Vanmorgen hebben Sarah en ik (Kurt) nog eens de tour van gisteren overgedaan. Kwestie van deze keer wél foto’s van Ottawa te nemen.  Dus op een drafje naar Parliament Hill, gekke mannetjes in gekke uniformen die nog gekkere pasjes uitvoeren fotograferen (ik zal wel nooit een militarist worden …) en dan verder de highlights van een verrassend leuke stad op een drafje afgewerkt. Terug naar het hotel met de taxi; de temperatuur loopt al weer op boven de 30 graden. 

Nadat de beast weer was volgeladen (zonder Anso is er nóg meer plaats) kroop mijn schat achter het stuur om de tocht naar Killaloe aan te vatten.  In Arnprior effen gestopt voor een p-pauze en een k-pauze en van die typisch kleine broodjes gekocht.  Het valt mij op dat Ontario veel meer beïnvloed is door de Amerikaanse (eet)’cultuur’ dan Québec.   Van Arnprior langs country roads tot in Killaloe.  Gelukkig hadden de eigenaars van de B&B een wegbeschrijving opgestuurd, want Killaloe is zelfs onze GPS vreemd. 

De B&B is een vrij nieuw huis op een terrein waar aan esdoornstroop gewonnen wordt. De eigenares, Mary Helen, heet ons hartelijk welkom maar legt uit dat Don, haar man, er niet bij is omdat ie net een ongeval had gehad met een stuk hout.  Gelukkig is één van de kinderen er met het gezin om hem in het dichtstbij zijnde hospitaal, zo’n 80km verder, te gaan halen.   Don blijkt een ferme hersenschudding te hebben maar verder is alles ok met hem.  We maken ook kennis met  Adrian, Diana, de kinderen (Victoria en Alexander) en Trixie – het nieuwe viervoetervriendje van Mats.

Nadat we zijn geïnstalleerd op de bovenverdieping van het huis (heel ruim), palmen we de patio in om in een zalig zonnetje te lezen terwijl zoonlief zijn middagdutje doet.   Diner is in het dichtstbije restaurant, de Sands on Golden Lake waar we van een prachtige zonsondergang genieten die meteen de naam van het meer verklaart.