|
Mijn jongste zoon, die samen met zijn vriendin de avond hier komen doorbrengen, is altijd scherp in opmerkingen en reacties.
Hij is iemand die vol overtuiging in het leven staat, het met volle teugen tot zich neemt en daarbij een flinke dosis zelfzekerheid en een tikkeltje arrogantie uitstraalt.
Op zijn jonge leeftijd heeft hij al een knappe carriere gemaakt, iets waar ik natuurlijk erg trots op ben.
Vol trots vertel ik hem over mijn nieuwste project.
Hey zoontje, je pa is aan het bloggen.
De link staat op facebook. Je zal da toch wel eens lezen he?
Zijn vriendin kijkt een beetje verbaasd naar hem en vraagt wat bloggen eigenlijk is.
Scherp in opmerkingen zei ik dus......
Wel schat, iemand die blogt is iemand die graag onozele verhaaltjes op het internet zet en denkt of hoopt dat hij er ooit eens mee in de gazet komt, of ooit ergens een collum kan neerpennen.
Toch iets verontwaardigd en een beetje van slag door zijn gevatte opmerking antwoord ik dat ik op zijn minst toch een moderne ouder ben.
Ze gaan naar de cinema en ik blijf met een nauwelijks merkbare pruillip achter.
Verdorie he. Wij komen uit het stenen tijdperk. We hebben alles zien ontstaan op een tempo dat een normaal mens eigenlijk niet kan bijhouden. Toch blijven we ons inzetten om niet out of date te raken in deze wereld en dan geeft die me gelijk mijn bakske vol op zijn steeds grappige iewat afbrekende wijze.
Wacht maar kerel denk ik dan.
Ik zal het niet meemaken, maar jij zeker en vast. Ik zou het willen zien, jij op mijn leeftijd nog een blogje schrijven op een modern mulimedia ding.
Ik weet nog niet of hij het gelezen heeft. Misschien helemaal geen interesse. Dat kan natuurlijk ook.
Maar ik was zo fier he.
29-05-2010, 17:23
Geschreven door Martin 
|
