Zoals beloofd is hier nog een update over 15 juli (zondag).
Na s morgens alweer zon prachtig en lekker ontbijtje genomen te hebben in
onze gite (een groot bord fruit, toast en zelfgemaakte confituur naar wens,
chocolade met bessenkoekjes, apple crumblemuffins, een aardbeienyoghurtje met
blauwe bessen, (voor mijn zus een speciale esdoornyoghurt) filodeeg met rode paprikas
en ei en als dessert een stuk frambozentaart) hebben we allemaal gechilled op
onze kamer (au septième sciècle en la bonté divine).
Toen ons Matsje wakker was, hebben we afscheid genomen van
Johanne, Daniel en Filou (hun dochtertje Mélodie was nergens te bespeuren).
Johanne heeft de iphone van papa nog in een zakje met rijst gestoken (schijnt
goed te werken wanneer ze nat zijn geworden) en Kathleen heeft nog een mooi
kettinkje gekocht van Miss Fusion aka Johanne, (das haar artiestennaam ;) ).
Onderweg zijn we gestopt in le parc des chutes de
Saint-Ursule, wat mooi! We hebben er gepicknickt en Matsie heeft voor de eerste
keer in zijn leven op een schommel gezeten. Hij vond het super! We hebben een
mooie wandeling gemaakt langs de watervallen. Er waren veel trappen, phoeh dat
was intensief met de buggy! Daarna zijn we doorgereden naar de luchthaven en
daar hebben we afscheid genomen van onze zus. Maar vooraleer ze vertrok uit het
prachtige Québec moést ze toch nog eens poutine geprobeerd hebben! Dus hebben
we op de luchthaven nog een portie van de enigszins vettig uitziende junkfood
genomen. (frietjes met cheddarkaas en bbq saus)
Zus heeft nog een redelijk lange vertraging gehad, maar ze
is veilig en wel toegekomen in België.
Na nog een ritje van 2 uur met the beast kwamen we toe in
Ottawa, the Albert at bay suite hotel. We hebben nog een potje
kakkerlakkenpoker gespeeld en kropen moe in ons bedje.
Aangezien Kathleen niet mee was op de kanotocht, ga ik
(Sarah) er wat details over geven. ;)
Na dat heerlijke ontbijtje bij Daniel en Johanne (dat al
uitvoerig beschreven werd door Kathleen) gingen papa, mijn zus en ik met ons Beast
naar parc national de la Mauricie. We stonden ervan versteld hoe goed het
allemaal was aangegeven, maar dat was te vroeg gejuicht. Eens we in het park
waren moesten we nog naar de kanoverhuur gaan, in Chicoutimi. Maar dat lag (een
beetje te) goed verstopt.
Uiteindelijk hebben we het toch gevonden maar er stond een
hele lange rij. Dus zus en ik gingen ondertussen broodjes halen voor s
middags. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, wat een dwàze madam! Ik ga jullie de
belachelijke dialoog besparen, maar het kwam neer op dit; wij bestellen (heel
duidelijk en in ons allermooiste frans, bien
sûr) uitdrukkelijk 3 sandwiches,
waarvan 2 met kip en 1 met ham. Ja, alle
drie bruin brood en alle drie
met mayo, sla en tomaat. Maar euh, daar liggen 2 sandwiches. WIJ HADDEN ER 3
GEVRAAGD!!! Rammelt ze heel haar tekstje nog eens opnieuw af! (Poulet/jambon?
Mayo sla & tomaat? Bruin brood? Getoast? Rekeningetje?)
Achja, na een flinke lachbui en nog wat aanschuiven bij de
kanos was het eindelijk zo ver, we konden vertrekken. Althans, dat dàchten we
want history repeats itself.* Papa
stapt (met slippers) in het water met modderige ondergrond en hups de slipper
is weg
(*voor de mensen die
het niet (meer) weten; papa is 4 jaar geleden in de USA toen we met de jetski
op the lake in Page voeren ook diezèlfde slipper kwijtgeraakt, maar toen
hebben we hem teruggevonden )
Maar goed, dat zou onze dag niet verpesten! We hebben een
heel leuk tochtje gemaakt met de kano. (wel wiebelig zon ding) s Middags hebben
we uitgeblazen aan een strandje en onze zuurverdiende sandwiches opgegeten.
