Vanmorgen nog eens lekker
uitgeslapen (zelfs onze Mats deed mee) en uitgebreid ontbeten bij de
Deakins.Ons dan geïnstalleerd op de
patio (spreek uit: peddijoo met beide neusgaten dichtgeknepen) en een praatje
gemaakt met de pater familias.Mats lag
al terug in dromenland, dus het beloofde bezoekje aan de maple syrup farm moest
nog even wachten.Eenmaal onze papoose
terug in het land van zijn grote manitous was, kon het bezoekje aan de farm
beginnen.Best indrukwekkend hoe Don de
originele esdoornplantage in ere heeft hersteld.Uiteraard
hebben we een paar pottekes gekocht. Hopelijk overleven die de reis een beetje
want anders wordt het wel een heel kleverige bedoening
Na het afscheid van de
ganse familie (incl. Trixie) nog even langs de Golden Sands, waar we gisteren
gegeten hadden, gepasseerd.Hadden ze
daar geen zonnebril gevonden? Nee? Kathleen was de hare nl. kwijt en dacht dat
ze hem daar had laten liggen.Niet
getreurd, geen zonnebril gevonden, maar ze hadden wel een doos waaruit mijn
schat een nieuwe mocht kiezen.Broodjes met de nieuwe zonnebril op het strand
opgegeten en weg ermee.We waren nog
geen 30 sec weg toen we de oude zonnebril al terugvonden werd in de auto. Weer
een plaats waar we niet meer kunnen terugkomen. J
Rest van de reis verliep
zonder verder incidenten en om half zes waren we in Kingston.Mooi hotelleke met zicht op Lake Ontario (of
was het de St Lawrence?). Kamer was wel wat klein voor ons vier (zeker de queen
size bedden zijn nogal smal) maar kom, een gratis paard kijkt menniet in de bek.De girls hadden nog zin in een pasta; de boys
bleven netjes op de kamer restjes opeten.Na nog een wandeling door het oude centrum (ter grootte van
Zichem-Zussen-Bolder vóór de fusie ) , kropen we allemaal beddeke in.
Vanmorgen hebben Sarah en
ik (Kurt) nog eens de tour van gisteren overgedaan. Kwestie van deze keer wél
fotos van Ottawa te nemen.Dus op een
drafje naar Parliament Hill, gekke mannetjes in gekke uniformen die nog gekkere
pasjes uitvoeren fotograferen (ik zal wel nooit een militarist worden ) en dan
verder de highlights van een verrassend leuke stad op een drafje afgewerkt.
Terug naar het hotel met de taxi; de temperatuur loopt al weer op boven de 30
graden.
Nadat de beast weer was volgeladen
(zonder Anso is er nóg meer plaats) kroop mijn schat achter het stuur om de
tocht naar Killaloe aan te vatten.In
Arnprior effen gestopt voor een p-pauze en een k-pauze en van die typisch
kleine broodjes gekocht.Het valt mij op
dat Ontario veel meer beïnvloed is door de Amerikaanse (eet)cultuur dan
Québec.Van Arnprior langs country
roads tot in Killaloe.Gelukkig hadden
de eigenaars van de B&B een wegbeschrijving opgestuurd, want Killaloe is
zelfs onze GPS vreemd.
De B&B is een vrij nieuw
huis op een terrein waar aan esdoornstroop gewonnen wordt. De eigenares, Mary
Helen, heet ons hartelijk welkom maar legt uit dat Don, haar man, er niet bij
is omdat ie net een ongeval had gehad met een stuk hout.Gelukkig is één van de kinderen er met het
gezin om hem in het dichtstbij zijnde hospitaal, zon 80km verder, te gaan
halen.Don blijkt een ferme
hersenschudding te hebben maar verder is alles ok met hem.We maken ook kennis metAdrian, Diana, de kinderen (Victoria en
Alexander) en Trixie het nieuwe viervoetervriendje van Mats.
Nadat we zijn
geïnstalleerd op de bovenverdieping van het huis (heel ruim), palmen we de
patio in om in een zalig zonnetje te lezen terwijl zoonlief zijn middagdutje
doet.Diner is in het dichtstbije
restaurant, de Sands on Golden Lake waar we van een prachtige zonsondergang
genieten die meteen de naam van het meer verklaart.
Hey! Hier ben ik (Sarah) weer met een blog over ons dagje
Ottawa
s Morgens heeft papa scones gehaald bij the scones witch.
Dat was een heel klein schattig alleenstaand sconesbakkerijtje in onze
straat. Jammieeee! Toen moesten we vertrekken naar de rondleiding (we zouden
met een gids de hoogtepunten van Ottawa bezoeken). Maar wanneer we wilden
vertrekken vroeg iemand; waar is het fototoestel? Inderdaad, waar was dat?
