Bruine ogen en bruin haar.
Dat is het meisje daar.
Maar toch moet ik je naar haar ogen kijken
Om te weten dat ze helemaal niet zo vrolijk lijken.
Maar toch lacht ze elke dag.
Omdat ze weet dat ze niet wenen mag.
Ze is een sterke meid,
die alleen haar leven leidt.
En als ze dan toch uitbarst in tranen,
dan huilt ze oceanen
Maar enkel bij hen die haar pijn zagen,
en hoe ze hem probeerde te verdragen.
Zij kunnen haar toekomst terug zin geven,
of haar nog niet laten opgeven.

Bruin haar en bruine ogen,
die iedereen belogen.
Dat is het meisje dat je ziet,
maar toch ken je ze niet.
Je moet weten hoe ze haar weg wilt gaan,
en wat ze heeft doorstaan.
Hoe hard ze heeft geleden,
En elke detail uit haar verleden.
Elke detail groot of klein,
Elk litteken en elke pijn.
Elke angst en elke barst,
en elke naam in haar hart gekrast.

Bruine ogen en een leren jas,
dacht je echt dat ze dat was?
Als je kan moet je haar fouten vergeven.
Dan kan ze weer verder met haar leven.
Anders blijft ze stilstaan.
Omdat ze niet zonder jou wil verder gaan.
Dus steun haar als ze moet kiezen;
Wie weet, wat heeft ze te verliezen.
Ze probeert haar best te doen voor iedereen.
En als je dan commentaar geeft, trap je op haar teen.

Bruine ogen en haren niet te kort of te lang,
een meisje voor niets bang.
Maar je zou eens moeten weten
Dat ze haar problemen niet kan vergeten,
dat ze haar angsten zal ontkennen,
tot je ze zelf zal herkennen,
dat ze altijd zal vechten voor haar dromen,
tot die op ene dag uitkomen.

Bruine ogen en veel vrienden om haar heen,
en toch voelt ze zich soms alleen.
Dan antwoordt ze alles gaat goed.
Ook al weet ze dat binnenin alles pijn doet.
Dan kropt ze alles op,
Want enkel zo merkt niemand haar zwakheid op.

Bruine ogen met een glinstering,
dit meisje heeft het naar haar zin.
Ze lacht en danst in het zonlicht
Omdat er even niets in de weg ligt.

Bruine ogen, niet te groot en niet te dik,
Dat meisje dat ben ik.

30-09-2012, 20:45 Geschreven door Lady A  

Ik weet niet meer hoe je me kuste.
wat je wel of niet luste.
Ik weet niet meer hoe je smaakte.
Of wat het met me deed als je me aanraakte.

Ik weet niet meer waarover we praatte.
Wat je leuk aan me vond, en wat je haatte.
Ik ken je geur niet meer.
Of over wat de ruzie ging keer op keer.

Maar ik weet nog hoe je naar me lachte.
Hoe je zo vaak mijn pijn wat kon verzachtte.
Ik weet nog wat lieve dingen die je zei.
Soms denk ik er aan en dan maakt het me blij.

Ik weet nog perfect hoe alles begon.
Het gevoel dat niets beter kon.
En ik zie ook nog je blik bij het afscheid.
Vol tranen en spijt.

30-09-2012, 00:00 Geschreven door Lady A  

25-09-2012, 00:00 Geschreven door Lady A