Daarna zijn we naar de andere kant gevaren. We zagen in de verte een eilandje
en het leek ons leuk om daar aan te meren. Toen we eindelijk naar daar geroeid
waren, stond daar zon bordje (met ieniemienie letters geschreven, je kon het
alleen lezen wanneer je er vlakbij was) dat je er niet mocht aanmeren. Maar we
waren al zon beetje aangemeerd dus papa stapt uit en mijn zus maakte ook
aanstalten om eruit te kruipen, maar PLONS Sarah in het water en de zus blijft
op miraculeuze wijze in t bootje zitten, gezellig hoor. Alles was kletsnat,
maar we konden er nog goed om lachen.
Aangezien we dus niet mochten aanmeren en gehoorzaam als we
zijn, zijn we naar ergens anders geweest om aan te meren. Klein beetje
gezwommen enzo (de afkoeling had ik niet meer nodig, daar had mijn zus al eerder
voor gezorgd.) Toen we weggingen ging het wat moeizamer om ons bootje weg te
duwen, dus een madam komt zo naar ons toe om ons te helpen, heel vriendelijk.
Hum, hum. Ons bootje raakte wéér uit balans (door die madam, ik ben t zeker!)
en het liep wéér vol water! Deze keer minder grappig.
Toen we weer terugkwamen aan de kanoverhuur was het minder
gezellig. Ik raakte mijn slipper ook kwijt in de drassige modder en papa
ontdekte dat hij zijn zonnebril kwijt was. Waarschijnlijk kwijtgespeeld bij één
van de 2 keren dat ons bootje kapseisde. Op de koop toe zagen we dat papas
iphone (die in een speciale, waterdichte ziplock zat!) vochtig was geworden.
Ohjee
s Avonds zijn we naar een restaurantje geweest (het enige
in de buurt van Charette.) Wat een porties! Papa kreeg een bavet rond zijn nek
gebonden want hij had een specialleke besteld. Een bruisende biefstuk (een
prachtige foto ervan vind je bij deze update). Voor de rest kreeg Matsje nog veel
aandacht (en crackers, véél crackers!) van de vriendelijke Canadezen in het
restaurantje. Terug in de gite zijn we snel in ons bed gekropen, uitgeput van
zon actieve dag.
Het vervolg op de Iphone & zonnebril volgt! En ook over
de rest van de dagen zullen we nog bloggen, zeker weten!
Maar nu ga ik slapen, het is hier nu net 12 uur s nachts
Van vrijdagmiddag, 13 juli tot
zondagmiddag, 15 juli, verblijven we in Charette. Onderweg van Baie St.-Paul
bespeuren we de kaart van Québec, maar geen Charette te vinden. Geen probleem,
natuurlijk, de Beast wijst ons feilloos de weg. Bij het naderen van onze
volgende stopplaats, begrijpen we enigszins waarom men niet de moeite heeft
genomen Charette op de kaart te zetten. Er is geen lap te beleven. Althans, zo
lijkt het op het eerste zicht. Rue de la Station en Rue de lEglise, cest
tout. Maar wat een pareltje blijkt onze gite te zijn. We worden hartelijk
ontvangen door Daniel, Johanne, dochter Mélodie en hondje, Filou. Een vrolijk
gezelschap. Mats is direct zot van Filou, de liefde is in het begin wederzijds,
maar nadat Mats een paar keer flink aan Filous oren en staart heeft getrokken,
blijft Filou toch wat uit de buurt. De kamers zijn smaakvol ingericht, de onze
heeft zelfs een mooi, groot vrijstaand bad, waar Mats en ik direct na aankomst
in duiken. Het plan om te gaan picnicen aan Lac Bell bergen we terug op als
blijkt dat we ondanks de halve bus anti-muggen spray die we op hebben
binnen de kortse keren onder de muggenbeten zitten. We ruilen het meer in voor
de tuin van onze gite, installeren ons op de schuifstoel en genieten van de
lekkerste broodjes kip ooit, met veel liefde en toewijding door mijn lieve
schat klaargemaakt. Ann-Sofie, Sarah en Mats gaan slapen, Kurt en ik blijven
nog even genieten van de mooie, warme zomeravond (waar de vuurkorf nog en
schepje bovenop doet) en kletsen nog wat met de gastheer en een Frans koppel
dat hier ook verblijft. En dan onder de wol, voor een onderbroken nacht,
dankzij de ventilator die veel te hard staat, de trein die met veeeel gebulder
zichzelf aankondigt, Mats die een nare droom heeft, de airco op de gang die van
katoen geeft, . Maar verder alles dik in orde ;-).
