18 juli Ondanks de lange rit van gisteren, het late slaapuur (zonder ook maar enige zweem champagne te hebben gesnoven, gisteren waren de Ardennes-Champagnes eigenlijk vooral Ardennes sans Champagne), en ondanks de rit van vandaag die zich een stuk korter aandient, beslissen we om toch tijdig op te staan.
7 uur, appèl aan de wagen; kwart voor acht acte de présence bij het ontbijt; half negen vertrekken met proper gekuiste fiets en gesmeerde ketting. Vandaag moet immers alles gesmeerd verlopen, zodat we tijdig en in alle rust kunnen genieten van een mooie en vooral rustige avond.
Zogezegd, zo gedaan en iedereen verschijnt keurig en op tijd op het riant uitgestalde ontbijtbuffet. Na te hebben genoten van een lekker ontbijt, met croissants, tikkeneikes, verschillende soorten broodjes, vertrekken we met enigszins stramme benen, een enkele darm-geïnfecteerde en hier en daar al wat zadelpijnen, naar de volgende statie van onze kruisweg.
Het is mooi weer, geen vuiltje aan de lucht en gelet op het voorgaande ook geen vuiltje aan de fietsen, ja zelfs niet aan de zadels.
We rijden volop omgeven van de nodige cultuur. En vandaag kijken we vol bewondering rond naar zoveel cultuur, zomaar voor het grijpen Agri-cultuur alom. Graan, koren, gerst, uitgebloeid koolzaad en af en toe een gigantische silo zijn de beelden die op ons netvlies verschijnen.
Na ongeveer 50 kilometer, een plotse ommekeer, wanneer, in plaats van de weidse landschappen plots enige bomen voor ons verschijnen en we een prachtig meer ontdekken. Het meer, lac du temple, heeft zijn naam niet gestolen. Een tempel van schoonheid waar we dan ook beslissen om onze eerste halte te houden. Het is dan nog maar pas 11u, en we zijn zowaar eens ruim op tijd, want nog slechts een 100-tal kilometer te gaan.
Na de overbodige vliegen weggeslagen te hebben rijden we over de dijk verder het rijke franse landschap in, en eindelijk krijgen we zelfs enkele champagnehuizen voor de wielen geschoven. Ook nu weer laten we ons niet verleiden. We rijden over de Seine (op zijn nederlands uit te spreken) Iedereen heeft het gezien, gelukkig maar, anders had ik ook nog de mijne moeten tonen
De rit verloopt werkelijk vlekkeloos. Een enkel wolkje waarin we een hondje ontwaren dat zich lijkt vast te bijten in de staart van een kangoeroe kan dit niet bederven. Wel integendeel. Met dezelfde ruime sprongen gaan we vooruit en bereiken we bij een afgebladderd Christusbeeld de middagtafel. Het lijkt een wel een familiepicknick op zondagmiddag. Prachtig op een eenvoudige locatie, maar zo zijn de mooiste dingen. Eenvoudig maar goed en degelijk.
De sfeer is dan ook super, en uiteindelijk bereiken we de Bourgognestreek en zonder tegenslag en na nogmaals 50 kilometer met wat klimmetjes, maar vooral glooiend dalende wegen komen we al om de klok van vier aan. Zondag rustdag, lijkt het wel, want ondanks de 150 afgewerkte kilometer heeft iedereen nog energie om na een verkwikkende douche nog het stadje te bezoeken. De bron Fosse Dionne ontplooit haar ronding voor ons en we genieten van een verfrissend drankje. Zo erg is die kruisweg toch ook weer niet maar wij krijgen dan ook geen zure wijn op een spons voorgeschoteld. Wel integendeel, het avondmaal is heerlijk. Bladerdeeghapje gevuld met paté, heerlijk warme hesp met chablis-saus en tagliatelli, en appelgebak met ijs vallen ons te beurt en omdat we in de Bourgogne zijn mag een glas wijn natuurlijk niet ontbreken.
Het hotel heeft dan ook ervaring met fietsers want het blijkt dat Euskatel, Rabobank, en Lampre hier reeds verbleven En nu ook de fietsgroep KWB Zoersel
We praten, kaarten en bloggen nog even door bij een late avondzon die stilaan achter de heuvels verdwijnt en ons doet mijmeren van een prachtige dag in de hoop dat er morgen nog zon dag komen mag.
