25 juli In het hotel in Lourdes is het vroeg dag. Immers, ondanks het feit dat de doelstelling werd bereikt, en ondanks het vieren van de aankomst en later het bijwonen van een beperkte cantus met Engelse katholieken (hoewel het toch protestanten moeten geweest zijn als we naar de bierpotten zagen), had de (ondertussen gesplitste) groep zich voorgenomen om de kroon op het werk te zetten, de kers op de taart te proeven en het dak van de Pyreneeën te verkennen.
De dag begon alvast met een mirakel. Het kon niet anders, we waren niet voor niets in Lourdes. Geert had, na eerder wat last te hebben gehad aan scheenbeen en darmen, een bijzonder goed gevoel bij het ontbijt. De last was zowaar verdwenen. Het bezoek aan de grot gisterenavond was dan toch niet voor niets geweest.
Voor Paul was dit jammer genoeg niet het geval. Zijn pijnlijke rug bezorgde hem nog steeds last en hij moest verzaken aan een fietsklim naar de top. Gelukkig had Paul de Tourmalet reeds vroeger beklommen.
Na een (te) licht ontbijt, vertrokken we met zijn allen vanuit het hotel richting Luz-Saint-Sauveur, waar we met de drie mannen die langer in de Pyreneeën verblijven, zouden fuseren om samen de beklimming aan te vatten.
De afspraak ten spijt kostte het toch enige moeite om iedereen min of meer bij elkaar te krijgen. Rudy reed alvast rustig door om de weg voor iedereen vrij te maken. Het geweld kwam immers van achteruit en de KWB-ers gingen er, op deze laatste rit, nog eens stevig tegenaan.
De natuur was prachtig, zeker eenmaal voorbij het dorpje Barèges. Werkelijk adembenemend mooi. Iedereen rijdt al dan niet rustig genietend maar vol overgave naar de top van de Tourmalet. Uiteindelijk haalt iedereen het zonder al te veel moeite. Boven op de top splitsen de wegen zich enigszins.
Johan, Ludo en Gert gaan terug langs dezelfde weg om eindelijk met vrouw en kinderen verlof te nemen.Ludo J., Rudy en Wim vinden dat ze voldoende zweet hebben gelaten en dalen af richting hotel in Lourdes. Ludo VDS, Stef en Geertkrijgen er niet genoeg van en beslissen nog de (weliswaar vrij korte) klim naar de Aspin toe te voegen aan hun palmares.
Iedereen komt uiteindelijk terecht. Er wordt nog een douche genomen, enige over-commerciële souvenirs worden aangeschaft, er wordt een stevige pint gedronken en lekker gegeten. Tot slot trekken we met 7 de trein op richting huis. De 2 chauffeurs zullen op maandagmorgen vertrekken met de camionette, de 3 overige musketiers brengen later vrouw en kinderen veilig terug naar de heimat.
Hoe, waar en wanneer we ook thuis gekomen zijn, van allen zijn de koffers gevuld met mooie herinneringen en met prachtige ervaringen. Een reis om nooit te vergeten en om te mijmeren de gedachte aan een fantastische avontuur en mooie reis en hopend dat er op een dag, nog zo een reis komen mag
KWB ZOERSEL LOURDES 2010