Mats maakt ons op tijd wakker (lees half
7). Kurt neemt ons ventje mee naar beneden, zodat ik nog wat verder kan slapen,
maar dat lukt niet echt. Het is een prachtige ochtend, lekker fris, we
installeren ons op de porch, aahhhhh, zalig. Vandaag is uitslaapdag, en de
ladies komen rond 9 uur boven water. Wat er ons dan te wachten staat is een
ontbijt hors catégorie. Niet te doen. Het is het paradepaardje van de gite.
Pindakoekjes met sesamzaadsmaak, cakejes met chocolade en bosbessen, scrumble
van frambozen, een oeuf caché (toast met omelet en brie in de oven), een hyper
lekker, fijn toastje met een zachte paté en geconfijte ui, vers fruitsap voor
Anso en een smoothy van rode vruchten voor de rest. Johanne staat om 5 uur om alles
kraakvers klaar te maken. Yummie !! Met zon ontbijt scoor je wel bij de
Ryelandtjes.
Voor de activiteiten van vandaag splitst de
familie zich op. Papa, Sarah en Ann-Sofie trekken naar het Parc de la Mauricie
for some action, Mats en ik blijven in Charette om van een luie, luie dag te
genieten. Zo heeft Mats ook eens de kans om een normale dag door te brengen,
met een dutje in de voormiddag en eentje in de namiddag. Hij verkiest toch een
bedje boven de autostoel. Het wordt heet vandaag, heel heet, tot 34 graden. Details
van het Parc kan ik niet geven, maar rond 18h00 zie ik 3 rode gezichtjes en nog
meer rode schouders. Het meer was prachtig en de tocht met de kajak heel leuk.
En 2 keer gekapzijsd ! Wiens schuld was het weer de eerste keer? En wie is er
toen met haar en in het water terecht gekomen? ik schrijf straks verder,nu gaan we vertrekken richting Montréal om
Anso op het vliegtuig naar Belgie te zetten . Toedels.
Oef - nog eens tijd om een update te schrijven. De dagen zitten hier dan ook goed vol. Na het ritje rond Quebec en de overheerlijke spaghetti (!) zijn Kathleen en ik nog een wandeling gaan maken in vieux Quebec. Een prachtige stad, heel Frans (volgens mij) op een prachtige zomeravond. Overal waren er concertjes aan de gang en straatartiesten toonden hun kunsten op elke pleintje. Op de citadel hoorden we terug een concert, maar ditmaal was het toch wat luider en ruiger dan anders. En het klonk ook vaag bekend in de oren ... Toch eens dichter gaan luisteren dachten we. Is dat nu AC/DC? Nee... Metallica? Nee! Aerosmith? Tot we opeens het bekende 'you give love a bad name' hoorden. Bleek dat Jon Bon Jovi ook in town was en een concertje gaf Tijdens onze wandeling werden we ook nog op een gans ander soort concert getrakteerd toen we in Chateau de Frontenac rondliepen. De man die er verantwoordelijk voor was, was zich blijkbaar niet van onze aanwezigheid bewust. Het maakte mijn opmerking over het parfum van de lobby des te ironischer
Gisteren dan de rit door het park de la Jacques Cartier, zo'n 250 km autosnelweg met honderden aanwijzingen over rondlopende elanden. Helaas of gelukkig geen gezien. Dan langs de Saguenayfjord tot in Tadoussac gereden met stop in het prachtige Sainte-Rose du Fjord en obligaat ijsje. Rond 5 uur waren we uiteindelijk in onze B&B waar we vriendelijk ontvangen werden. Na een verkwikkende nachtrust was het vandaag dan tijd voor één van de hoogtepunten van de reis: de walviscruise op de St-Lawrence. Allemaal goed ingesmeerd en hup de boot op. Waw - op enkele uren hebben we vinvissen van 20 m , dwergvinvissen (nog altijd 10 m lang), beluga's en een bultrug die spectaculair onderdoken gezien. De girls waren zwaar impressed, Mats wat minder
Vandaag was een dagje reizen. Na het ontbijt hebben we alles
bij elkaar geschraapt en zijn we in the Beast gesprongen. De reis leidde
voornamelijk langs Le Chemin de Roy die parallel loopt aan de St-Lawrence
rivier. Deze weg toont enkele mooie plekjes van Canada en we hebben dan ook
heel gezellig gepicknickt onderweg. Toen we tegen vier uur alweer een hongertje
kregen zijn we gezwicht voor een Sundae-ijsje in Trois-Rivières. Tegen de
vroege avond zijn we dan eindelijk aangekomen in le vieux centre du Québec
.Het was wel even zoeken aangezien hier
(ook al!) een festivalletje aan de gang is. De loft die we hier hebben is ook
echt dik de moeite. Alles is zeer stijlvol ingericht en we hebben alles wat we
maar kunnen wensen. Onderweg hadden we nog een wandelingetje gemaakt door de
supermarkten dus hadden we alles in
huis om een lekker biefstukje klaar te maken. Matsie was ondertussen al op
verkenning doorheen heel het appartement en had al snel zijn bedje gevonden.
