Vrijdagavond 5 oktober, het begin van een onvergetelijke week.
Na een reis van 8 uur, kwamen ik, Hannah en Hillary (leerkracht engels) met de bus aan in Lima. Vandaaruit vertrokken we dan met nog 3 andere Britse scholen richting Chincha, de streek die zo zwaar getroffen was door de aardbeving in augustus. Hier zouden we 4 daagjes helpen een schooltje herop te bouwen. Dat was althans de bedoeling, want eenmaal daar werd ons algauw duidelijk dat de streek er erg aan toe was en we wel eens veel meer zouden kunnen doen... 80 procent van de woningen ligt in puin. De meeste mensen slapen in wat rest van hun huis onder een zeil, of in het beste geval in een tent... Ze krijgen elke dag eten van de stad, maar voor de rest zijn ze zo goed als alles kwijt. De mensen met een beetje geld hebben de stad verlaten, waardoor het heel moeilijk is voor de armere bevolking om de stad herop te bouwen. Ze waren dan ook meer dan blij dat 4 scholen het initiatief hadden genomen om hen te komen helpen..! Zwaaiende mensen waren hier het eerste teken van. Aangekomen op het stadium (waar we het schooltje zouden bouwen), begonnen we onze tentjes op te zetten en na een dik uurtje werden we al meteen aan het werk gezet: stoelen en banken uit het vorige schooltje naar het nieuwe sleuren, schuren, vernissen, houten lokaaltjes bouwen, schilderen,... Zwaar werk, maar met het gedacht dat we goed werk aan het verrichten waren en een toffe teamwerking viel alles meer dan goed mee! De eerste avond werden we beloond met een etentje in een restaurant: Voor de eerste keer géén rijst, maar wel kip met frieten én veel groenten. woow! De andere avonden aten we gewoon in het stadium en maakten we een gezellig kampvuur, opgevrolijkt met sfeervolle gitaarmuziek. In het kamp voelden we ons heel veilig. We werden immers beschermd door ervaren bewaking... achteraf bleek echter dat diezelfde bewaking er wel van hield om zich ne keer zat te drinken en dan gezellig (in rode onderbroek) al "zingend" in hun huisje te dansen.. haha, betrapt! Jaja, ook dit is Peru.. hehe Een andere avond bezochten we het stadscentrum. Hier waren nog meer huizen intact en ook heel wat winkels open, maar toch hing er een vreemde, bedrukte sfeer. Dit kwam helemaal tot uiting wanneer er plots een kleine aardbeving was (ik voelde er opnieuw niets van ) en de mensen alle kanten begonnen uit te rennen. Het duurde maar heel kort, maar voor deze mensen is het natuurlijk heel angstaanjagend na wat ze hebben meegemaakt.. 5 minuten later kwam het nieuws al op Tv... De peruaanse oudertjes goed ongerust Maar nu verder over het werk... De bedoeling van de reis was dat we 6 houten klaslokaaltjes zouden bouwen voor 1 school, maar uiteindelijk hebben we klaslokaaltjes (in hout en estera) gebouwd voor 4 scholen, plus een huisje voor een vrouw (die net bevallen was van een tweeling) plus een huis voor een oude man. Anders hadden deze mensen ook gewoon op straat blijven leven... Hoe meer we kunne helpen, hoe beter denk ik maar! De voorlaatste dag hebben we schoendozen, gevuld met cadeautjes, uitgedeeld aan de schooltjes. (gemaakt door de leerlingen van mijn school) Echt zo fijn om te zien hoe blij de kinderen daar mee waren! De laatste uurtjes van de laatste dag hebben we het schooltje voor de lagere school helemaal beschilderd. Een klaslokaal in theme jungle, een andere in thema bergen, stad en zee. Echt mooi! En nu was het teminste een échte lagere school Ik denk dat ze er ook blij mee zullen zijn Ik heb echt veel geleerd van deze reis. Niet alleen door deze unieke ervaring, maar ook door de gesprekken met de vele buitenlandse leerkrachten, met elk hun eigen verhaal over hoe ze in Peru terrecht kwamen, welke reizen ze al hebben gemaakt in hun leven,... Echt boeiend! Ik hoop later ook zo'n boeiende verhalen te kunnen vertellen...