17 juli Kwart na 4 Voor sommigen is het snurken uit kamer 11 in de jeugdherberg niet te harden, en ze beslissen dan ook respectievelijk met 2 de matras in de gang te slepen en daar verder te slapen, en één iemand raakt zelfs tot in de damestoiletten.
Uiteindelijk raakt iedereen tijdig en redelijk uitgeslapen tot aan het ontbijt.
Een typisch jeugdherberg-ontbijt wordt genuttigd en iedereen kan van harte de nodige caloriën tot zich nemen, want vandaag wordt alweer een zware, vooral door de lengte, rit aangevat De rit gaat over heuvel en dal naar Vitry Le Francois, dwars door de Franse Ardennen, om aan te komen aan de grens van de champagnestreek.
De wind is ons alvast gunstiger gezind, althans in het begin, maar al vrij snel begint de tegenslag. We rijden Frankrijk binnen, en de pechvogel van gisteren is ook vandaag de pechvogel. Geert rijdt alweer lek, maar na een kort oponthoud gaat het verder richting Sedan.
De gps laat ons daar even in de steek, maar door de niet noodzakelijke hulp van een plaatselijke cyclist, raken we vrij snel terug op het goede spoor. Het gaat niet echt vlot, want Ludo J. rijdt plat op een steentjesweg die ervoor gemaakt lijkt om fietsers te couilloneren met platte banden. Maar het kon nog erger want tijdens een afdaling raakt Stef (die zich zal ontpoppen tot pechvogel van de dag), zijn zadel kwijt. Vrij vervelend, zeker als man.
Na een 5-tal kilometer niet gewilde danceuse slagen we er in om een vervangzadel te installeren en kunnen we terug verder We willen stilaan wat opschieten want nog maar te goei 50 kilometer gereden en dus nog ruim 130 te gaan.
We besluiten dan ook om onze weg verder te zetten tot ruim over de 100 kilometer vooraleer te eten. Het begint nu goed op te schieten, mooie natuur door de Vallée de lAisne en na wat eten op een rustig plaatsje, in een onooglijk dorpje (zoals we er veel gezien hebben vandaag), vervolgen we onze weg tot de volgende pech weer de kop opduikt. Alweer een platte band. Niet getreurd want vlot ging er een nieuwe band op. En Gert kon zich ondertussen van de overbodige hoeveelheid verbrande stoffen ontlasten.
Iets verder echter alweer prijs En Stef was weer het slachtoffer. Een klapband, met als gevolg een nieuwe buiten-en binnenband. Zoveel pech kennen we zelfs op één dag rijden in Zoersel niet. Maar, het blijft allemaal materiaalpech, en das dan ook uiteindelijk niet zo erg.
Het slaat ondertussen 5u in de namiddag en het landschap heeft zich gewijzigd in glooiende heuvels tussen koren en uitgebloeid koolzaad (waarvan iedereen zich de ganse dag afvroeg, wat is da toch ?) door.
De laatste 50 kilometer werden op die manier afgewerkt en al stak de wind zijn kop wat meer op, en wou een kamikaze-hond, die zijn rustige leven beu was, nog zijn snuit tussen Geert zijn spaken (of wielerzaken) steken, we waren blij om omstreeks half 7 ons doel te bereiken.
190 kilometer hadden we alweer onder de kuiten geschoven gekregen en iedereen kon tevreden gaan douchen en vooral lekker gaan eten in het restaurant in het stadje. Zeer gesmaakt werd de visterrine en de rôti de boeuf om te eindigen met een île flottante en natuurlijk de barons.
Hopelijk is het morgen niet al te flottante op de fiets. De langste ritten zijn echter achter de rug en dus is de moed groot om morgen de graanschuur van Frankrijk te doorkruisen.
16 juli. Kwart voor 7 De eerste renners komen aan voor hun bedevaart naar Lourdes. 10 heilige boontjes uit Zoersel en omstreken, zullen het erop wagen geflankeerd door de logistieke steun van 2 misdienaars, Jan en Louis.
Vandaag een lange rit, en de plannen om om 7u te starten werden enigszins gedwarsboomd door 2 late kruisvaarders, Paul en Ludo (VDS). Het zou niet de laatste keer zijn dat we gedwarsboomd werden
Het weer is goed, de sfeer is goed, talrijke supporters kwamen ons uitwuiven, en wanneer de dames, net voor de start ook nog eens zorgden voor een vrolijke en ontroerende noot, kon het niet meer kapot. Nog een fotootje voor de krant en voor het nageslacht, het fluitsignaal van Ludo weerklonk en onze bedevaart kon starten.