Kleine broer had immers niet te veel geslapen in de auto hoewel hij wel héél
erg flink is geweest! Na dit heerlijke diner zijn zijn zussen dan ook moe maar
de weg naar het bedje gevolgd. Ciao!
09 juli
Bonjour! Deze ochtend was Mats al vroeg wakker en dan heeft
met zijn mamsie wat tv gekeken. Na nog een klein dutje is hij dan in bad gegaan
en dat vond hij zo geweldig dat hij gelijk zijn zusjes wakker maakte! Zo erg
was dat gelukkig niet want papa stond al aan de deur met een heerlijk
ontbijtje. Na nog een dutje van Mats en enkele douche-beurten zijn we dan
vertrokken. Voor vandaag waren er fietsen voorzien en we hebben een prachtige
tocht gemaakt langs de Sint-Lawrence rivier. Ons Matske deed ook flink mee en
was vaste supporter voor papa terwijl hij achterop zat. Toen we eindelijk iets
tegen kwamen om te eten zijn we meteen gestopt; en dat was geen slechte keuze!
Iedereen zat goed te smullen en met een vol buikje konden we er weer helemaal
tegenaan. Aangezien we ook een brug (heel erg eng trouwens, die brug was
megahoog!) waren overgestoken om aan de andere kant van de rivier te fietsen
moesten we nu terug geraken. Gelukkig was daar de ferryboot! Kathleen en Mats
zijn daar meteen overgestoken want ons klein vriendje lag al te slapen in zijn
kinderstoeltje. De twee zussen en paps zijn nog wat verder gefietst om
prachtige watervallen te zien. Dan zijn ook zij teruggekeerd met de ferry en
niet veel later waren we allemaal terug in onze coole loft. Nu wordt de tafel
gedekt voor eerst een kaaskroketje en dan een (hoop ik!) heerlijke spaghetti.
Mats is ondertussen al ver weg in dromenland en na zon actieve en leuke dag
denk ik dat wij allemaal niet al te ver achterwege zullen blijven. Zoals de
echte Québecois zeggen; Auw Revwoir!
Vanmorgen heeft onze Mats, in tegenstelling tot wat we verwacht hadden, geslapen tot half acht (weliswaar na een uurtje spelen met mama tussen 5 en 6). Het ventje zit maw direct in het (vakantie)ritme van onze tijdzone (- 6 uur). Na zijn papje hebben we genoten van een lekker (en onverwacht gratis) ontbijtje - croissantje op het dakterras. Het weer was nog wel niet je dat, maar met 23 graden toch al behoorlijk aangenaam. Na ontbijt een leuke wandeling door de stad die ons langs de oude haven, place royale, place j. cartier en rue ste catherine voerde. Het viel ons weer op hoe vriendelijk (en niet van dat gemaakte vriendelijk zoals je vaak in de US vindt) de mensen zijn en hoe er over de stad en de ruimte is nagedacht. Echt een leuke stad, Montreal. Na de wandeling van een uur of twee begon Mats in zijn ogen te wrijven, teken om terug naar het hotel te gaan en een middagdutje in te lassen. Ondertussen was de zon helemaal terug en konden we puffen op ons nu vertrouwde dakterras. Het werd zo warm dat we besloten om naar 'la plage' te gaan - een stukje strand langs een kunstmatig eiland dat opgespoten was ter gelegenheid van de Olympische Spelen in 1976. Metro, bus, auto, wandelen... Mats vindt het allemaal super ok - we hebben hem geen kik horen geven. Sarah en Anso doken recht het water in terwijl Mats en zijn mama op een plekje onder de bomen bleven. Na de frisse duik terug naar huis en met de beast parking gezocht. Valt echt niet mee als er een groot jazzfestival achter de hoek is!