Na dit hele avontuur was het weer tijd om met de bus terug te reizen.. Máár er was een klein probleempje... Mijn schooldirecteur had ons op de verkeerde bus geboekt... en dus moesten we een dagje langer in Lima blijven.. Maar dat vonden ik en Hannah geen probleem! Eindelijk Lima van dichtbij zien! Meer hierover kan je lezen in mijn volgende bericht..
Hejla! x Ondertussen zijn we weer een paar daagjes verder en dacht ik nog maar eens wat neer te schrijven op mijn blogje Woensdag hadden we dus onze namiddag Belgisch koken voor de andere afsers en tot mijn grote vreugde was de beslissing dan toch op pannenkoeken gevallen De eerste pannenkoek was echt vreselijk De pannen zijn hier niet al te best, waardoor je ervoor moet zorgen dat je pannenkoek zwemt in de olie, anders kleeft hij vast bleek achteraf... Maar uit fouten kan je leren en de volgende pannenkoeken waren dan ook echt heerlijk We hadden super veel deeg gemaakt en konden daardoor zowel 's middags als 's avonds ons buikje vullen Die namiddag moest ook iedereen iets tonen van zijn land. De Belgjes showden vol enthousiasme enkele bekende dansen als: de plopdans, vogeltjesdans, inzahe, molentje,... de zwitsers en Thaien zongen een bekend lied van hun land en natuurlijk moest dan ook Sofia (presidente van afs Trujillo) iets tonen: Salsa Algauw stond iedereen in de living Salsa te dansen, gevolgd door Huayno en Marinera wel tof Vrijdag was ook best een fijne dag op school. We speelden volleybal met LO (ze zijn daar echt goed in!) en de laatste 2 uurtjes waren gereserveerd voor een kampioenschapje om de dag van de jeugd te vieren Alle klassen moesten tegen elkaar wedstrijdjes doen (veel estafettes) en het was echt fijn om te zien hoe goed elke klas samenwerkte en voor elkaar supporterde!! Onze klas werd tweede, verloren van de eerstejaartjes... Maar die speelden dan ook wel fameus vals.. Nadien kregen we als verassing een heerlijk ijsje mét chocolade rond! Woow, net wat ik nodig had! Het weekend nadien hebben we 2 dagen gekampeerd op een kamping in Huanchaco, een bekend badplaatsje in Trujillo. De reden hiervoor was onze "evaluatie-oriëntatie" van AFS over onze eerste weekjes hier. In de dag was het vree koud en zat iedereen te bibberen op zijn stoeleke (want alles was buiten te doen), maar 's avonds maakten we het gezellig met een geslaagd kampvuur en opnieuw een showke van alle AFSers. Jaja, Sofia is wel gesteld op spectakel maar het was wel heel fijn. Zo dansten de 2 thaien (Wasan en Koi) een Thaise dans (super mooi) en deden ik en Hannah een leuk toneeltje over "het gemis van een banaan", waarbij (treurende) Hannah enkel met haar hoofd acteerde en ik haar armen vertolkte. Echt grappig! De dag nadien moesten we al vroeg opstaan ( 7uur) want Sofia had een fikse strandwandeling voor ons in Petto. Een wandeling van 2 uur, waarbij we onderweg sportieve opdrachtjes kregen en als kers op de taart een aangespoelde (dode) dolfijn konden "bewonderen". Na de naam van ons BELGenlandje in het zand vereeuwigd te hebben, gingen we terug naar de kamping voor een heerlijk ontbijt (broodjes met hotdog en ei) en maakten we ons klaar om naar het Marinera festival te vertrekken. Dit was echt super mooi om te zien! Verschillende leeftijdsgroepen strijdden naast elkaar om de meeste punten van de Jury. Vooral de kleintjes waren echt super schattig om te zien! Ik heb er heel wat foto's van die binnenkort ook op internet komen! Dinsdag zijn we dan nog een keertje naar Huanchaco gegaan, waar de 2 Thaien voor ons zouden koken. En het was de moeite, want ze hadden heerlijke loempiatjes voor ons bereid Hmm, ik ga dat thuis ook eens proberen te maken! En ja, dan komen we nu dus al aan donderdag. Vandaag begon voor mij de vakantie, aangezien mijn klasgenootjes gisterenavond vertrokken zijn op promocion naar Cuzco. Jammer dat ik niet mee kan met de groep, maar de reis is al heel vroeg en je kan veel goedkoper naar Cuzco