In een geweldige stortbui vertrekken we weer voor een ritje van bijna 400km. Ja, de laatste dagen moeten we nog wat kilometers vreten om Cairns te halen. Maar onderweg wordt het weer beter en beter. Als we ‘s middags aankomen in Biboohra schijnt de zon alweer en rijden we een zandweg op naar de Jabiru Safai lodge. Alles is verlaten, er staat zelfs een bord dat het reservaat, waar de lodge is, gesloten is wegens het regenseizoen…We komen aan een stuk overstroomde weg (flooding), ik stap uit om er te voet door te waden zodat we kunnen checken hoe diep het is en of de auto erdoor kan. Het water komt net niet tot aan mijn knie dus geen probleem. De lodge ligt er verlaten bij, niemand te bekennen maar er staat een auto aan de receptie dus we wanhopen niet. We slenteren wat rond, proberen de emoe’s te ontwijken want die komen gevaarlijk dichtbij….moeten we er schrik van hebben ??? Een beetje verder zien we in de savanne wat tentenhuisjes staan en daar vinden we dan de ‘vrouw des huizes’. We zijn blijkbaar de enigen en de laatste gasten van het seizoen. De tent is super: luxueus en toch zeer natuurlijk. De badkamer ligt achteraan de tent en is enkel afgesloten door wat muurtjes en een afdakje, maar alle comfort is aanwezig. Op het terrasje voor de tent genieten we van onze lunch: wat brood een kaas en een mango die we onderweg gekocht hebben. Het is zo stil…echt genieten.

Tegen valavond worden we verwacht voor een sunset toer: Neil neemt ons eerst mee op een boottochtje op het meer (waar we uitzicht op hebben vanuit onze tent) en daarna in een 4x4 door de savanne voor wat ‘birdwatching’. Onderweg zet hij the met een keteltje op een zelfgemaakt vuurje terwijl wij met de verrekijker naar kangoeroes kijken…wat een luxe zo’n privé gids !

Als we terugkomen in het visior center, staat de champagne klaar want ze hebben gemerkt dat het onze huwelijkreis is. Samen met Neil en zijn vrouw kijken we naar de zonsodergang op het meer terwijl we gezellig praten, een glaasje champagne drinken en wat kaasjes eten.

Als het donker is, gaan we terug naar onze tent waar we de BBQ aansteken. De Jabiru Safari Lodge is een all-in formule, maar je moet zelf wel alles klaarmaken. We zijn blij dat we nog eens zelf kunnen koken, t.t.z BBQ’en. Dit is 100% genieten ! Het regent weer een beetje maar dat kan ons niet deren !

Tijdens het ene valt de electriciteit uit, maar dat is geen probleem. We hebben een sterke zaklamp en de BBQ is op gas. Neil komt nog even naar onze tent kijken of we geen problemen hebben zonder stroom, maar we verzekeren hem dat dit ons alleen nog maar wat dichter bij de natuur brengt !

Ik wil naar het toilet gaan en vind een klein obstakel: een kikker. Men had ons gewaarschuwd dat dit mogelijk was. Freddy the frog, zoals we hem noemen, zat tussen de pot en de WC-bril en zijn kopje stak er net boven uit. Een mooie groene kikker, de grootte van een hand. Koen heeft wat lawaai gemaakt en wat op de pot zitten tikken om hem weg te krijgen maar geen resultaat. Dan maar alle moed bijeen geraapt en met de handdoek de kikker vastgepakt. Na twee pogingen is het gelukt om Freddy over het muurtje te gooien. Jullie denken nu natuurlijk dat Koen dat gedaan heeft … niks van ! Hij moest niet naar het toilet dus vond ook niet dat Freddy verwijderd moest worden…. Bon, ik vond van mezelf dat ik dat weeral heel stoer opgelost heb !

‘s Nachts worden we opgegeten door de muggen. We hebben een muskietennet, een ventilator en er zijn muggentabletjes (maar ja geen stroom !) en onze Deet schijnt niet echt meer te werken. Koen is beginnen tellen maar geeft op bij 20 beten op zijn scheenbeen alleen al.