Ohneeee! Dat mooie grote toestel! Wat waren we slecht bezig! De hele ochtend
(we zijn nog net op tijd toegekomen bij de wandeling) waren we slechtgezind en
een beetje boos op onszelf. We dachten namelijk dat het gestolen/kwijt was
gespeeld was op de luchthaven
Dat belette ons echter niet om ten volle van de wandeling te
genieten. Alleen jammer dat we geen fotos konden trekken We hebben parlement
hill gezien en een prachtige bibliotheek daarachter, chateau laurier, bank
street, (we hebben òp al het goud van Ottawa gestaan, wauwie!), papa wist dat
de koudste hoofdstad van de wereld Ulaanbator (Mongolië) was (en hij kreeg
felicitaties van de vriendelijke gids), aan de overkant Gatineau (the twin city
van Ottawa), de ambassade van de USA (de oude en de nieuwe), the royal guard, het
appartement van Matthew Perry (Chandler van friends), een kanaal met sluizen, byward
market Ik vond Ottawa een fantastische stad. Na de rondleiding heeft de gids
ons nog een weg getoond naar een mall dichtbij. Daar heeft papa een nieuwe
zonnebril gekocht en hebben we gekeken voor een nieuw fototoestelletje maar we
hebben er (nog) geen gekocht. We wilden eerst bellen naar de luchthaven.
Terug op ons appartement waren we heel hongerig dus we waren
het eten aan het klaarmaken terwijl Matsje op de grond zat te spelen. Ineens
krijgt Kathleen een flashback! Gisteravond zat hij daar ook zo schattig te
spelen en Kathleen had er nog een foto van getrokken! Ik keek in de spiegelkast
daartegenover en inderdaad! Bijna onvindbaar lag hij daar! Papa deed een soort
indianenvreugdedansje, (check zeker de foto's daarvan die op de dropbox komen!) we waren zo blij! Gelukkig dat we er geen nieuwe hadden
gekocht! En op dat moment zei papa: wacht ik wil jullie nog iets tonen!. Zijn
iphone werkte weer! (hoewel de meneer in de apple winkel had gezegd: oh, no, i
fit had become wet, its dead. Muchos sympatico!)
Na Matsies middagdutje zijn we naar Gatineau gereden om daar
wat te chillen aan het water. We wilden graag de watertaxi nemen terug naat
Ottawa om daar wat te drinken en dan terug de watertaxi te nemen om met the
beast weer naar het hotel te gaan. Maar de laatste vaart terug was al veel te
vroeg, dus heeft de vriendelijke mevrouw van de watertaxi ons gezegd dat we in
Hull ook iets konden gaan drinken (niet ver van Gatineau en ook zeer rustig).
Dus dan hebben we dat gedaan. (ik heb er trouwens een heel lekkere
alcoholvrije- margarita cocktail gedronken ;) )
s Avonds hebben we zelf een pasta gemaakt en een beetje ijs
gegeten. Kathleen en ik zijn nog naar MosAika geweest, een lichtshow
geprojecteerd op parlement hill. Wauw, prachtig! Het ging zon beetje over
Canada en zijn geschiedenis. Daarna zijn we vermoeid maar voldaan weer in ons
bedje gekropen.
Zoals beloofd is hier nog een update over 15 juli (zondag).
Na s morgens alweer zon prachtig en lekker ontbijtje genomen te hebben in
onze gite (een groot bord fruit, toast en zelfgemaakte confituur naar wens,
chocolade met bessenkoekjes, apple crumblemuffins, een aardbeienyoghurtje met
blauwe bessen, (voor mijn zus een speciale esdoornyoghurt) filodeeg met rode paprikas
en ei en als dessert een stuk frambozentaart) hebben we allemaal gechilled op
onze kamer (au septième sciècle en la bonté divine).
Toen ons Matsje wakker was, hebben we afscheid genomen van
Johanne, Daniel en Filou (hun dochtertje Mélodie was nergens te bespeuren).
Johanne heeft de iphone van papa nog in een zakje met rijst gestoken (schijnt
goed te werken wanneer ze nat zijn geworden) en Kathleen heeft nog een mooi
kettinkje gekocht van Miss Fusion aka Johanne, (das haar artiestennaam ;) ).
Onderweg zijn we gestopt in le parc des chutes de
Saint-Ursule, wat mooi! We hebben er gepicknickt en Matsie heeft voor de eerste
keer in zijn leven op een schommel gezeten. Hij vond het super! We hebben een
mooie wandeling gemaakt langs de watervallen. Er waren veel trappen, phoeh dat
was intensief met de buggy! Daarna zijn we doorgereden naar de luchthaven en
daar hebben we afscheid genomen van onze zus. Maar vooraleer ze vertrok uit het
prachtige Québec moést ze toch nog eens poutine geprobeerd hebben! Dus hebben
we op de luchthaven nog een portie van de enigszins vettig uitziende junkfood
genomen. (frietjes met cheddarkaas en bbq saus)
Zus heeft nog een redelijk lange vertraging gehad, maar ze
is veilig en wel toegekomen in België.