Ann-Sofie heeft net haar resultaat van haar 2e semesterexamens gekregen: een elf, 5 dertienen en een zestien. Volledig geslaagd dus en een vakantie van 3 maand. Dik verdiend! Nu kunnen we nog extra van de vakantie genieten.
Gisteren zaten we nog met zijn drietjes in NY en hebben we met ware doodsverachting door het centrum van Manhattan op een fiets rondgecrosst. Er is een reden waarom er zo weinig NY'ers dat doen. Wel heel veel gezien, veel plezier gehad en heel hard genoten (ondanks de 35+ graden). Foto's komen later.
Vanmorgen extra vroeg opgestaan om de terugkeer naar Newark Liberty airport aan te vatten. Na een probleemloze treinrit en vlucht stipt op tijd geland in Montreal. Stipt op tijd was 3 minuten vroeger dan het geplande aankomstuur van de rest van de familie: het jarig feestvarkentje en zijn lieve mama. We stonden amper in de (lange!) rij aan de douane aan te schuiven toen we plots een bekend gezicht met een buggy zagen afkomen. Wat een timing! Kathleen en Mats konden direct bij ons in de rij aansluiten en, misschien omdat het zijn verjaardag was, mochten we uit de rij en direct naar een douanebeambte door de paspoortcontrole. Ondertussen vertelde mijn vrouwtje dat onze zoon superflink was geweest tijdens de vlucht en iedereen vol lof over hem was! Na het ophalen van de koffers zijn we de auto gaan ophalen. Bij het zien ervan kwam er slechts een woord bij me op die de reusachtige auto perfect beschrijft: The Beast. Foto's volgen nog maar het is werkelijk een mega-pimpedup-chromedout-pussywagon-Ryelandtmobile.
Na wat gefoefel met het kinderzitje vertrokken naar ons eerste hotel in Canada. Parkeren met zo'n onding valt echter niet mee - zeker niet in ondergrondse garages die maar 2m hoog zijn.... De rest van de zonnige middag hebben we rondgelopen in de oude binnenstad (zo helemaal anders dan het hectische NY!) en een terraske gedaan op de place Jacques Cartier. Matsie boy is als een echte wereldburger lang opgebleven om de jetlag morgen al vergeten te zijn. Stay tuned!
Vandaag was er tenminste een familielid extra vroeg wakker dank zij de jetlag. Na wat aandringen waren de andere 2 familieleden ook bereid om op te staan en van het Amerikaans ontbijt te gaan genieten. Dan op wandel naar het uiterste westen van Manhattan, nl. Pier 83. Ingecheckt op een boot die een 3 uur durende cruise rond het eiland maakt. De gids was nogal zwaar babbelziek en de mopjes zo belegen als de oudste kaas, maar kom, dat mocht de pret niet drukken. Heel veel foto's gemaakt en dank zij de rondvaart een goede indruk gekregen van de verscheidenheid van NY.
Na de cruise een dringende food refill (zaten al 7u zonder eten ) bij de Golden Arches (ook wel bekend als McDonalds ). Dan op wandel door een nieuw park, The Highline, dat boven Chelsea loopt op de bedding van een afgedankte metrolijn. Heel cool en knap gedaan. Ondertussen was het weer volledig omgeslagen: van een druilerig begin bij 22 graden zaten we op de middag al aan 30 graden en een wolkenloze hemel. Waarom kan het bij ons nooit eens zo omslaan?