reizen. De directeur raadde mij zelf af de reis mee te doen. Hopelijk kan ik in mei 20 dagen met AFS naar het zuiden van peru reizen. Dan zouden we ineens alle steden bezoeken: Cuzco, Arequipa, Puno,... De zomervakantie valt hier trouwens in januari en februari. In januari gaan we zowiso een maandje naar een andere familie in een andere stad (om een nieuw deeltje van peru te leren kennen) en in februari hebben we 15 dagen die we kunnen gebruiken om alleen te reizen.. Ik hoop met een paar afsers naar de amazonen te kunne gaan, aangezien dat al lang een droom is van mij..! Maar nu verder over vandaag Aangezien mijn klasgenootjes er vandaag dus niet waren, mocht ik een dagje mee les geven in de kleuterschool Ooh da was echt zo tof! Ik heb mij goed geamuseerd en ook goed gelachen met de kleutertjes Die kindjes waren echt super lief en schattig! Die kwamen mij spontaan koekjes aanbieden en ik werd al meteen uitgenodigd om tijdens de speeltijd met hen mee te spelen. Ik had mijn fototoestel bij en daar waren ze natuurlijk allemaal zot van. Haha, ik heb echt een paar leuke foto's! Sommige door mezelf getrokken, anderen door de kleutertjes Na de speeltijd, mocht ik in een ander klasje meehelpen, maar mijn eerste klasje wilde kei graag dat ik bij hen bleef en die kwamen dan de hele tijd aan de deur staan loeren.. en die leerkracht hen maar weghalen.. haha In het tweede klasje had de juf al gewaarschuwd dat ik zou komen en dus mochten de kindjes mij vragen stellen. Kei grappig! "Hoe oud ben jij?" (en dan schrikken als ik 17 zeg) "heb jij kindjes?" "Hou heet jou papa?" (ik zeg Pol, en moet dan lachen omdat dat kindje "Pollo" verstond, wat kip betekent, haha) "hoe heet jou mama, jou zus?" "welke taal spreken ze in belgië? Belgicana?" Jaja, je hoort het al, ik heb me er goed geamuseerd Eerst was ik van plan om morgen een dagje thuis te blijven om een paar dingen in orde te brengen, maar aangezien die kindjes zo graag hebben dat ik terug kom, de directeur mij per telefoon liet weten dat de kleuterjuffen heel content waren over mij en ik het zelf wel plezant vond, ga ik morgen weer. Ik hoop dat ik dat binnekort vaker mag doen, in plaats van wiskundelessen ofzo En verder nog 1 zaakje om mijn LANG verhaal af te ronden (proficiat voor diegenen die het tot hier toe al volhielden ) Morgenavond vertrek ik met een groepje vrijwilligers voor een week naar Chincha, een stad in het zuiden van Peru die hard geleden heeft onder de zware aardbeving van een maand geleden. Met dit project ga ik (samen met Hannah en nog mensen uit andere scholen) 4 dagen helpen een schooltje herop te bouwen. Schilderen, metsen, puin ruimen,... Een uitstekende kans om iets voor deze mensen te kunnen betekenen, dacht ik..! Er is nu wel meer diefstal op het moment, (aangezien de mensen heel wat verloren hebben) maar de kampplaats is gelukkig beveiligd met bewaking... Woensdagochtend kom ik terug aan in Trujillo en heb ik nog een weekje de tijd om te kunnen genieten van de "fiesta de la primavera", waar Trujillo zo bekend om is. Een hele week wordt hier dan vanalles georganiseerd om de intrede van de lente te vieren. 6 meisjes van Afs mogen ook 10 dagen "Reina de la primavera" (koningin van de lente) spelen, wat inhoud dat ze naar veel feestjes moeten, hun land moeten vertegenwoordigen, naar Lima gaan, de pers moeten tewoord staan,... en op de laatste dag worden zij mee in een stoet door de stad rondgedragen. Had ik ook best fijn gevonden, maar ik moest kiezen en heb dan toch voor Chincha gekozen..!! Zo, dat was het voornaamste dat ik te vertellen had En zal het hier maar bij laten om jullie vermoeide oogjes te sparen Ik hoop dat in België ook alles goed gaat met jullie! Ik duim er alleszins voor hier in peru Vele peruaanse groetjes, Kristina xxx...x.x.x...xxx
