijn kamer! ‘s Avonds verwelkomde ons er een hevig onweer. En maar gieten, bliksemen en donderen met als gevolg geen elektriciteit meer!!

Interessant: Het record met het aantal personen in een bus zitten hebben we ook verbroken. We dachten dat in een klein busje voor 18 personen dat 23 personen het maximum was, maar deze week lukte het ons met 25!

Zaterdag (vandaag) zijn we met de taxi naar Bujumbura gegaan. Pfff deze ritten zijn nooit leuk. Gedurende een dik uur afzien. Vliegensvlug door de bergen, de vrouw voor mij met een kotszakje en de vrouw naast mij met een kotszakje in een ondragende warmte! Zoals de vissen in hun bokaal naar lucht happen zo probeerde ik ook een beetje lucht te happen door het raam dat op een kiertje stond!

Eens aangekomen zijn we direct de centrale markt gaan verkennen. ZOVEEL VOLK !!!

24-03-2012 om 18:23 geschreven door Laura Janquart  

Zondag, 4 maart 2012 

Het begin van een fantastisch avontuur !

Eindelijk is het zover! Om 10u40 stapten we op het vliegtuig richting Bujumbura. 8 uurtjes vliegen, 6400 km verder en voila aangekomen.  In de luchthaven van Bujumbura werden we opgewacht door Emuri. Hij heeft ons zeer vriendelijk ontvangen en naar een hotel in Bujumbura (= hoofdstad van Burundi) gebracht, CEPRODILLIC. Eens we daar waren aangekomen hebben we al onze spulletjes in een kamer gezet en nadien kregen we een heerlijk avondmaal voorgeschoteld. Een avondmaal voor 3 wil zeggen 3 ronde tafels tegen elkaar met op elke tafel een bord. Om toch niet zo ver van elkaar te zitten hebben we gekozen om samen aan een tafel te zitten. Toch net een beetje gezelliger.  Gesuikerde banaantjes, pannenkoekbanaantjes, aardappelen, rijst, .. allemaal zeer lekker! Na toch een vermoeiende dag zocht ik mijn bedje op en hoopte op een goede nachtrust. Er was lekker veel gesnurk van een Burundees op dezelfde verdieping maar toch ben ik als een blok in slaap gevallen. S’ Morgens was er redelijk veel lawaai. De mensen staan hier echt vroeg op, tegen een uur of 6.

Maandag, 5 maart 2012

Wakker geworden in de drukke hoofdstad `Bujumbura’., ook wel door de lokale inwoners « Buja » genoemd. Een goed stevig ontbijt gegeten: een super lekkere omelet met een kei droge sandwich (moeilijk door te slikken :D). Ruthy aka Mamily (werkt in het restaurant van CEPRODILLIC en zij is Belg) is samen met ons naar de ambassade gegaan waar we ons ingeschreven hebben in het land en waar ze ons geïnformeerd hebben over de veiligheid in Burundi. Vb. Niet na 6 uur nog buiten komen, niet naar natuurreservaten gaan,...Vervolgens zijn we met Emuri iets lokaals gaan eten. (maniokbladeren, rijst, ...) Ik moet zeggen de zwartjes die kunnen goed eten. Emuri is onze contactpersoon in het buitenland. Hij kwam ons ophalen in de luchthaven, zorgde voor onze sim-kaart, het omruilen van ons geld van euro naar BIF (= Burundese frank), het taxivervoer van Bujumbura naar Muramvya voor een correcte prijs. We moeten hem steeds laten weten waar we zijn indien we uitstappen plannen i.v.m. onze veiligheid. We mogen hem steeds contacteren indien we vragen hebben. Na het middagmaal is is een taxi ons komen ophalen. Deze zat helemaal vol met al onze bagage. Tegen 70 km/uur vlogen we door de bergen heen op weg naar Muramvya. Veel getoeter zodat de mensen opzij zouden springen om toch maar niet omver  te worden gereden. Onderweg hebben we echt genoten van het prachtige uitzicht. De mooie heuvels, de bananenbomen, fietsers die achter vrachtwagens hangen om zich zo te laten mee voortrekken ,eventjes moeten stoppen voor de politie maar we mochten direct terug verder rijden, de kleine huisjes aan de kant van de weg, de vele mensen, kleine winkeltjes,.. Eens aangekomen is Muramvya gaan we naar Baze lodge. Hier verblijven we. Het is een prachtige lodge waar we verblijven met een magnifiek uitzicht. Eens geïnstalleerd in de lodge kwamen Joseph, Mila, Tith ons verwelkomen. Zij zijn verbonden aan het project in village imuhira, waar we de komende 3 maanden stage zullen lopen. Ook zijn we al eens de buurt in Muramvya gaan verkennen, hier is eigenlijk niet veel te doen. We hebben eventjes door de straten gelopen en gekeken naar alle producten die ze hier verkopen. En nadien heeft Mila ons gebracht naar het huis van 2 Zwitserse jongens. Zij leven hier al 2 jaar en hebben hier een schrijnwerkerij opgestart dat zeer goed werkt. Deze bevindt zich ook in Village imuhira. Ze hebben ons echt met open armen ontvangen. ‘s Avonds zijn we met hen iets gaan eten. Een geitenbrochette met gefrituurde bananen en groentjes. Mjamieeee !!!!!