Na the Highline, zijn we letterlijk terug tussen het gewone volk afgedaald en hebben we een leuke wandeling door the Village gemaakt. Wel af en toe uitpuffen want het werd nóg warmer. Effen verloren gelopen in the Village maar na een kleine omweg toch op Washington Square geraakt. Verder wandelen zat er wel niet meer in; de voeten, de warmte en de jetlag begonnen te veel hun tol te eisen. Effen op de kaart gekeken en een vriendelijke NY'er wees ons prompt de weg naar de metro die ons naar het WTC memorial bracht.
Na nog een laatste wandeling rond de grounds van de twin towers (en de machtige nieuwe toren die er verrijst) en het Financial district moesten we ons letterlijk tot aan de metro slepen. De douche op het hotel doet echter wonderen en we zijn nu klaar om een happeke te gaan eten en hopelijk van het vuurwerk n.a.v. the 4th of July te gaan genieten.
Hieronder vind je al enkele foto's, er staan er meer op onze dropbox
De vlucht gisteren is zeer comfortabel verlopen, er waren
tv-schermpjes met keiveel coole films voor ons en we reisden in economy plus class
(zonder dat papa dat wist )
Doodmoe waren we gisteravond, maar we zijn hier nu in the
big city dus dat was van ondergeschikt belang. ;) Deze morgen een lekker maar vroeg ontbijtje. Zussie en ik lagen
rustig te slapen tot papa ineens zon razende honger kreeg dat ie wou gaan
ontbijten. Dus om 5 uur begon ie lichten aan te steken enzo L Het ontbijtje was wel
heel lekker! (Amerikaanse bagels &
cakejes bij t ontbijt) En vandaag varen we (hopelijk) rond Manhattan. Het is hier
ook the 4th of July vandaag, dat wordt nog drukker! Wens ons succes!
eindelijk gaan slapen in the city that never sleeps
Na een drukke dag zonder veel noemenswaardige problemen in the big apple toegekomen. Veel gewacht, maar dat weet je als je naar de VS reist. Bon, eenmaal aangekomen, direct de wandelschoenen aangedaan en de stad gaan verkennen. We zitten vlakbij Times Square. Vandaar verder naar 5th avenue die we tot aan central park hebben afgedweild. Shop till you drop heet zo iets
Wel een lekker weertje hier; zo'n 32 graden en stralende zon. Hoogtepunten van de dag waren een bezoekje aan de NY Library, de chicken sandwich in Bryant Park en de bikini in de solden!
Morgen is het zover. Om half zeven komt opa ons halen. De valiezen zijn (bijna) klaar, de laatste details (bijna) ingevuld en de laatste boodschappen allemaal gedaan. Ons volledige would-be programma hebben we in een powerpoint, maar die is wat te groot om hier toe te voegen. Ik probeer een alternatieve aanbieder te vinden. Bijgevoegd de slides over onze eerste dag
De kaart van onze rondreis in Canada. De ritten zijn beperkt tot 250 km met telkens een dag rust er tussen. Dit ter wille van onze Mats die 3 a 4 uur in de auto echt wel voldoende vindt.
 "Very Happy"){kind=icon}
De rest van de zonnige middag hebben we rondgelopen in de oude binnenstad (zo helemaal anders dan het hectische NY!) en een terraske gedaan op de place Jacques Cartier. Matsie boy is als een echte wereldburger lang opgebleven om de jetlag morgen al vergeten te zijn. Stay tuned! 
) bij de Golden Arches (ook wel bekend als McDonalds 
). Dan op wandel door een nieuw park, The Highline, dat boven Chelsea loopt op de bedding van een afgedankte metrolijn. Heel cool en knap gedaan. Ondertussen was het weer volledig omgeslagen: van een druilerig begin bij 22 graden zaten we op de middag al aan 30 graden en een wolkenloze hemel. Waarom kan het bij ons nooit eens zo omslaan? 
 "Shocked"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
Morgen is het zover. Om half zeven komt opa ons halen. De valiezen zijn (bijna) klaar, de laatste details (bijna) ingevuld en de laatste boodschappen allemaal gedaan. Ons volledige would-be programma hebben we in een powerpoint, maar die is wat te groot om hier toe te voegen. Ik probeer een alternatieve aanbieder te vinden. Bijgevoegd de slides over onze eerste dag 
