Met het zien van de mooie zonsondergang de avond ervoor, en dat met  vele kliekskenmannen tesamen zou men al beginnen denken, waar gaat dit eindigen??? Maar geen paniek, het is dinsdag  7 uur en daar komen de eerste vikingers aan het raam piepen met helm, koershandschoenen, zonnebril en de blik op oneindig….. want willens of nillens, na 100m moet de eerste klim worden beklommen en dat gedurende 5 ellenlange kilometers. En dan wordt het pieken richting “port de normandie”.  Maar voor we daar aankomen hebben we de eerste 60km niets anders te doen dan schakelen aan de fiets om te klimmen en te dalen, en dat met het gezapig tempo, dat iedereen ( ja iedereen) gelijk boven arriveerd. De sfeer is optimaal, de hemel is grijs, maar “NO WAY” we laten ons niet vangen, en zoals de beste geoliede machine rijden we om beurten richting “PORT DE NORMANDIE”. 

Van kilometers ver zien we het beest opdoemen, en komen onze tanden steeds meer bloot te liggen, want we gaan dit varkentje wassen. Hoe korter we komen, hoe meer we tot verstomming worden geslagen, want deze architect is van een ander kaliber dan wij op onze fiets. Eenmaal gearriveerd aan de startpoort, krijgen we het fiat om allen tesamen ( twee per twee, en slechts één volgwagen als ruggesteun) deze steile brug te gaan beklimmen ( steilste stuk is tot 10%). Als je dan even de blikt werpt naar rechts, dan pas besef je wat een hoogte dit monumentstuk zo groot maakt. Het geeft een gans overzicht naar de mooie poort van de normandische hemel. Dank u wel President Hollande, het was voor ons als kleine club een waar genoegen dit meesterstuk eigenhandig te hebben mogen beklimmen. En dan is het tijd om de hongerige magen te spijzen, en dat doen we in het mooie Honfleur. 

Niet te vergeten, dan zijn we op dat ogenblik al 95km ver, en resten ons er slechts nog 55km. Zijn we gestart als een klieksken, dan blijkt van dag tot dag dat deze groep zich aan het overstijgen is, niet enkel op de fiets, maar ook ernaast. Geen enkele moeite is teveel om mekaar te helpen, te steunen, en dat weeral geruggesteund door onze 2 begeleiders Ward en Marcel. Rond 17uur arriveren we op onze nieuwe stelplaats, en hebben we weeral genoeg verhalen om onder mekaar te gaan vertellen. De uitdaging wordt er met de minuut mooier en mooier op, maar het mooiste is, het klieksken is echt een “KLIEKSKEN”.

Grijze hemel, maar veel lachende en optimistische gezichten, voorspelt dat veel goeds? Alvast het ontbijt wordt ingezet door 18 hongerige wolven die zich volproppen met het gekende Frans brood, hesp, eitjes, confituur, koffie en natuurlijk het niet te vergeten fruitsapje. Het oorspronkelijke schema van vertrek 8 uur wordt iets verlaat naar 8.30uur, dit door feest organisatorische redenen van de hotelbaas. Maar bon, geen probleem, wij klieksken renners zijn klaar om te battle aan te gaan van 143km.  

Vooraf was ons voorspeld dat  de wind ons ging helpen om vooruit te vliegen, wat blijkt, de eerste trappen die we moeten zetten, volle tegenwind. Denken we dat dat maar voor even is, en de goden ons goed gezind zijn??? Vergeet het, op het einde van de dag zal blijken dat slechts 0,00005km met de wind mee was, de rest moet getrotseerd worden door onze getrainde pajotse wielermonumenten. De sterkste beren nemen vanaf het begin de volle verantwoordelijkheid en malen met veel goede moed de eerste 30km af, aan een gezapig tempo waarbij iedereen hem zeer goed voelt. 

Ondertussen worden we steeds goed geruggensteund door onze 2 begeleiders die op ieder moment klaar staan om te helpen, te steunen, onze 2 “Mama’s”. Nadat we mekaar goed aflossen en blijven voortrappen komen we op de toppen van “Dieppe” terecht na 95km. Tijd om te eten, te drinken, met de nodige achtergrondverhalen van onze gids David omtrent het WOII gebeuren. A propos, verse aanvoer van de nodige proviand om de overige 50km te overbruggen is zeer welkom. Terug de trappers op, nieuwe benzine getankt in de beentjes, en hop de bende is weg voor de laatste slag richting eindbasis van dag 2. Zonder één enkel probleem, kleerscheuren of mechanische pech bereiken we de eindstreep rond 17uur en arriveren we aan onze nieuwe thuisbasis. 

En lieve vrouwtjes en kindjes, dan zijn we al 330km weg van onze thuisbasis. Even bezinnen, napraten, lachen en zelfs wat leuke ambiance muziek zingen, geeft de aanstoot naar de voorbijgangers om ons te bewonderen en zelfs met een bretoens lachje de goedkeuring te geven. Morgen een nieuwe dag, nieuwe moed, nieuwe monumenten die de volgende battle willen aangaan. Laat maar komen die ruige normandische wind, en overige 550KM, wij gaan jullie zeer graag te lijf.

Voor diegenen die graag wat sfeerbeelden opsnuiven, Klik Hier voor een opname aan de aankomst in Veullettes Sur Mer deze namiddag.

6.30uur, de wekker loopt af, het zonnetje schijnt, begin van een mooie zondag, en afspraak van het klieksken aan Maes aan de dender. Enkel gelukkige vrouwen die hun fietshelden komen uitwuiven.

Normandie, “Here we come”. Om de fietsdag goed te starten starten en ons vrouwen en kinderen goed te stemmen, wordt alles in goede banen geleid met lekkere ontbijtkoeken, en wordt er al deftig voorgekaart wat ons te wachten staat. Niet enkel het weer is ons goed gestemd, maar zelfs de wind waait rustig met ons mee, en zo halen we een gezapig tempo van gemiddeld 30km/u na de eerste 70km. De eerste fietsstop wordt ingelast na Doornik.

Na een paar lekkere wafels, bananen, en wat cola, starten we terug met de volle moed richting Frankrijk. De middag brengen we door in la douce France,lekker genietend van het gekend Frans brood, enkel  lachende gezichten, veel vrienden en geen zorgen, wat kan het nog mooier maken. De wind blijft rustig doorblazen, en omstreeks 16.30uur halen we zonder één enkel probleem onze bestemming. Wat als een mooie dag is begonnen hebben we kunnen eindigen als nog mooier.

Eveneens staan we reeds op Likert TV, Klik Hier