Hej hej, mijn klas heeft op dit moment een test van chemie en daar profiteer ik van door in de bibliotheek rustig op het internet te surfen Cho, deze daagjes zijn best moeilijk voor mij. Van alle scholen in Peru moesten ze mij natuurlijk weer in de moeilijkste zetten... Mijn school begint om 7.15u en eindigt pas om 2.40u. Na 8 lesuren (waaronder 8 uren wiskunde en 9 uren wetenschappen in het spaans) ben ik echt kapot. Ik moet super veel moeite doen om niet in slaap te vallen in de les en als ik thuiskom ben ik uitgehongerd en moet ik eerst een paar uurtjes slapen om te recupereren. Ik vraag mij op dit moment echt af wat het nut is... en het feit dat er hier geen rustige groene parken zijn en het thuis ook steeds druk is, maakt het er niet beter op... dus ja, zit even in een dipje, maar hopelijk niet voor al te lang. Deze middag is er weer een afs bijeenkomst en hebben de belgjes de opdracht gekregen Belgisch te koken :) Maar we zijn er nog steeds niet uit wat..:p Dit weekend is dan onze eerste echte "evaluatie oriêntatie" na 2 weken. Daar kijk ik wel naar uit, weer eventjes met alle afsers samen Verder heeft het vandaag heeeeel licht gemotregend. uitzonderlijk in dit land. De lente is zopas begonnen, maar je voelt er nog niet veel van. Het is hier zwaar bewolkt en best fris. Hopelijk duurt het niet lang vooraleer het wat zonniger wordt! En eergisteren was er even paniek toen opeens een kleine aardbeving de test van biologie verstoorde..! Iedereen begon opeens kei hard te gillen en ik zat daar van "huh? wat gebeurt er?" We moesten allemaal snel naar buiten en iedereen was blij dat de test biologie niet meetelde De aardbeving was ontstaan in Chimbote (een stad 2 uurtjes naar het zuiden), maar het duurde echt maar een paar seconden
Om jullie ook wat onder te dompelen in de Peruaanse cultuur, hier een paar verassende weetjes
* ten eerste: het regent hier bijna NOOIT!! (ik mis de regen van Belgie!) * omdat het hier nooit regent moet de bevolking de paar plantjes die ze hebben elke dag water geven, anders drogen ze uit. * de stammen van de bomen worden hier wit geschilderd. Niet uit bescherming tegen de droogte (zoals ik eerst dacht) maar gewoon als versiering * Het verkeer is hier echt ZOT!! (je kan hier niet zomaar met de fiets rondrijden) * Als er hier al verkeerslichten staan worden die netjes genegeerd. * Overal zie je gele Taxi's en bussen rondrijden * De auto's die in Belgie niet door de controle raakten rijden nu in peru rond... * De lucht is hier echt vuil! (door de vele auto's en het ontbreken van veel groene planten) * Elke bus heeft 2 "chauffeurs" : Eentje rijdt en de andere hangt constant half uit de bus, de naam van de volgende halte schreeuwend en proberend zo veel mogelijk volk op de bus te sleuren. * de bussen stoppen hier amper. Dus als je met de bus mee wil, moet je er in SPRINGEN! * En dan hopen dat je blijft staan in die hotsende kramikkelbusjes * Ze eten hier lekker maar VEEL in Peru! * Elke maaltijd bestaat uit: soep (met vanalles in als pasta, patatten, vlees,...) en een hoofdgerecht bestaande uit een variatie van rijst, patatten en vlees (meestal kip) * De meeste Peruanen zijn klein en dik , maar toch zijn er ook wel knappe peruanen te bespeuren * Alles is hier super goedkoop: voor een busrit betaal je slechts 80 centimos! (18 cent) * Vele meisjes houden ervan lange nagels te hebben (lelijk!) * Je moet hier heel hard opletten voor diefstal! * Altijd je geld dicht bij je houden, niet te veel meenemen en geen waardevolle spullen in het zicht brengen. * Er zijn hier veel bedelende vrouwen en kinderen. * Ook veel straathonden. * Als je buiten de stad komt, zie je veel armoede in de dorpen. * Alle peruaanse jongeren moeten een ingangsexamen (betalend) doen om in de universiteit binnen te raken. * Weinig peruanen kunnen goed engels * Het schoolniveau is hier lager dan in Belgie * De algemene begroeting bestaat uit: 1 kus op de wang (hand voor de mannen) en de woorden "Que tal?" zonder dat je echt verondersteld wordt te antwoorden. * Er heerst hier echt