Vandaag is het de dag van de ritjes.. maar natuurlijk is er eerst nog Clyde, hij drink al goed uit de kom en hij mag drinken zoveel hij wil. Vanaf vandaag neem ik hem mee voor een wandelingetje in de voor - en in de namiddag. In de voormiddag ga ik dan met Piet naar Dubai, naar het Dubai Health Centre, waar ons chirurgisch materiaal momenteel wordt gesteriliseerd. Onderweg passeren we langs Al awir om likstenen met koper additief op te pikken, blijkt dat de veterinary pharmacy die niet hebben en ze sturen ons terug naar een klein winkeltje waar enkel paardenvoer wordt verkocht op de baan naar Al Kawaneej. We moeten hiervoor wel een eind terugkeren... Maar idd ze hebben hier de likstenen die we nodig hebben. Ik heb nog een afspraak met de vertegenwoordige van belimed in de voormiddag die heel bereidwillig is om de voor ons gepaste apparatuur uit te kiezen en ons zelfs wil helpen aan een volledig plan van hoe ons stereilisatielokaal er zal gaan uitzien. ik vraag hem dan ook meteen maar een offerte voor de voorbereidende werken. Hij belooft mij een prijs op te maken voor het gehele project! Interessant... 's Namiddags komt een tweede vertegenwoordiger, van Gettinge, een uur te vroeg maar goed... Ik leg hem uit wat de bedoeling is en ook hij wil eventueel een totaalproject opstellen, maar komt hiervoor nog terug met een van zijn ingenieurs... Ik weet niet of dit bij ons allemaal zo vlot zou gaan... dan rest er mij nog wat tijd in de namiddag en ik loop vlug een keer binnen in het breeding centre en Ann laat er mij nog een hengst collecteren. Het is best wel een gevaarlijke bezigheid lijkt mij zo... ik zou hier niet graag zo een opgewonden hengst over mij krijgen... Maar na amper twee minuten is het al weer voorbij...
We hebben het veulen de bijnaam 'Clyde' gegeven. Naar analogie met, jawel, Bonnie & Clyde. Hoe we hierop gekomen zijn is vrij eenvoudig, bij zijn aankomst hier op de kliniek kwam het arme schaap (of veulen) hier toe met een shetlandpony, die toen al kleiner was dan hijzelf btw. Hij was verstoten door zijn moeder die na de partus een mastitis had opgelopen en hem dus niet wou laten drinken, het was ook haar eerste veulen dus echt veel moedergevoelens waren er niet. na twee dagen probeerde ze hem tegen de muur te gooien... Op de stal daar vonden ze het te zielig om hem allen te laten staan en besloten ze hem maar bij pony bonnie te zetten, het bleek een ideale partner voor hem te zijn... en zo.... Ze kwamen als duo hier op de kliniek toe, maar van zodra de kleine Clyde de uier begon te zoeken was de liefde snel over en dus stuurden we bonnie naar huis. Nu het weekend voorbij is probeer ik de kleine clyde nog een keer zelfstandig te laten drinken uit de kom. En ja, het lukt, en dus geef ik hem vanaf nu melk uit de kom. We starten met 600ml, en zolang hij alles binnenhoudt is er geen probleem. Ik maak steeds 1L en nu giet ik die volledig in de komen kan hij naar hartenlust drinken. Tegen het eind van de dag geraken we al aan 800ml. We maken nog een wandelingetje en daarna hebben we alweer een gastroscopie. Tussendoor bekijk ik verder de dossier voor het aanschaffen van de sterilisatie en wasapparatuur. Ik bel hiervoor ook een aantal firma s op om een afspraak te maken zodat ze kunnen langskomen om offertes te maken. Er passeert hier ook nog toevallig een vertegenwoordiger die blijkbaar alles in huis heeft. Hij begint met voorstellen te doen over vaccins en ik vertel hem dat we eigenlijk vooral op zoek zijn naar labuitrusting en rarara, hier heeft hij toch ook wel van alles voor zeker? We maken dan ook meteen een nieuwe afspraak om specifieke producten te bespreken. Exotica, het paard uit walker van gistern stelt het vrij goed, ze is wel nog heel pijnlijk in de hoef maar wanneer we de bandage verwijderen blijkt dat de wonde proper is en dat de bloeding niet is herbegonnen.
