Ik zie haar blik naar jou.

Ik praat met in het hoofd dat ik je vertrouw.

Ook elke keer als het gesprek over haar gaat.

Denk ik “stoere mannenpraat”.

Maar als ik ze dan zie staan,

Weet ik dat het gesprek weer over haar zal gaan.

Ik weet dat hij mij alles zal vertellen, elke woord.

Maar moet ik toegeven dat ze me stoort.

En dan zegt hij dat ik me geen zorgen moet maken.

Maar keer op keer zie ik ze hem aanraken.

Hem vast pakken in zijn zij.

En dan die onnozele lach daar nog bij.

Maar toch laat ik hem alleen gaan in de nacht.

Wetend dat er misschien ook wel een andere meisje op zijn kus wacht.

Want ergens hoop ik: hij blijft bij mij.

Het liegen en bedriegen is eindelijk voorbij.

06-12-2012, 23:02 Geschreven door Lady A