We vertrokken, met Rudi op kop. Hij had blijkbaar nog niet goed gevoeld van waar de wind kwam, of was het, dat hij indruk wou maken op zijn fietsmakker Roland, die ons, samen met Ludo (VDS) zijn schoonbroer, begeleidde.
In elk geval, verliepen de eerste kilometers, ondanks de toen al duidelijk aanwezige tegenwind voortvarend. Er werd al eens een verkeersovertreding gemaakt, maar dat werd oogluikend toegelaten door de meerijdende politiebegeleiding. Hij heeft vanavond wel zijn boekske uitgehaald, maar het ontbreken van nummerplaten leverde hem de nodige kopzorgen
Na 60 kilometer, platte band. Geert was de pechvogel, maar het oponthoud was van korte duur, en moedig trokken we verder. Dra kwamen de eerste heuvels er aan, en het zweet begon hier en daar al wat uit te breken, op sommige kale en minder kale hoofden.
Een eerste rustpauze was dan ook welkom. In de buurt van Hoegaarden werd een eerste keer halt gehouden. Vermoedelijk bevestigt dit de clichés omtrent wielertoeristen, maar niet met ons. We lieten de brouwerij onaangeroerd, en behielpen ons met het gisteren aangesleurde water en frisdrank.
De wind waaide ondertussen verder, en na een passage door het deze week plaatselijk gecreëerde oerwoud, dat door de gemeentelijke diensten niet was vrij gemaakt (t was in Zoersel niet waar geweest hé Paul) ,en dus was het een beetje veldrijden; trokken we dapper verder over heuvels, die steeds langer en lastiger werden. Maar nog steeds, met de nodige aflossingen, bereikten we de middagpauze.
De catering was netjes opgesteld, was verzorgd en goed georganiseerd door Louis en Jan. We hadden maar aan te schuiven en het deed deugd om even te rusten.
De sfeer bleef echter goed, het weer was super, steeds warmer, maar de wind bleef ons parten spelen. En de Wim geraakte s middags eindelijk wat van zijn wind verlost door te zorgen dat het plaatselijke bos extra compost kreeg. Na een paar uur verder te hebben gestoempt kreeg Ludo (VDS) het wat op zijn heupen Hoewel op zijn heupen Het rammelde in zijn darmen. En serieus want Ludo was even Ludo niet. Aan de derde stop, en na een motiliummeke, een goeie slok water en wat rust, raakten de problemen opgelost. En steeds verder waaide de wind.
Nog 43 kilometer. Het werd zwaar en lastig, en de laatste kilometers waren er op het einde misschien net wat teveel aan, maar na nog een paar kleine, korte, noodzakelijke tussenstops, bereikte iedereen moe maar voldaan het einde, de jeugdherberg van Bouillon. De bedevaart had zijn eerste etappe afgerond, daar waar de kruisvaarders ooit vertrokken om het Christendom te redden.
Aan tafel, weinig woorden want teveel honger. En na een lekkere maaltijd werd vooral nagekaart, after sun ingesmeerd, gekeuveld, en rustig nog wat gedronken
De weg is immers nog lang en aangezien overdaad schaadt
17 juli - Rit 2: Bouillon- Vitry-le-francois: 181km (Franse Ardennen) 18 juli - Rit 3: Vitry-le-francois Tonnerre : 148km(Champagne, Lac du Temple) 19 juli - Rit 4: Tonnerre Nevers : 152km (Vezelay)
20 juli - Rit 5: Nevers- Chatelguyon :150km(Nev :Bernadette d- Soubirrou, Loire)
21 juli - Rit 6 : Chatelguyon- Maurriac :150km (Centr. Massief 2200hm)
22 juli - Rit 7 : Maurriac- Bouziès :155km
23 juli - Rit 8 : Bouziès- Auch : 160km (St-cirque-lapopie,Causses, Tarn)
24 juli - Rit 9 : Auch- Lourdes :150km
25 juli - Natourcriterium : Lourdes- Aspin- Tourmalet : 130km met de beklimming van Aspin en de Tourmalet
KWB ZOERSEL LOURDES 2010