een tv-mentaliteit. In elke winkel, restaurant,... vind je een of meerdere tv's * Ook thuis wordt er veel tv gekeken of muziek beluisterd. * Op feestjes is het de gewoonte dat je steeds per 2 danst en dat de man de vrouw uitnodigt om te dansen. * Ik kan je verzekeren dta het in het begin best vreemd is te dansen met iemand die je amper kent... * Er wordt hier veel salsa en raeggeton gedraaid, maar weinigen kennen echt de passie van het salsa dansen... ( meestal zie je een vereenvoudigde versie van steeds dezelfde pasjes of meisjes die al heupwiegend het mannelijke geslacht trachten te verleiden..) * Het nummer "under my umbrella" is razend populair hier in Peru! (je hoort dit nummer minstens 1 keer per dag, ofwel op de radio, ofwel zelf "gezongen" ) * Ze hebben in peru best wel lekkere chocolade, maar de frieten trekken op niet veel * Ik mis mijn familie, vrienden en Belgie echt al hard! * dikke zoenen!! xxx
Hela men lieve schatties! Het is vandaag maandag 17 september en morgen begin ik eindelijk aan mijn eerste schooldag. Best spannend! Ik heb vandaag mijn uniform gekocht (niet echt zo aantrekkelijk, maar kom :p) en uitgedokterd hoe ik best de bus naar school kan nemen, want met dit drukke verkeer is dat niet zo simpel... Mijn school heet "Flemming" en het is een Britse school. Dit betekent dat alles lessen in het engels worden gegeven. Enkel het vijfde jaar (waar ik in terrecht kom) krijgt alle lessen in het spaans, als voorbereiding op de peruaanse universiteit. Ik had liever naar een echte peruaanse school gegaan, maar deze school lijkt me ook wel ok. Alleszins heel modern naar peruaanse normen en veel accomodatie. Vanaf maart mag ik mss naar een andere school, als ik dat dan nog wens. De voorbije dagen heb ik weer een paar nieuwe dingen van Peru leren kennen. Zo hebben we 3 dagen geleden een afs-uitstap gemaakt naar Chan Chan, ruïnes van een beschaving nog voor de inca's! Echt groot!! foto's ervan staan binnekort ook op mijn blog De dag nadien zijn we 's avonds met Hannah en een paar van haar familieleden naar een peña gegaan, een pub waar ze folklorische muziek brengen. Veel salsa muziek (I love it! ) en opnieuw een koppel wedstrijddansers die de Marinera showden, ooh echt zooo mooi! En de dag daaarna vond HET grote feest plaats ter gelegenheid van de 15e verjaardag van Winiffer, een klasgenootje van Ximena. Hier is de 15e verjaardag van een meisje heel belangrijk, net als in Amerika sweet 16, maar dan sweet 15 Echt super sjiek!!! Prachtige versiering in thema roze, mooie roze jurk, lekker eten, een grote taart, muziek, disco verlichting, confetti die naar beneden viel op de dansvloer, vuurwerk, bodygards, een loopbrug (voor haar aankomst) Echt super plechtig allemaal, net een trouw in het roze Ben blij dat ik het meegemaakt heb! Jammer dat mijn lief Hannahtje die avond ziek was... mja, er zullen nog wel feestjes volgen zeker...?! Cho, ik ben echt blij dat er nog afserkes in de buurt zijn! Het is een grote steun te weten dat zij ongeveer net hetzelfde meemaken als ik, dezelfde zorgen hebben,... Want een jaartje weg van huis is toch niet niets.. Ik mis mijn familietje in België echt al wel! Ik denk veel aan jullie!! Als ook aan mijn andere dierbare Belgische vrienden Een hele dikke knuffel voor iedereen en tot mails! xxxxxxx Kristine
Even een apart bericht om kort mijn familie voor te stellen: Gladys (madre): Bazin van de haven in Trujillo, taterwater, geëmancipeerd, ijverig, stopt haast nooit met bellen, vriendelijk, bezorgd, vrolijk,... Miguel (padre): Zelfstandige thuis, rustig, niet streng, beetje ondoordringbaar, houdt van dieren, leest graag, kijkt vaak tv,... Ximena (ermana): Lief, vrolijk, schattig, houdt van dieren, kan goed engels (net als haar mama),... Mabilla (meid): schattig!, lief, behulpzaam, doet het huishouden, mijn 2e mama,... Corri (perro): verwend! iedereens lieveling, schattig, populair bij de straathonden,...
