De voortekenen voor deze wedstrijd waren tegelijk gunstig (prachtig weertje, kunstgras) als dreigend (Maxim en Quinten afwezig, Emile B pas vergeten).

Twee voortekenen wisselden van kamp (de pas van Emile werd in allerijl naar Belsele gebracht, dikke, dikke merci aan Dominique, en het zonnetje verborg zich achter dikke wolken zodat het heel wat frisser werd) en dat zou typerend blijken voor deze knotsgekke match.

Aftrap en Waasland dreigde al meteen 2x. Geen paniek, dat is al wel meer gebeurd dit seizoen.
Maar na 2 minuten een toch een fikse opdoffer: een fout aan de zijlijn werd niet bestrafd en de Waaslandse spits kreeg vrijgeleide naar doel: 1-0. Een minuutje later was het opnieuw raak: droogweg 2-0! KSVO probeerde de motor aan de praat te krijgen maar de stevige thuisverdediging gaf geen krimp (ik herinner me enkel een afvallende bal die hoog over geknald werd). Voor de rest voetbalde de thuisploeg vrijuit, KSVO won amper duels en liep meestal achter de bal aan. Het verbaasde dan ook weinig dat na 9 minuten (!) een middenvelder gewoon vrij naar doel mocht lopen en keihard binnenknalde: 3-0. Het was van november geleden dat we meer dan 2 doelpunten in een match moesten slikken en het kon nog slechter: op het kwartier viel een hoekschop voor de goede voet en via de paal werd het 4-0… Gelukkig kon Waasland dat tempo niet aanhouden en sleepten we ons zonder extra schade naar de rust.

Trainer Dimi stuurde in de rust tactisch bij en we gingen zonder veel hoop op zoek naar een doelpuntje. Maar als bij wonder leek de thuisploeg verlamd uit de kleedkamer gekomen en eindelijk konden we ons combinatie-voetbal op de kunstgrasmat leggen. In de eerste minuut werd de eerste echte aanval goed afgewerkt en met de 4-1 op het bord sluimerde opnieuw een sprankeltje hoop in de supportersharten. Heel erg vlot ging het echter nog niet, we wonnen wel wat meer duels maar lieten natuurlijk ook veel ruimte in de verdediging. Gelukkig kon onze doelman opnieuw (zoals bijna wekelijks) tot 2x toe een speler die helemaal alleen op hem afkwam met schitterende reflexen afstoppen. En toen op het kwartier dan het tweede doelpunt viel (een afvallende bal werd prinsheerlijk na de bots over de doelman getrapt), begonnen we er echt in te geloven. En de thuisploeg verloor alle vertrouwen, in de duels kwamen ze nu overal te laat. Vier minuten na de 4-2 mochten we zo een vrije trap nemen op 25 m centraal voor doel. Een streep recht in de winkelhaak zorgde ervoor dat we helemaal opnieuw voor puntenwinst konden gaan met nog 12 minuten op de klok. En raar maar waar, we konden nog amper kansen afdwingen op de gelijkmaker. Het voetbal bleef echter uitstekend en plots werd 2 minuten voor tijd een schitterende combinatie opgezet op de rechtflank over verschillende stations, waarbij de voorzet centraal voor doel ijzig kalm naast de doelman werd binnengetikt: 4-4!

De tijd ontbrak om nog voor de overwinning te gaan, maar gezien het matchverloop werd dit punt gevierd als was het een unieke zege (ook al is een gelijkspel tegen de voorlaatste in de stand niet echt een goede prestatie)…

Toch proficiat voor de weerbaarheid en vooral voor het bij momenten zeer knappe combinatievoetbal uit de 2^e helft.

Doelpunten: Lander 2x, Arthur en speciale vermelding voor de vrije trap van Robin.