We worden gewekt door de stortregen en de kikkers bij zonsopgand dus tegen 7 uur zitten we weer in de auto op weg naar Townsville. Het is een goeie 4 uur rijden dus we hopen tegen de middag het volgende hotel te bereiken: Seagull’s Resort. De route is iets minder saai dan de vorige dagen want we naderen de bergen en dit geeft mooie panorama’s. Om half twaalf zijn we al in Townsville en we kunnen nog niet inchecken. We laten de bagage achter in het resort en keren terug naar de stad omdat we in de lonely planet gelezen hebben date er een zoo is waar je Koala’s kan vasthouden….mijn droom sinds ik in Australië ben ! De zoo, the Billabong Sanctuary, is maar een zakdoek groot en na een half uurtje hebben we alle krokodillen, koala’s, dingo’s, slangen, emoes en kangoeroes wel gezien. Om twaalf uur worden de krokodillen gevoed, een show met uitleg van een ranger. De krokodillen worden getreiterd tot ze uit het water willen komen voor een stukje vis of een kip…onwaarschijnlijk hoe de rangers aan de staart van de krokodillen trekken tot ze toch even goesting hebben om een ‘gevaarlijke uithaal’ te doen naar het stuk vlees dat hen voorgehouden wordt. Spektakel verzekerd!

Om half twee is het eindelijk zo ver: the Koala Experience: een ranger geeft eerst een half uur uitleg over de levenswijze van de koala’s en dan mogen we in een rijtje aanschuiven om een Koala vast te houden en te poseren voor de foto. De koala grijpt zich stevig vast aan mij, wat een schatje ! Toch wel iets minder zacht dan verwacht, het lijkt wel een teddybeer maar dan van het iets minder zachte soort. En hij stinkt wel een beetje…naar zure eucalyptus, tja dat is het enige wat een koala eet. Maar mijn droom is in vervulling gegaan…een koala knuffelen !

Vandaag een cruise met een catamaranzeilschip in de Whitsunday archipel. Dit is een reeks van eilanden voor het Great Barrier Reef die vanaf Arlie Beach op een uurtje bereikbaar zijn. De cruise vaart langs de vesrchillende eilanden, stopt aan mooie snorkelplaatsen en ‘s middags is er een BBQ voorzien nadat we een uurtje aanmeren op de hagelwitte stranden.

Tof tof tof, denk je….Helemaal niet ! We zitten met een enorme horde toeristen op een gigantisch purperen catamaran, 78 man in totaal, die als een bende op de drank en het eten vliegen (’t is een all-in cruise). Daarbij heeft het ook heel de dag geregend en zaten we in de mist dus we hebben niet veel mooie hagelwitte stranden en mooie eilandjes gezien. Gelukkig had men wetsuits voorzien die ons nog een beetje warmte gaven want als je doorweekt in de regen zit, al is het nog 26 graden, dan krijg je het uiteindelijk koud. En binnen was er niet genoeg plaats om iedereen te zetten. ‘s Middags was het even droog dus we hebben onze BBQ dan toch redelijk aangenaam kunnen opeten. In de namiddag hebben Koen en ik dan maar zitten dromen van fleece truien, warme soep en chocomel, en waren we vast van plan om de avond door te brengen onder een deken voor de TV.

Maar nu is het avond en na een warm douchke zijn we alles al vergeten en genieten we van eeen aperitiefje op ons terrasje … overdekt, want het regent nog steeds.

Nog twee dagen regen en dan wordt het weer mooi weer, zegt men.

Vandaag 500km te overbruggen dus we vertrekken zeer vroeg: om 6 uur, dan zijn we er al rond de middag. Ons hotelletje, een Best Western, ligt een beetje uit het centrum, maar is weeral een appartementje met alles erop en eraan (wel niet zo trendy ingericht als twee dagen geleden). Het is net iets te laat om nog deel te nemen aan een ½ dags excursie dus we wandelen even rond, kopen wat Australische souvenirs en leggen ons dan aan het zwembad. Het is nog steeds bewolkt en zwoel (vochtig en 30 graden) en dit zal de volgende dagen ook zo blijven.  

