Voor deze verre verplaatsing kregen we maar 11 spelers bij elkaar. Met Matthias z’n debuut als doublure voor de gekwetste Jelle.

De hoop op puntenwinst was dus klein, maar in voetbal weet je maar nooit. En dat zou in deze wedstrijd dus blijken…

Oostende wou ons direct bij de keel grijpen met hun supersnelle buitenspelers. Ze staken in de eerste minuten een paar keer dreigend de neus aan het venster, maar KSVO liet niet zomaar begaan en knokte voor wat het waard was. Na 5 minuten werd een vrije trap naar de tweede paal gegooid waar hij magistraal onder de lat binnengekopt werd: 0-1 zowaar! De thuisploeg bleek aangeslagen en kreeg de motor niet aan de praat. Het flitsende voetbal dat ze in Oudenaarde op de mat legden kwam er op geen moment uit. Toch konden ze een aantal keer uitbreken op rechts maar gelukkig voor ons kregen ze weinig open kansen. Behalve een schot voorlangs toen de linkerspits alleen op doel afmocht had onze doelman weinig problemen. Tot vlak voor rust de bal bij een hoekschop pardoes voor een Oostendenaar viel die vanop 1 meter maar in te leggen had: 1-1.

De tweede helft diende zich superzwaar aan en zeker toen we met 10 vielen na de (zware) blessure voor Quinten die huilend van het terrein moest gedragen worden. De andere plooiden zich echter nog eens extra dubbel, met een speciale vermelding voor Arthur. Normaal noem ik nooit namen maar onze jongste speler speelde een dijk van een match in de eerste helft en hield daarna de Oostendse rechterspits, die in de eerste helft ongrijpbaar was, helemaal uit de wedstrijd. Oostende kon nooit aanspraak maken op de overwinning, al moest onze doelman in één en dezelfde fase 2 schitterende reddingen brengen op pogingen van zeer kortbij, eerst met de hand, dan met de voet. Voor de rest werd het een zeer nerveuze tweede helft, die even dreigde te ontsporen zowel op als naast het veld. KSVO knokte met een ontroerende overgave en de zenuwen gierden door de keel tijdens de laatste 10 minuten (de tweede helft leek eindeloos te duren) maar we hielden stand en namen een oververdiend puntje mee naar huis. Zoals gezegd, in voetbal weet je dus maar nooit.

Dikke proficiat aan de 11 helden die dit voor elkaar wisten te brengen.

Doelpunt Tibo (off course ;-)