In het buitenland komt er altijd een dag waarop men 'den toerist' uithangt. Wel voor ons is het vandaag die dag. We gaan naar Dubai en maken een rit met de Dubai Tour Bus. Deze trip geeft een beeld van de bezienswaardigheden en trekpleisters in Dubai. Er zijn twee routes, de rode route die je door het oude stadsgedeelte brengt, en de blauwe route die je langs jumeira beach door de nieuwe stad tot op de palm brengt. De bussen vertrekken aan het wafi center, waar we gisteren nog waren voor ons piercingavontuur :) We beslissen om de rode route eerst te doen. En eens we aan het Dubai museum komen, stappen we af. We bezoeken het museum, wat een duidelijker beeld moet geven van Dubai door de jaren heen, van een piepkleine middeleeuwse nederzetting tot de wereldstad die het nu is. Een tweede halte lossen we in langs de kade van de baai waar een cruise ons door de baai een moet leiden om de stad van op het water te bewonderen. eens bij het vertrekpunt aangekomen blijkt echter dat we nog anderhalf uur zouden moeten wachten op de boot en besluiten dan ook de eerstvolgende bus terug te nemen. Tot slot houden we nog halt aan burjuman, een van de eerste shopping malls in Dubai en gekend voor zijn groot assortiment aan grote merken. We vinden hier ook een Diesel shop en natuurlijk kan ik het niet laten en koop ik een paar schoenen . We vinden hier ook een Eitisalat verdeler en dus kan ik mij eidelijk een lokale gsm kaart kopen. Ondertussen is het bijna vier uur en we nemen hier nog een snelle hap. Om kwart voor vijf spoeden we ons naar de bus want die sopt met rijden om vijf uur. De bus brengt ons nog door Karama en stopt uiteindelijk terug aan Wafi. We hebben dus geen tijd meer over om vandaag ook de blauwe route te doen, maar het ticket is wel 24 uur geldig, hopelijk zullen we deze trip morgennamiddag kunnen maken.... we keren dus terug huiswaarts en ondertussen krijgen we telefoon van Rebecca die helemaal in paniek is omdat een van de paarden bij haar op de farm met haar voet tsueen de walker is blijven steken en blijkbaar een heel stuk van haar hoef is kwijtgespeeld. Hierbij zijn ook grote venen in de hoef afgescheurd en het bloed stroomt er blijkbaar langs alle kanten... Ze belt terug dat het echt niet goed gaat en dat Mieke er ondertussen is en dat ze mogelijk een gebroken been heeft en... en .... We komen uiteindelijk aan op de kliniek. Er kunnen duidelijk nog wat helpende handen bij. we zijn met z'n drieen dus dat scheelt al heel wat. De X-ray s hebben aangetoond dat er toch geen breuken zijn. Da' s toch al iets. Maar het bloed blijft stromen. Onze eerste bekommernis is nu het bloeden te stelpen. Cairan probeert de venen af te klemmen, maar dit lukt niet. Het is zo pijnlijk en de venen zijn te ruw afgescheurd om met een klem te kunnen grijpen. We denken over een alternatief. Hoe kunnen we het bloed stelpen? Ijs? Veroorzaak wel vasoconstrictie, maar niet snel genoeg en moeilijk aan te brengen op deze plaats. Uiteindelijk komen we uit bij vloeibare stikstof... het lijkt ons het proberen waard. We deppen compressen in vloeibare stikstof en appliceren die tegen de hoef. Opnieuw en opnieuw. Het lijkt te lukken... Het bloeden stopt en tenslotten brengen we een bandage aan en kan het paard op stal.
. We vinden hier ook een Eitisalat verdeler en dus kan ik mij eidelijk een lokale gsm kaart kopen. Ondertussen is het bijna vier uur en we nemen hier nog een snelle hap. Om kwart voor vijf spoeden we ons naar de bus want die sopt met rijden om vijf uur. De bus brengt ons nog door Karama en stopt uiteindelijk terug aan Wafi. We hebben dus geen tijd meer over om vandaag ook de blauwe route te doen, maar het ticket is wel 24 uur geldig, hopelijk zullen we deze trip morgennamiddag kunnen maken.... we keren dus terug huiswaarts en ondertussen krijgen we telefoon van Rebecca die helemaal in paniek is omdat een van de paarden bij haar op de farm met haar voet tsueen de walker is blijven steken en blijkbaar een heel stuk van haar hoef is kwijtgespeeld. Hierbij zijn ook grote venen in de hoef afgescheurd en het bloed stroomt er blijkbaar langs alle kanten... Ze belt terug dat het echt niet goed gaat en dat Mieke er ondertussen is en dat ze mogelijk een gebroken been heeft en... en .... We komen uiteindelijk aan op de kliniek. Er kunnen duidelijk nog wat helpende handen bij. we zijn met z'n drieen dus dat scheelt al heel wat. De X-ray s hebben aangetoond dat er toch geen breuken zijn. Da' s toch al iets. Maar het bloed blijft stromen. Onze eerste bekommernis is nu het bloeden te stelpen. Cairan probeert de venen af te klemmen, maar dit lukt niet. Het is zo pijnlijk en de venen zijn te ruw afgescheurd om met een klem te kunnen grijpen. We denken over een alternatief. Hoe kunnen we het bloed stelpen? Ijs? Veroorzaak wel vasoconstrictie, maar niet snel genoeg en moeilijk aan te brengen op deze plaats. Uiteindelijk komen we uit bij vloeibare stikstof... het lijkt ons het proberen waard. We deppen compressen in vloeibare stikstof en appliceren die tegen de hoef. Opnieuw en opnieuw. Het lijkt te lukken... Het bloeden stopt en tenslotten brengen we een bandage aan en kan het paard op stal. 