Marina (22j): werkt hier aan het fotokopieerapparaat, lief, schattig,...
De familie valt dus wel goed mee, hopelijk blijft dat zo! Dikke knuffels! Mis jullie!! x x x En speciaal een dikke X aan mijn familietje thuis!, inclusief Massai en de chinchillatjes!!!
Ok, het is vandaag dinsdag 4 september 2007, 23 uur en mijn valies is helemaal gepakt! Het was een hele onderneming, (waarbij ik veel op de weegschaal heb kunnen staan), want geloof me, 20 kilo als limiet voor bagage is echt niet veel!! Ik heb het noodzakelijkste mee en de rest zal ik in peru wel aankopen, aangezien daar alles toch een pakje goedkoper is! Dus ja, hier sta ik dan, toch wel met gemengde gevoelens. Langs de ene kant blij dat het eindelijk zo ver is en langs de andere kant ook wat triest om alles wat ik zal moeten missen. Vooral het afscheid van mijn zusje is mij zwaar gevallen... (Even een bericht aan haar: Ik ga je missen schatti!!) Maar vanaf nu zal ik dus vooruit moeten kijken, mij gaan concentreren op een totaal nieuwe taal, cultuur, familie,... Ik zal mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme vrijlaten en proberen zo veel mogelijk van dit avontuur te leren. Dat is althans de bedoeling Ik heb pas een link bijgezet naar een fotopagina, dus kunnen jullie nu ook visueel mijn avontuur volgen En verder rest er mij nog een ding te doen: jullie allen bedanken voor al die momenten dat jullie voor mij klaarstonden , ik ga zeker aan jullie denken en ik hou het niet geheim dat ik jullie echt wel zal missen!! Een hele dikke knuffel, Kristine x x x tot gauw!
Even terug van weg geweest... Er is in de tussentijd heel wat gebeurd, waardoor mijn Peru jaartje er heel wat anders zal uitzien. Ik zal proberen het kort uit te leggen. Een paar maanden geleden had ik aan afs gevraagd of ze op mijn brief aan peru konden vermelden dat ik graag in de amazone geplaatst zou worden. Wanneer ik dan een tijdje later mijn bestemming toegestuurd kreeg, was ik een beetje verward. Ze hadden mij namelijk niet in de amazone geplaatst, maar in Huaràz, een klein stadje midden in de bergen op 3000 meter hoogte. Op dat moment vreesde ik (fout) dat ze daar geen Spaans spreken en dat ik misschien niet goed tegen de hoogte zou kunnen. Daarom stuurde ik een mail naar afs Peru met de vraag of het misschien nog mogelijk was alsnog in de amazone geplaatst te worden. Een beetje later kreeg ik dan telefoon van afs België, die mij vertelde dat het onmogelijk is van regio te veranderen en dat ze mij enkel nog van gezin konden veranderen. Dit was niet mijn bedoeling, dus zei ik dat het ok was en ik absoluut níet van gezin wilde veranderen. Een beetje later kwam ik dan te weten dat ze in de bergen wél Spaans spreken en je enkel de 2 eerste dagen last hebt van de hoogte. Hierdoor was ik al veel geruster en al helemaal wanneer ik het dossier van mijn familie toegestuurd kreeg. Het leek echt een super fijne familie met puur dezelfde interesses als ik. Ik was dus heel happy en vertrok met een gerust hart op vakantie. Maar wanneer ik terugkwam kreeg ik opeens te horen dat afs mij dan tóch, zonder mijn medeweten, van regio en dus ook van familie had veranderd...! Ze hadden mij hier totaal niet over geïnformeerd, wat mij erg droevig stelde... Mijn gastfamilie vond dit ook heel jammer, aangezien ook zij heel hard hadden uitgekeken dat ik naar hen zou komen. We hebben alles geprobeerd om dit ongedaan te maken, maar afs wil zijn administratie niet aanpassen. Nog liever 2 families ongelukkig maken, dan een beetje moeite te moeten doen... Dus ja, nu ga ik niet meer naar Huaràz, maar naar de familie Caranza, in Trujillo aan de kust. In het begin heb ik veel traantjes laten vallen, maar nu het toch definitief