|
14 juli
Aangezien Kathleen niet mee was op de kanotocht, ga ik
(Sarah) er wat details over geven. ;)
Na dat heerlijke ontbijtje bij Daniel en Johanne (dat al
uitvoerig beschreven werd door Kathleen) gingen papa, mijn zus en ik met ons Beast
naar parc national de la Mauricie. We stonden ervan versteld hoe goed het
allemaal was aangegeven, maar dat was te vroeg gejuicht. Eens we in het park
waren moesten we nog naar de kanoverhuur gaan, in Chicoutimi. Maar dat lag (een
beetje te) goed verstopt.
Uiteindelijk hebben we het toch gevonden maar er stond een
hele lange rij. Dus zus en ik gingen ondertussen broodjes halen voor s
middags. Gemakkelijker gezegd dan gedaan, wat een dwàze madam! Ik ga jullie de
belachelijke dialoog besparen, maar het kwam neer op dit; wij bestellen (heel
duidelijk en in ons allermooiste frans, bien
sûr) uitdrukkelijk 3 sandwiches,
waarvan 2 met kip en 1 met ham. Ja, alle
drie bruin brood en alle drie
met mayo, sla en tomaat. Maar euh, daar liggen 2 sandwiches. WIJ HADDEN ER 3
GEVRAAGD!!! Rammelt ze heel haar tekstje nog eens opnieuw af! (Poulet/jambon?
Mayo sla & tomaat? Bruin brood? Getoast? Rekeningetje?)
Achja, na een flinke lachbui en nog wat aanschuiven bij de
kanos was het eindelijk zo ver, we konden vertrekken. Althans, dat dàchten we
want history repeats itself.* Papa
stapt (met slippers) in het water met modderige ondergrond en hups
de slipper
is weg
(*voor de mensen die
het niet (meer) weten; papa is 4 jaar geleden in de USA toen we met de jetski
op the lake in Page voeren ook diezèlfde slipper kwijtgeraakt, maar toen
hebben we hem teruggevonden
)
Maar goed, dat zou onze dag niet verpesten! We hebben een
heel leuk tochtje gemaakt met de kano. (wel wiebelig zon ding) s Middags hebben
we uitgeblazen aan een strandje en onze zuurverdiende sandwiches opgegeten.
Daarna zijn we naar de andere kant gevaren. We zagen in de verte een eilandje
en het leek ons leuk om daar aan te meren. Toen we eindelijk naar daar geroeid
waren, stond daar zon bordje (met ieniemienie letters geschreven, je kon het
alleen lezen wanneer je er vlakbij was) dat je er niet mocht aanmeren. Maar we
waren al zon beetje aangemeerd dus papa stapt uit en mijn zus maakte ook
aanstalten om eruit te kruipen, maar PLONS
Sarah in het water en de zus blijft
op miraculeuze wijze in t bootje zitten, gezellig hoor. Alles was kletsnat,
maar we konden er nog goed om lachen.
Aangezien we dus niet mochten aanmeren en gehoorzaam als we
zijn, zijn we naar ergens anders geweest om aan te meren. Klein beetje
gezwommen enzo (de afkoeling had ik niet meer nodig, daar had mijn zus al eerder
voor gezorgd.) Toen we weggingen ging het wat moeizamer om ons bootje weg te
duwen, dus een madam komt zo naar ons toe om ons te helpen, heel vriendelijk.
Hum, hum. Ons bootje raakte wéér uit balans (door die madam, ik ben t zeker!)
en het liep wéér vol water! Deze keer minder grappig.
Toen we weer terugkwamen aan de kanoverhuur was het minder
gezellig. Ik raakte mijn slipper ook kwijt in de drassige modder en papa
ontdekte dat hij zijn zonnebril kwijt was. Waarschijnlijk kwijtgespeeld bij één
van de 2 keren dat ons bootje kapseisde. Op de koop toe zagen we dat papas
iphone (die in een speciale, waterdichte ziplock zat!) vochtig was geworden.
Ohjee
s Avonds zijn we naar een restaurantje geweest (het enige
in de buurt van Charette.) Wat een porties! Papa kreeg een bavet rond zijn nek
gebonden want hij had een specialleke besteld. Een bruisende biefstuk (een
prachtige foto ervan vind je bij deze update). Voor de rest kreeg Matsje nog veel
aandacht (en crackers, véél crackers!) van de vriendelijke Canadezen in het
restaurantje. Terug in de gite zijn we snel in ons bed gekropen, uitgeput van
zon actieve dag.
Het vervolg op de Iphone & zonnebril volgt! En ook over
de rest van de dagen zullen we nog bloggen, zeker weten!
Maar nu ga ik slapen, het is hier nu net 12 uur s nachts
Slaapwel!
Sarah
|
