Ellen is voor negen dagen naar Madrid gekomen. Het was een langverwacht weerzien!
Doch sloeg het noodlot toe. We zijn alletwee de eerste dagen goed ziek geweest. Koppijn; koorts; verkoudheid; noem maar op… De hele week hebben we de naweeën van de ziekte gevoeld, maar dat heeft ons niet belemmerd om toffe zaken te doen.

Ellen heeft hier tussen de Erasmussers geleefd en heeft ook een groot deel mensen leren kennen.
Ik denk, Ellen, dat jij als buitenstaander toch het meeste een beeld kunt vormen van de mensen waar ik hier mee samenleef.
We hebben enkele dagen een klein, maar gezellig hotelletje gehuurd in Sol, het centrum van het centrum.
Waar we een paar lekkere restaurantjes en tapasbars hebben ontdekt.
Samen hebben we gewoon veel rondgewandeld en gebabbeld; de beste manier denk ik, om Madrid te verkennen.

Daarnaast hebben we het Reina Sofia aan een grondig onderzoek onderworpen. Dit museum is echt wel een aanrader. Voor anderhalve euro kan je gaan zien naar meesterwerken van onder andere Miro, Picasso en Dali. Daarnaast is er een heel gebouw met moderne kunst. We hebben er ettelijke uren in doorgebracht en je mag er zeker van zijn dat deze jongen er nog eens een stukje zool gaat verslijten.

Ellen is daarnaast ook naar het Prado en het Thysen- museum gegaan. En heeft hier een paar keer afgesproken met Petra; een schoolvriendin die hier ook op Erasmus zit.

Enkel de laatste dagen van ons verblijf hier samen was het zonnetje ook van de partij. Het weer in Madrid is hier trouwens gedurende de twee maanden dat ik hier ben, nooit echt schitterend geweest. Lekker temperatuurtje, dat wel, maar altijd wel wat wolken. Dus niet het beeld wat iedereen heeft en me ook altijd vraagt. De laatste dagen dus, was het hier best wel aangenaam en hebben we dan ook een heerlijke picknick in het Retiropark gehad. Verse fruitsap; tomaten; mozzarella; wijn; … Heerlijk. We zijn dan een jongen tegengekomen die blijkbaar blij was weer eens Vlaams te horen en zijn dan samen nog een mooi wandelingetje gaan maken. Door de Japanse tuin (Of was het de Chinese) naar het enige standbeeld van de duivel in Europa.
Na een paar duivelsdansjes gedaan te hebben en een bomma haar wandelstok gestolen te hebben, zijn we dan terechtgekomen in Chueca, waar we een grappige en leuke loungebar tegengekomen en we nog goed hebben kunnen babbelen.

Want dat hebben we deze negen dagen toch wel goed kunnen gebruiken.
Ellen; het was een speciale tijd hier in Madrid; leerzaam; vermoeiend en energievol; zon en regen. Regenboog…

¡besos!

Het weekend erna wachtte het volgende bezoekje in een andere mooie stad van Spanje.

Met Thomas heb ik een schitterende tijd in Barcelona meegemaakt…

Vrijdag had ik met hem om 12H00 aan placa de Catalunya afgesproken (geen plaza deze keer; want in Barcelona spreken ze voor mij de onverstaanbare vorm van het Spaans)

Het was een vreemd weerzien. Je hebt zoveel te vertellen en alles komt er onsamenhangend uit. Gelukkig hadden we drie lange dagen om elkaar op de hoogte te brengen.
Dan zijn we maar op ons dooie gemakje via de Ramblas naar ons hotelletje gestapt. Het hotel was echt een luxepaard eerste klasse. Dat mag ook wel eens voor één keer. Als je elkaar vier maanden niet ziet, kan je al wel eens decadent doen. Dus sauna, jacuzzi, turks stoombad, zalige kamer en ontbijtbuffet waren deze vier dagen dan ook meer als welkom ;-)
Daarna zijn we eigenlijk meteen naar het strand gegaan. We hadden elkaar heel veel te vertellen en konden ondertussen genieten van het heerlijke weertje (26°C)
Natuurlijk is ons Vlaams huidje niet veel gewend (zelfs als je in Madrid woont) en na drie uur leek ik dus meer op een rode paprika dan op een vleeskleurige ajuin.
De eerste avond was in elk geval meer dan geslaagd, dat kan ook niet anders, en hebben we afgesloten met een cóctel: “sex on the beach”, om daarna lekker in te dommelen.