is, probeer ik er het beste van te maken en mij open te stellen voor mijn nieuwe familie. De familie bestaat uit een moeder (Gladys) en een vader (Miguel), samen hebben ze een dochter, Ximena (15 Jaar). Op het eerste zicht lijkt het mij wel een leuk meisje. Ze houdt van muziek, dansen, theater en is net als ik een echte dierenliefhebber, dus dat komt wel in orde Ximena kijkt er al super hard naar uit dat ik naar Trujillo kom, aangezien zij dan eindelijk een grote zus zal hebben en de moeder stuurde vandaag ook een mailtje, waarin ze schreef heel blij te zijn dat ik haar nieuwe (darling) dochter zal zijn Wat ook een verandering zal zijn, is dat ik nu in een grotere stad zal wonen, waar waarschijnlijk meer mogelijkheden zijn dan in de bergen... Dus wees er maar zeker van, dat ik mij inschrijf in een dansschool Ik blijf contact houden met mijn eerste familie en hoop hen komend jaar zeker nog eens te ontmoeten!! Verder begint het nu echt al serieus te kriebelen!! Over 6 daagjes zit ik immers in een vliegtuig richting Peru! Het besef wordt ook vooral heel duidelijk nu ik alles moet beginnen inpakken. Kleren, foto's, dagboeken, belangrijke papieren, zelfgemaakte kaft met informatie over België, cadeautjes,... Het zijn dus wel nog even drukke dagen. Langs de ene kant is het echt allemaal super spannend, maar langs de andere kant toch ook wel eng... te beseffen dat alles wat ik nu nog doe, ik binnen 6 dagen voor een lange tijd zal moeten missen... mijn vrienden, familie, huisdiertjes, kamer, dagdagelijkse dingen,... Dus wil ik hierbij nog eens sterk benadrukken dat ik jullie SUPER hard zal missen en ik zeker aan jullie ga denken!! Ik draag jullie allemaal mee in mijn hartje! En verder zijn jullie altijd welkom op dit blog om mijn peruaanse verhalen te volgen en zelf uitgebreide berichten te posten over hoe het er allemaal aan toe gaat hier in ons vertrouwde Belgenlandje. Houd mij op de hoogte! :) Dikke zoenen en knuffels, jullie toekomstige peruaanse vriendinnetje xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Hejhej lieve vrienden/vriendinnen Het heeft lang geduurd,maar uiteindelijk kwam dan toch de langverwachte mail over mijn gastfamilie aan!! Ik trilde helemaal van kop tot teen! Echt wel raar zo een nieuwe familie toegewezen krijgen!! Maar op het eerste zicht lijkt het wel super tof ! Mijn mama heet "Patricia" (42), mijn papa "Carlos" (49) EN dan heb ik nog 2 grote broers "Andres" en "Percy" (18 en 21) en 1 zusje "Natalia" (12) Ik zal verblijven in het dorpje El pinar, op 3 km van de bergstad Huaràz, midden in de bergen op 3000 meter hoogte!! Dit wil dus zeggen dat het in de dag zo'n 20 graden is en het 's nachts afkoelt tot onder het vriespunt! Ik zal dus een dikke pyjama mogen meenemen! Eerlijk toegegeven hoopte ik meer op de kust of amazone, maar ach, de bergen zal ook wel meevallen zeker..? In ieder geval schijnt het zonnetje daar vaak en de natuur is er heel mooi! Besneeuwde bergen afgewisseld met meren en thermale bronnen Die ga ik zeker eens opzoeken! Ik zal wel 100 jaar terug gaan in de tijd, want veel luxe hebben ze daar niet door de armoede.. De stad is ook al 2 keer verwoest door aardbevingen (laatste in 1970), vandaar dat veel stedelijke rijkdom verloren is gegaan.. Maar de rijkdom die niet verloren is gegaan, is de bevolking zelf. Er leven namelijk nog veel indianen! 40 % van de bevolking van Peru bestaat trouwens uit indianen! Het zal dus wel een hele ervaring (en aanpassing) worden!! Ik zal mij maar goed het afs-moto herinneren: niet slechter, niet beter, maar anders en er gewoon voor gaan! Als ik binnekort het dossier van mijn familie krijg, zet ik het hier ook wel bij op. Veel liefs, Kristine x
