Gisteren, maandag, zijn we na een kussengevecht, wat later dan gepland vertrokken uit ons hotel in 3 Rivers. De kids wilden eens uitslapen en het beloofde sowieso een drukke dag te worden, dus lieten we het bezoekje aan Fresno maar vallen.
3 Rivers ligt op 6 mijl van het Sequoia NP, dus waren we in een mum van tijd aan de ingang. Dan begonnen we aan een steile bergpas naar boven. Plots zagen we hoe een ranger met sirene in volle vaart ons voorbijstak en even verder zagen we een rookpluim. Niet zo verwonderlijk want het brandgevaar stond op extreme dachten we. Op zon 1500 m en zon 500 m van de top, werden we echter tegengehouden en moesten we rechtsomkeert maken. Er stond een oververhitte wagen in brand en niemand mocht door. De blus- en sleepwerken zouden minstens 2 uur in beslag nemen... Pech, want we waren op 2 km van de General Sherman Tree de grootste boom ter wereld, en we moesten eigenlijk door het park op weg naar Yosemite.
Bon, niets aan te doen, dus maar de berg terug af en 2 uur na ons vertrek stonden we weer aan ons hotel, zonder 1 sequoia te hebben gezien (en ze zijn nochtans groot genoeg). Papa had gelukkig een alternatief. Een grote omweg, dat wel, maar we konden naar de andere ingang van het park rijden. Vlakbij die ingang staat namelijk de General Lee Tree en een paar andere kleppers. Terug omhoog ging het en tegen 1 uur waren we er. De omweg was de moeite! De bomen staan altijd een beetje verscholen in een grove maar er was een prachtig pad naar toe gelegd. Na de nodige fotos en een leuke wandeling zijn we dan verder gereden.
In Fresno hebben als echte Amerikanen een drive in geprobeerd en met de burgers in de mond stoomden we verder naar Yosemite. Eerst hebben we daar geprobeerd om een bergrivier over te steken op de losse keien. Geen commentaar, maar het vervolg laat zich raden. Met een droge rok en natte schoenen verder het park in en genoten van het prachtige uitzicht op de Yosemite Valley. Op een na stonden de beroemde watervallen wel droog, maar dat kon de pret niet drukken. Opnieuw een leuke klauterwandeling gemaakt en dan op weg naar Mariposa.
Na een oké-maaltijd met ijskoffie-smoothie zijn we om 10 uur ons bedje in geduikeld waar de 2 Ryelandt-leeuwinnen nu nog in liggen te slapen. Straks ontbijten en dan verder naar de Golden Gate city. De bloemen voor in ons haar (enfin, dat van de kids) moeten wel nog geplukt worden....
En we hebben weer internet! De laatste dagen waren we dus incommunicado - geen internet en geen gsm-verbinding. De verslagjes lees je hieronder. Vanmorgen (zondag) vroeg uit de dodelijk hete vallei vertrokken (bij een aangename 40 graden om half zeven 's ochtends) en op weg naar het Sequoia NP op zo'n 7 uur rijden.
Na anderhalf uur rijden was er wel een klein probleemmomentje. De GPS, die de laatste tijd eigenzinniger met de dag wordt, wou ons een bergpas van 64 mijl (meer dan 100 km) laten nemen die ter plaatse germarkeerd stond als rough road. Alternatief was 100 km terugrijden en nog eens 50 km extra omrijden. Gelukkig kwam er net een ranger aan die ons geruststelde. Het 'roughe' gedeelte was maar 10 mijl en goed te doen met een 4x4. Zonder verder noemenswaardige problemen zijn we dan tegen 11 uur aangekomen in Lake Isabella (na een hilarisch ontbijt bij de MacDonalds) en hebben we inkopen voor de lunch gedaan. We zijn dan tot een uur of 5 aan het meer gebleven (een paradijs voor de 2 waterratten) om dan verder te rijden naar 3 rivers - vlakbij het park met de reuzebomen.
De GPS deed nog eens lastig en liet ons weer een idioot moeilijke bergpas nemen. Deze keer 'slechts' 30 mijl maar wel stijgen tot boven 2000 m hoogte op een baantje waar Schumacher zelfs zijn gas niet zou durven induwen. Anso werd prompt misselijk op de achterbank en haar altruïstische zus bood aan om haar vooraan te laten zitten. Zoveel zusterliefde moest beloond worden met een lekker etentje bij de lokale Don Spaghetti - superlekker! - waar de 2 lachtaarten weer de show stalen met hun goed humeur. Tegen 8 uur waren we op de kamer waar we direct in bed zijn gekropen (na het checken van email - zo moe waren we ook niet)
Gisterochtend, zaterdag dus, hebben we uitgeslapen tot 9 uur (al zijn er 2 mensen niet akkoord met deze definitie van uitslapen) en dan gaan ontbijten. Na het ontbijt is papa het hoogstnodige gaan wassen en dan zijn we het park (Death Valley dus) gaan verkennen. Om 10 uur was het hier al 40 graden en dat was pas het begin...