Zaterdagochtend dan begonnen met het grootste ontbijt dat ik in twee maanden heb gegeten. In Madrid bestaat het ontbijt eigenlijk niet of uit één croissantje of een stukje Frans brood. In elk geval, we hadden niets tekort: vers fruit; spek; eieren; tortilla; croissants; en ga zo maar door…
Daarna zijn we de stad ingetrokken en een winkelketen bezocht om onze mooie tocht te eindigen in Barceloneta – een oud stukje stad aan de kant van de zee – waar we hebben genoten van patatas bravas (jes, eindelijk, mijn eerste keer in Spanje)
S’ avonds zijn we dan op goed geluk naar Camp Nou afgezakt; waar we stiekem hoopten om tickets te kunnen bemachtigen voor de match der matchen: FC Barcelona tegen Real Madrid. Een normaal ticket zou 90 euro kosten. We hebben er elk een kunnen bemachtigen voor 120 euro. Lekker veel geld natuurlijk, maar wel een once-in-a-lifetime-experience. 100 000 man zat het lied te scanderen voor Barcelona terwijl elk vak een andere kleur omhoog hield. Een superzicht en een gevoel dat moeilijk uit te drukken is in woorden. Heel indrukwekkend. Normaal gezien zouden we ieder op een andere plaats hebben gezeten; maar we hebben het voor elkaar gekregen dat we de hele match naast elkaar zaten. We hebben er dus van genoten en ik zal dit nog lang herinneren! Stand na 90 minuten: 1-1

Zondag hebben we dan weer een enorm ontspannende dag gehad. Op het strand aangename babbels gehad, wat gelezen en in de zee gezwommen. Heerlijk dus!!
Rond vijf uur hebben we dan de bus naar Arc de Triomphe genomen en hebben we de kleine straatjes van ciudad vela en bari gothic onveilig gemaakt. Op de Ramblas – de grote winkelstraat – hebben we dan een laatste keer lekker gegeten en we hebben onze dag beëindigd in de ons ondertussen welbekende coktailbar waar we genoten hebben van een heerlijke vloeistof. Vakantiegevoel ten top. Zelfs als je in Madrid leeft; kan dat eens goed doen!

Maandag zijn we dan na een laatste keer een mooi ontbijt naar de luchthaven van Barcelona vertrokken, waar al gauw bleek dat onze vlucht vertraging had. Eenmaal aangekomen in Madrid bleek dat alle passagiers hun bagage teruggekregen hadden buiten Thomas. Na een dik uur gewacht te hebben en naar de prachtige lege band gestaard te hebben, zijn we dan maar een formulier gaan invullen met de gegevens zodat ze de bagage naar mijn adres in Madrid of naar het adres van Thomas in België konden sturen. Een beetje aangedaan en gefrustreerd dropen we dan maar af. Tot plots de trekkerszak van Thomas met uitdagende sarcastische trekjes op de band een eerste rondje begon te draaien. Blij dat de bagage dan toch terecht was, zijn we via bus en metro een uurtje later op mijn verblijfplaats aangekomen waar Thomas kennis heeft gemaakt met een aantal andere Erasmussers en na een rustig avondje na een vermoeiende reisdag in slaap is gevallen.
In Madrid hebben we niets speciaal meer gedaan. Eerder in de stroom van de alledaagse bezigheden meegezwommen. We zijn samen een kijkje gaan nemen naar de universiteit, waar Thomas dan even op internet kon terwijl ik les had; zijn samen iets gaan eten met David; Helen en Pieter; zijn naar de cinema gegaan; iets gedronken en hier en daar wat rondgehangen.

Donderdagochtend hebben we dan weer afscheid genomen voor een goede twee maanden. Thomas, het was zalig; bedankt en tot gauw maat!!!

10-04-2006 om 20:03 geschreven door Koen Schiepers