Vandaag een lange rit op het programma, 400km, dat is gelijk aan 5 uur rijden want de highway is hier een tweebaans weg met kruispunten in ieder dorp. De maximaal toegelaten snelheid ligt tussen de 80 en 100km/u. We vertrekken op tijd en rijden in één trek door (afgezien van enkele stops om wat te eten en te tanken). In de vroege namiddag komen we aan in Rockhampton, een klein provinciestadje. Onze boeking in het hotel blijkt niet in orde te zijn, maar er is plaatst dus we blijven er. We moeten nog even wachten tot het kantoor van Aussietours in Belgie open is om het probleem uit te klaren dus we sturen alvast een mail. Aussietours reageert snel en tegen de volgende ochtend is alles in orde. We moeten het hotel dus niet ter plekke betalen.

Er valt niets te beleven in Rockhampton. We moeten dit maar beschouwen als een tussentop in onze trek naar het ‘Great Barrier Reef’. We gaan naar een plaatselijke shopping mall en slenteren er wat rond. ‘s Avonds een steak in de lokale pub en dan vroeg naar bed.

Vandaag staat er niet echt iets op het programma en dit is ook wel eens goed want na al die indrukken van de afgelopen dagen willen we ook eens even stil staan en genieten van wat rust. Als we opstaan regent het weer. Volgens de ranger is het regenseizoen nu wel begonnen dus dat is iets wat we er maar bij moeten nemen. Tussen de regenvlagen door verschijnt de zon af en toe. We moeten de catamaran naar het vasteland pas om 17 uur nemen dus we hebben een hele dag tijd. Helaas moeten we om 10 uur al uit onze kamer en wordt onze bagage al opgehaald voor de boot. We hebben geen zin om nog eens een geleide schooluitstap te doen en omdat het niet echt mooi weer is, lijkt een dagje zwembadliggen ons ook niet echt leuk (vooral omdat er ook veel gillende kinderen aan het zwembad zitten). Dus we boeken onze reservatie om naar de catamaran van 14 uur.

In de voormiddag huurt Koen een vislijn en wat aas (inktvisjes) en gaan we naar het strand waar ik mij neerleg met een boekje. Af en toe regent het en de zon zien we niet meer maar het is er rustig. Koen heeft al snel beet : een platkopvisje met stevige stekels, lastig om de haak eruit te halen…

Na twee uur vissen nog een drankje in de strandbar (want het giet ondertussen) en dan wachten op de boot.

Op de boot merken we allebei dat we toch wel redelijk verbrand zijn, blijkbaar is het bij bewolkt weer ook aangeraden om zonnecreme te gebruiken.

Op het vasteland rijden we 5 minuten naar het volgende hotel: Peppers Pier resort. We hebben een volledig appartement met salon, aparte slaapkamer, keuken, wasmachine en droogkast en badkamer met grote jacuzzi. Super ! Dit hadden we op het eiland moeten hebben want helaas blijven we hier maar één nacht.

Vandaag nemen we deel aan een 4x4 tour op het eiland. We zijn met zoveel dat we een hele touringcar kunnen vullen …en het is inderdaad een grote bus, op grote banden. Het wordt een dagje massatoerisme. Een beetje rijden, uitstappen en fotootje nemen, nog wat rijden, eten in een massarestaurant, op commando naar het toilet, enz. Het regent vandaag dus alles lijkt ook minder mooi dan verwacht. Het is nog wel warm dus we malen er niet om dat we nat worden.

In de namiddag rijdt de bus over 75mile beach, een strand waar niks dan jeeps en bussen rijden, net een snelweg. Vele aussies komen hier op vakantie en rijden af en aan met hun 4x4 met vislijnen. Zwemmen mag niet want er is teveel stroming en er kunnen haaien zitten, maar pootje baden, vissen en camperen mag. Overal staan waarschuwingen voor dingo’s, we mogen geen eten laten slingeren.

Op een gegeven moment landt er een vliegtuigje voor onze bus. Toeval ? Nee, de buschauffeur/gids vraagt of er iemand een tochtje wil maken. Een paar mensen geven zich op en terwijl de bus een paar kilometer verder rijdt op het strand, vliegen zij. De rest van de namiddag zien we niets anders dan bussen en vliegtuigjes op het strand…een populaire attractie blijkbaar.

Al bij al is Kingfisher Bay ons niet meegevallen. Na de authenticiteit van ‘the ouback’ is dit een cliché attractiepark.

's Avonds dineren we in het à la carte restaurant van het resort en dat maakt veel goed want we hebben heel lekker gegeten op een rustig terrasje met zicht op het regenwoud.