In Badwater (op 130 m onder de zeespiegel) was het al 43 graden en later op de dag haalden we vlotjes 48 graden en meer (met sterke wind!). Onnodig te zeggen dat we de airco van de auto meer apprecieerden dan de niet-bewegwijzerde en onbegaanbare wandelpaden. Wel weer een aantal prachtige dingen gezien met als hoogtepunt tot nu toe een schilderachtig ritje op de Artist Drive!
De hitte was echter zo extreem dat we zijn moeten stoppen om een B&J ijsje te eten plots kon Anso wel uit de auto komen - en om wat te rusten voor het avondeten. Na de rustpauze zijn we de zonsondergang gaan bekijken aan de zandduinen en nog iets gaan eten in het enige restaurant dat het park (groter dan Vlaanderen!) rijk is (en ze profiteerden er goed van). Dan vroeg bedje in want op zondag moesten we vroeg vertrekken!
Op vrijdag hebben we lekker lang uitgeslapen en is papa ontbijt gaan halen om op de kamer op te eten. Dan nog eens naar het zwembad met Saar terwijl grote zus een lekker lui bad wou nemen. We wilden namelijk eens het balletje uitproberen dat we de dag ervoor in het lunapark hadden gewonnen! Na het zwemmen de valiezen gemaakt en een sandwich gegeten en weer op weg.
Eerst stoppen bij een shoppingcenter, voor een lekkere smoothie (blended fruit, crushed ice and ice cream) en dan eens gaan kijken bij de Stratosphere Tower. Op 300 m hoogte kan je daar over de rand van de toren geschoten worden of een soort bungee attractie op. De attracties waren nogal prijzig 15 $ per persoon enkel om naar boven te gaan en dan nog eens 13$ per attractie dus die kelk hebben we aan ons laten passeren. Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan de Hoover Dam waar papa een beetje uitleg gaf bij het opwekken van electriciteit en Anso een Marilyn Monroetje deed met haar rokje!
Tenslotte zijn we dan vertrokken naar Death Valley onze stop voor gisteren en vannacht. Een beetje stress want 3 mijl na de Hoover Dam viel onze GPS in panne. Niet meer te bewegen tot papa Mac Gyver nog eens in actie schoot. Oef! Onderweg zijn we wat gaan eten in een casino waar anders? en hebben we veel gelachen met onze privé clown. Het laatste stukje van de rit ging dwars door Death Valley; niemand te zien en in het pikkedonker! Genoeg reden voor Anso om allerlei ramp- en horrorscenarios te bedenken. Gelukkig was er geen reden tot paniek en zijn we in de oven (Furnace Creek heet het dorpje) aangekomen rond een uur of 11.
Hoi, hier ben ik weer! De afgelopen dagen hadden we geen internetverbinding, dus moesten jullie het zonder blog update doen. En wij zonder info over het thuislandje en de prestaties van onze atleten op de OS.
Na het vorige bericht hebben we eerst een bezoekje gebracht aan Fremont street het historische hart van Las Vegas. De ganse straat is nu overdekt met een dak dat tegelijk dienst doet als gigantisch TV scherm (20 m breed en 400 m lang!). Leuk is ook dat de straat van airco voorzien is! Only in Vegas! Van de lichtshow genoten en ondertussen iets gegeten in de Golden Nugget. Na nog een paar leuke fotomomenten zijn we dan teruggereden en hebben we een memorabele wandeling gemaakt op de strip. De auto aan het Encore hotel geparkeerd (dat is zon mijl zuidelijker dan het Circus Circus hotel) en dan de hitte in. De temperatuur om 10 uur s avonds bedroeg nog altijd meer dan 40 graden!
We hebben onze ogen uitgekeken op de neonreclames, limousines, gekke gokkers en natuurlijk de fantastische kitschhotels. Het eerst zijn we gestopt bij Treasure Island waar er buiten een show aan de gang was waarbij 2 levensgrote piratenboten een heus zeegevecht leveren tot er een van de 2 zinkt. Only in Vegas, of zei ik dat al? Na de show ben je wel verplicht om het hotel (en het casino) binnen te gaan. Daarna op weg naar het Bellagio langs de Mirage (waar de vuurspuwende vulkaan last van een verkoudheid had en in reparatie is), het Forum (met gigantisch shoppingcenter waar we voor een keer niet zijn binnen geweest) en Ceasars Palace met de Jules in een hoofdrol.
De water- en licht show van de fonteinen van het Bellagio waren prachtig. Een schitterende synchronisatie van een rij van 200 m bewegende fonteinen. Daarna verder de oostelijke kant van de strip bewandeld tot aan New York (na aan de overkant Venetië en Parijs zijn gepasseerd). Ongelofelijk maar waar, maar tussen de mensenmassa zijn we onze Aalsterse vriend weer gepasseerd (Marc Coppens uit de Nieuwstraat voor wie het interesseert).
De kindjes werden wel moe en tegen een uur of 12 zijn we gestopt ter hoogte van het Excalibur. Daar zijn we de strip overgestoken en hebben we wat gedronken. Papa is dan de auto gaan halen en moe maar tevreden zaten we tegen een uur of één in bed.