Iets dat ik helemaal onderschat heb is de temperatuur hier! Het is hier regenseizoen, dus de temperaturen kunnen zeer hard verschillen. In de dag was het super warm dus had ik maar een rokje aan gedaan, maar niemand had dit aan dus heb ik maar snel terug mijn broek aangetrokken. SUPER WARM en dan s’ avonds viel er een klein beetje regen en was het buiten echt super fris. Trui aangedaan. Op de lokale markt ook dan eventjes gekeken naar broeken enz, ze kwamen af met wel 1000 broeken. En ik die maar allemaal passen in de super mega klein paskamertje waar het zeer warm was! Maar bon hij wou ons int zak zetten, dus op een ander gegaan en daar een lange rok gekocht. Vandaag hebben we dus alle praktische zaken geregeld en morgen nemen we dan een kijkje in “Village imuhira” die zich op 12 km van onze lodge bevind. Doorheen de dag hebben we enkele woordjes in het kirundi’s geleerd.

-      Hallo = mwaramutse, Jambo

-      Ja = ego

-      Nee = oya

-      Dank je wel = urakoze

-      Hoe gaat het = urakomeye antwoord: ego = het gaat goed

-      Bananen = igisaga

-      Ananas = inanasi

-      Umuzungi = blanke à krijg ik zeer vaak te horen !

Dinsdag, 6 maart 2012

s’ Morgens is het hier redelijk fris. De koude douche werd dan wel héél koud.  Vervolgens zijn we een trosje bananen gaan kopen hier in het dorpje Muramvya. Echt super lekker en vers! Vandaag zijn we voor de eerste keer naar “Village Imuhira” gegaan. Het is er echt prachtig! We zijn daar zeer goed ontvangen geweest door de directeur. Hij heeft ons aan iedereen voorgesteld zowel aan de leerlingen als aan al de leerkrachten van het lager onderwijs en de secundaire school. Tijdens de rondleiding hebben we ook informatie gekregen over de schrijnwerkerij, het agro pastorale bedrijf en de bijenkorven die in village imuhira gebeuren. In de school bevindt zich ook een bibliotheekje met veel boekjes gesorteerd per leerjaar, niveau en per thema. Vandaag hebben we met de directeur besproken wat we graag zouden realiseren gedurende onze 3 maanden verblijf hier in Burundi. Graag wensen we een klasje op te richten voor de Franse taalinitiatie van de kinderen. Morgen bespreken we dit met onze leerkracht. Ik mag in het 6^de leerjaar staan waar 64 leerlingen inzitten en Valerie in het 5^de leerjaar. In de zorgklasjes die we gaan oprichten zal er een doorschuifsysteem ontstaan waarin telkens 8 leerlingen les komen volgen op hun niveau. Het is wel even wennen dat alles hier zeer op het gemakje gebeurt en dat er geen druk van buitenaf is. Het weer kan ik hier echt niet inschatten. De zon scheen een beetje, dan zeer warm, dan frisser, nu regen,... zeer afwisselend. En die lange broeken tijdens die warme zonnestralen = ZWETEN !! iuwkk

Anekdote: ’s Avonds zijn we met Fabrice nog iets gaan drinken (= iemand die werkt in onze lodge). Hij was vanalles aan het vertellen. En op een moment verspreekt hij zich. Hij vertelde iets over een supermarket, maar zei steeds spermamarket :D Wel grappig omdat hij dat zo steeds verkeerd bleef herhalen :D

Woensdag, 7 maart 2012

Vandaag zijn we tegen 8u30 naar het schooltje vertrokken. Er is een lokaaltje ‘locals des profs’ waar de leerkrachten eigenlijk niet in mogen komen. Dit is als het ware een echte schatkamer. Maar in plaats van goud vind je er schriftjes, gommen, scharen, scherpers, stiften, latten, kleurpotloden, verf, penselen, papier, telramen, (educatieve) spelletjes,leesboekjes, leerboekjes, prentwoordenboeken... Ongeloofelijk zoveel materiaal en dit allemaal achter slot en grendel. Maar Martha heeft ons uitgelegd dat als het niet achter slot en grendel is dat ze het allemaal gewoon mee nemen en nooit terugbrengen. Wanneer ze iets nodig hebben kunnen ze dit steeds gebruiken. Ze moeten eerst de toestemming krijgen van de directeur.

