Mijn eerste blogbericht. Waarover zou ik schrijven? Ik kijk naar buiten en begin te denken.
Over het weer zal ik het maar niet hebben, want het Belgische weertje heeft duidelijk wat last van stemmingswisselingen. Over mijn vrije maandag van vandaag ga ik ook niet spreken, want die is allesbehalve interessant. Enkele lessen overschrijven van vorige week -geeuw, zucht-. De reden van dat overschrijven is nogal complex. Ik leg het even uit:
Ik keek al weken uit naar het trouwfeest van een van mijn neven. Man, wat is die vent gelukkig met zijn vriendin -nu zijn vrouw-. Het feest zou groots worden, daar was ik zeker van. Jammer genoeg werd ik zondagavond laat uit de dromen van het leuke vooruitzicht gerukt. Papa belde me met het nieuws dat zijn vader, mijn lieve opa, was overleden. Die nacht heb ik slecht geslapen en maandag liep ik verloren. Gelukkig had ik die dag geen les. "Morgen zal het wel beter gaan", dacht ik bij mezelf, maar niets was minder waar. Maandagnacht was alweer een nacht van weinig uren slaap, dus besloot ik dinsdag nog een dagje thuis te blijven. Was een goeie beslissing van me. Heb mijn zinnen kunnen verzetten met een filmpje bij mijn beste vriendin, gevolgd door een babbeltje. Afgelopen donderdag (4 dagen na het overlijden) was er dan de burgerlijke trouw van mijn neef. Achteraf zijn we nog iets gaan drinken in het dichtsbijzijnde cafeetje. Was een leuk moment. Vrijdag, de dag na de burgerlijke trouw, werd mijn opa begraven. Was me dat weer een verandering van stemming. Vrijdag was de laatste dag dat ik diep zou treuren om mijn overleden opa. Dat had ik zo beslist. De man had zo'n mooi leven achter de rug. Hij was gestorven in zijn slaap. Hij zou niet gewild hebben dat ik elke dag triest zou rondlopen. Zou ik zelf ook niet willen, moest ik dood zijn. Zaterdag was er dan het trouwfeest van diezelfde neef. Er waren veel jonge mensen, tantes, nonkels, neven en nichten die ik slechts 1 keer per jaar, of minder, zie. Er waren ook mensen van mijn leeftijd die ik in járen niet meer had gezien. De zin "Amai, gij zijt gegroeid" heb ik een vijf- tot tiental keer gehoord. Die dag, avond en nacht -want het feest duurde tot in de vroege uurtjes- heb ik veel plezier beleefd. Het was zoals ik had verwacht: groots.
De afgelopen week voelde ik me een beetje zoals ons weer in België. Is best lastig hoor, zo'n stemmingswisselingen. Klaag dus niet elke dag over ons weertje. Dat heeft het waarschijnlijk gewoon even moeilijk.