26 juni 2007, een heel speciale dag voor mij... Dit was namelijk de dag dat ik te horen kreeg dat ik geslaagd was na 6 jaar middelbaar onderwijs volbracht te hebben! Het was hard zwoegen, waardoor ik dan ook ongelofelijk euforisch was wanneer ik dit nieuws vernam! Ik durfde het amper geloven!! Maar zo zie je maar, de volhoudertjes winnen altijd :) En hiermee kreeg ik dan ook mijn ticketje naar het verre Peru! Peru, nooit gedacht dat ik ooit zo'n verre reis zou maken. Maar ik ben ervan overtuigd dat het een enorm leerrijk jaar gaat worden, waarbij ik veel nieuwe mensen ga leren kennen, nieuwe gebruiken, ander klimaat, andere taal, andere dansstijl (salsa! ),....even TOTAAL anders!! Ik ben dan ook heel erg dankbaar dat ik deze kans van mijn ouders gekregen heb!! Het wordt een reis om nooit te vergeten! En verder ben ik ook dankbaar voor alle andere mensen die mij dit jaar gesteund hebben en al die persoontjes die gewoon veel voor mij betekenen en als vrienden bestempeld kunnen worden Ik ben nog 2 maanden thuis en 5 september is het zover, dan wuift kris10 het Belgelandje vaarwel voor 11 maanden en stapt voor de eerste keer in haar leven in een vliegtuig.. en wel voor 16 uur onderweg... ach ja, dat zullen we wel overleven zeker? En dan op naar het zonnetje hehe Heel veel liefs en een dikke knuffel aan ieder die ik wel hard zal missen en die nu de eer heeft mijn allereerste berichtje op mijn blog te lezen Tot een dezer 2 maandjes! xjes kristine
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Hier mogen jullie altijd een reactie plaatsen op mijn verhaaltjes of zelf vertellen hoe het er aan toe gaat in ons heerlijke Belgenlandje! Ik ben immers net zo benieuwd als jullie!! x x x
Vrijdagavond 5 oktober, 
De meeste mensen slapen in wat rest van hun huis onder een zeil, of in het beste geval in een tent... Ze krijgen elke dag eten van de stad, maar voor de rest zijn ze zo goed als alles kwijt. De mensen met een beetje geld hebben de stad verlaten, waardoor het heel moeilijk is voor de armere bevolking om de stad herop te bouwen. Ze waren dan ook meer dan blij dat 4 scholen het initiatief hadden genomen om hen te komen helpen..! Zwaaiende mensen waren hier het eerste teken van. 
woow!
De andere avonden aten we gewoon in het stadium en maakten we een gezellig kampvuur, opgevrolijkt met sfeervolle gitaarmuziek.
In het kamp voelden we ons heel veilig. We werden immers beschermd door ervaren bewaking... achteraf bleek echter dat diezelfde bewaking er wel van hield om zich ne keer zat te drinken en dan gezellig (in rode onderbroek) al "zingend" in hun huisje te dansen..
haha, betrapt!
Jaja, ook dit is Peru.. hehe
Algauw stond iedereen in de living Salsa te dansen, gevolgd door Huayno en Marinera
wel tof
en ik hou het niet geheim dat ik jullie echt wel zal missen!!
Ze hadden mij namelijk niet in de amazone geplaatst, maar in Huaràz, een klein stadje midden in de bergen op 3000 meter hoogte. Op dat moment vreesde ik (fout) dat ze daar geen Spaans spreken en dat ik misschien niet goed tegen de hoogte zou kunnen. Daarom stuurde ik een mail naar afs Peru met de vraag of het misschien nog mogelijk was alsnog in de amazone geplaatst te worden. Een beetje later kreeg ik dan telefoon van afs België, die mij vertelde dat het onmogelijk is van regio te veranderen en dat ze mij enkel nog van gezin konden veranderen. Dit was niet mijn bedoeling, dus zei ik dat het ok was en ik absoluut níet van gezin wilde veranderen. Een beetje later kwam ik dan te weten dat ze in de bergen wél Spaans spreken en je enkel de 2 eerste dagen last hebt van de hoogte. Hierdoor was ik al veel geruster en al helemaal wanneer ik het dossier van mijn familie toegestuurd kreeg. 