De leerkrachten waarbij ik les zal geven zijn Kennedy en Enova. Hun leerlingen hebben het momenteel zeer druk met allerlei testen. Ze moeten zich namelijk voorbereiden voor het grote nationale examen in juni! Omdat ik per dag maar 1 uurtje van hun tijd mag gebruiken  ga ik mij morgen informeren in het 4de leerjaar of ik daar ook eventueel 2 uur per dag taalinitiatie Frans kan aanbrengen d.m.v. een doorschuifsysteem. Dit klasje is meteen ook wel veel groter 91 leerlingen. Deze week zijn we nog volop aan het observeren en de materialen die zij hebben aan het bestuderen. Maar vanaf volgende maandag gaan wij zelf aan de slag! Ik heb er alvast zéér véél zin in om te beginnen!!

Op de “speelplaats” spelen ze allemaal spelletjes zoals vb met 12 keitjes. De bedoeling is: Ze gooien 1 keitje in de lucht en ondertussen moeten ze er 1’tje wegschuiven zonder de andere keitjes aan te raken en het keitje terug opvangen. Lukt dit dan gooien ze terug hun steentje in de lucht en nemen ze terug 1keitje weg. Nemen ze er perongeluk meer weg of raken ze meer stenen aan dan is het de beurt aan de volgende. Lukt dit zeer goed dan kan je steeds 2 keitjes wegnemen, lukt dat goed dan 3 keitjes wegnemen enz....

Om 5 uur zijn we terug naar Muramvya vertrokken. We hebben voor de eerste keer het busje genomen. Een veel te kleine bus voor véél te véél mensen. Wel grappig!

Anekdote: Laura: “Oh, kijk die jongen is hier op een ballon aan het blazen.”

         Valerie: “ Ah, hebben ze hier ballonen? “

Laura: “ hahaha, oh nee ik zie het nu pas das een condoom dat ze als een ballonetje opblazen. :D

Valerie : « mjammiee »

Donderdag, 8 maart 2012

Vandaag is het hier ‘de  internationale feestdag van de vrouw’.  Dus iedereen vooral de mannen wenste ons dit toe. In de ochtend  heeft Emuri ons voorgesteld aan de gouverneur van Muramvya en aan de provinciale directeur van onderwijs. Het is zeer belangrijk dat wij MUZUNGU (=blanken) kennis maken met deze mensen zodat ze weten wie we zijn en wat we hier komen doen. We werden ook nog eens officieel voorgesteld in het schooltje.

Vandaag zijn we een hele dag op het schooltje gebleven. De leerkrachten geven hier zo SAAI les ! Ze staan vooraan in de klas met hun handboek in hun hand en lezen daaruit voor. Een ander vb : Ze schrijven een super lang vraagstuk op het bord en de leerlingen moeten dit dan overschrijven en oplossen. Er is helemaal niet veel interactie.

Dicht bij het schooltje is er een ‘Cabaret’. Hier drinken de leerkrachten en de directeur van village imuhira elke dag iets. Ook kunnen ze daar iets eten. Deze middag hebben we daar een heerlijke geitenbrochette met vet gegeten (= voor mij niet voor herhaling vatbaar !), gebakken banaantjes en maniokdeeg. Wat wel zeer lekker was ! =D

s’ Avonds zijn we in het restaurantje ‘Salama’ gaan eten, in Muramvya. Rijst, erwten of bonen kweetet ni goed wat het was, een brok vlees, maniokbladeren en lekkere citronella-thé. Allemaal super lekker  en dit maar voor 1,50 euro. Alles is hier zo goedkoop !

Recht hier tegenover is er de moskee. Deze mensen bidden iedere dag constant en ze doen dit in een luidspreker. Het gaat zo : AllahagbarAllahagbarAllaaghbar ofzoiets en het blijft maar duren. Zelf ‘s nachts om 1 uur doen ze dit en om 5 uur. Elke keer ben ik er al wakker door geworden !!! Iedereen is hier zeer gelovig. God (=Imana) betekent alles voor hen!