Na nog een ritje van 2 uur met the beast kwamen we toe in
Ottawa, the Albert at bay suite hotel. We hebben nog een potje
kakkerlakkenpoker gespeeld en kropen moe in ons bedje.
Aangezien Kathleen niet mee was op de kanotocht, ga ik
(Sarah) er wat details over geven. ;)
Na dat heerlijke ontbijtje bij Daniel en Johanne (dat al
uitvoerig beschreven werd door Kathleen) gingen papa, mijn zus en ik met ons Beast
naar parc national de la Mauricie. We stonden ervan versteld hoe goed het
allemaal was aangegeven, maar dat was te vroeg gejuicht. Eens we in het park
waren moesten we nog naar de kanoverhuur gaan, in Chicoutimi. Maar dat lag (een
beetje te) goed verstopt.
Uiteindelijk hebben we het toch gevonden maar er stond een
hele lange rij. Dus zus en ik gingen ondertussen broodjes halen voor s
middags. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, wat een dwàze madam! Ik ga jullie de
belachelijke dialoog besparen, maar het kwam neer op dit; wij bestellen (heel
duidelijk en in ons allermooiste frans, bien
sûr) uitdrukkelijk 3 sandwiches,
waarvan 2 met kip en 1 met ham. Ja, alle
drie bruin brood en alle drie
met mayo, sla en tomaat. Maar euh, daar liggen 2 sandwiches. WIJ HADDEN ER 3
GEVRAAGD!!! Rammelt ze heel haar tekstje nog eens opnieuw af! (Poulet/jambon?
Mayo sla & tomaat? Bruin brood? Getoast? Rekeningetje?)
Achja, na een flinke lachbui en nog wat aanschuiven bij de
kanos was het eindelijk zo ver, we konden vertrekken. Althans, dat dàchten we
want history repeats itself.* Papa
stapt (met slippers) in het water met modderige ondergrond en hups de slipper
is weg
(*voor de mensen die
het niet (meer) weten; papa is 4 jaar geleden in de USA toen we met de jetski
op the lake in Page voeren ook diezèlfde slipper kwijtgeraakt, maar toen
hebben we hem teruggevonden )
Maar goed, dat zou onze dag niet verpesten! We hebben een
heel leuk tochtje gemaakt met de kano. (wel wiebelig zon ding) s Middags hebben
we uitgeblazen aan een strandje en onze zuurverdiende sandwiches opgegeten.
Daarna zijn we naar de andere kant gevaren. We zagen in de verte een eilandje
en het leek ons leuk om daar aan te meren. Toen we eindelijk naar daar geroeid
waren, stond daar zon bordje (met ieniemienie letters geschreven, je kon het
alleen lezen wanneer je er vlakbij was) dat je er niet mocht aanmeren. Maar we
waren al zon beetje aangemeerd dus papa stapt uit en mijn zus maakte ook
aanstalten om eruit te kruipen, maar PLONS Sarah in het water en de zus blijft
op miraculeuze wijze in t bootje zitten, gezellig hoor. Alles was kletsnat,
maar we konden er nog goed om lachen.
Aangezien we dus niet mochten aanmeren en gehoorzaam als we
zijn, zijn we naar ergens anders geweest om aan te meren. Klein beetje
gezwommen enzo (de afkoeling had ik niet meer nodig, daar had mijn zus al eerder
voor gezorgd.) Toen we weggingen ging het wat moeizamer om ons bootje weg te
duwen, dus een madam komt zo naar ons toe om ons te helpen, heel vriendelijk.
Hum, hum. Ons bootje raakte wéér uit balans (door die madam, ik ben t zeker!)
en het liep wéér vol water! Deze keer minder grappig.
Toen we weer terugkwamen aan de kanoverhuur was het minder
gezellig. Ik raakte mijn slipper ook kwijt in de drassige modder en papa
ontdekte dat hij zijn zonnebril kwijt was. Waarschijnlijk kwijtgespeeld bij één
van de 2 keren dat ons bootje kapseisde. Op de koop toe zagen we dat papas
iphone (die in een speciale, waterdichte ziplock zat!) vochtig was geworden.
Ohjee
s Avonds zijn we naar een restaurantje geweest (het enige
in de buurt van Charette.) Wat een porties! Papa kreeg een bavet rond zijn nek
gebonden want hij had een specialleke besteld. Een bruisende biefstuk (een
prachtige foto ervan vind je bij deze update). Voor de rest kreeg Matsje nog veel
aandacht (en crackers, véél crackers!) van de vriendelijke Canadezen in het
restaurantje. Terug in de gite zijn we snel in ons bed gekropen, uitgeput van
zon actieve dag.
Het vervolg op de Iphone & zonnebril volgt! En ook over
de rest van de dagen zullen we nog bloggen, zeker weten!
Maar nu ga ik slapen, het is hier nu net 12 uur s nachts