Vrijdag, 9 maart 2012

Vandaag moesten we niet naar het schooltje gaan want er was een réunie voor alle leerkrachten van het dorp. Wat wel zeer jammer is want vandaag gingen we de leerlingen in groepjes indelen per niveau en concreet materiaal aanmaken. Maar omdat dit niet ging planden we iets anders NAMELIJK : Met de jeep door de bergen (op het ritme van het refrein van Samson & Gert lezen) zijn we naar een prachtig bloemenveldje gaan kijken. We hebben een reusachtige bos bloemen gekregen. En vervolgens zijn we de bergen ingetrokken. Hier kregen we uitleg over de banenbomen, preivelden, ajuinen,… en mochten we zelf een glaasje bananenbier proeven. Dit was zeer zuur. Hmmm niet zo lekker dus. Op de bbq lag er een heerlijk ‘hart’ van een geit aan het grillen en aan 2 stukken hout hing er een dier (= geit ) waar ze alle ingewanden aan het uithalen waren en met een mes het vlees in stukken aan het hakken waren om vervolgens op brochetten te steken en te grillen. Ik durf hier geen vlees meer eten. Dat was zo vies !!!  We hebben dankzij het voorstel van Gregoir (= landbouwingenieur)  een zeer leuke voormiddag gehad.

We besloten om hierna naar Bujumbura te vertrekken want we konden met zijn taxichauffeur mee rijden. Vliegensvlug hebben we onze rugzak ingepakt voor het weekend en zijn we vertrokken naar de hoofdstad, Bujumbura. Vanmiddag heb ik me bezig gehouden met het voorbereiden van mijn lessen die ik maandag zal geven. En we werden uitgenodigd om in het huisje van Ruthy / Mamali te verblijven voor het weekend. Waar ik nu lekker even gezellig ga kletsen en iets eten.

Zaterdag, 10 maart 2012

Hmmm ik sta op en kijk door het gordijn. Pfffjiiiuwww wat is het WARM vandaag! Hier in Bujumbura zijn de temperaturen veel hoger dan in de heuvels, Muramvya, waar wij normaal verblijven. Ik kon het niet meer aan die lange broek in deze drukkende hitte dus vandaag maar een rokje. Hier is dit minder erg dan in het platteland. In de voormiddag heb ik me een beetje bezig gehouden met leuke taakjes voor school en in de namiddag heeft Emuri ons de verschillende stranden getoond aan het Tanganyka meer:”Beach Carrera” en “Bora Bora” zijn aan te raden stranden om even tot rust te komen. Vanmiddag hebben we daar iets lekkers gegeten en gedronken: Samboesa (gebakken deeg met gehakt in en citroen op en een super pikant oranje sausje!)  met een heerlijke frisse cola. Ook hebben we een klein boottochtje gedaan op het Tanganyka meer met meneer Gervais. Grappig oud mannetje! (= Moutama) Ook hebben we een doop gezien. Samen met de pastoor gaat de dame het water in (beide in een wit kleed). In het water gaan staat symbool dat al haar zonden worden weggespoeld en dat ze zuiver uit het water komt. ’s Avonds zijn Emuri en zijn familie (= vrouw en kindje) bij Mamily iets komen eten. (maniokdeeg met bolognaisesaus en een lekker toetje als dessert. Bye bye regime =D). Hmmm een deftige maaltijd! Wat smaakte dit lekker! Het was een super gezellige avond.

11-03-2012 om 09:53 geschreven door Laura Janquart  

Mwaramutse (hallo in het Kirundi’s),

Sinds enkele dagen ben ik echt aan het aftellen. Het grote avontuur naar Burundi begint bijna.  Vandaag ben ik eindelijk begonnen met het maken van mijn valies. En moet ik nog beslissen welke kledij, schoentjes, accessoires er allemaal mee mogen op reis. Malariapilletjes geven me gekke dromen, maagpijn en het mannetje dat steeds op mijn hoofd slaat genaamd hoofdpijn.

Elke dag wordt mijn lijstje langer. Iets vergeten mag ik niet en al zeker en vast mijn lijstje niet.  Ik ben klaar om naar het andere continent te vliegen, eventjes 6400 km. Ver ? Jazeker, maar dat heb ik voor deze droom wel over. En dat is gedurende 3 maanden lesgeven aan kindjes van een lagere school. --> http://www.villageimuhira.be/village/?lang=nl

Op 24 februari had ik een feestje gegeven voor de vrienden, het was super leuk. En ik ga jullie allemaal zeer hard missen.  Bedankt voor alle lieve, leuke geschenkjes.  Het Burundese geld (BIF) zal ik zeker en vast kunnen benutten. In mijn dagboekje zal ik al mijn persoonlijke avonturen noteren, ...

Volg zeker en vast mijn avonturen op deze blog. 

Que Dieu vous bénisse richement,

Ndagukunda ( zoek deze betekenis zelf maar op :D)

Laura

28-02-2012 om 21:27 geschreven door Laura Janquart  

26-02-2012 om 15:21 geschreven door Laura Janquart