Dieren zijn en blijven een dankbaar onderwerp. Na Pasen, bij dat mooie weer, trokken we er af en toe op uit om diertjes te gaan kijken. We gingen op bezoek bij Josy en Lucien om de visjes en de andere vijverdiertjes te observeren. Omdat beiden dichtbij het schooltje wonen, gingen we er in kleine groepjes naar toe. Dit had zo zijn voordelen. Iedereen kon alles rustig en van dichtbij bekijken. Ze waren zo stil dat Josy, na zijn nachtpost, niet eens gemerkt had dat we daar geweest waren. Bij Lucien mochten ze zelf de visjes voeren.
We kregen ook dierenbezoek in de klas. De mama van Sjanneke kwam even langs met het poesje. Heel stil zijn en rustig blijven zitten, zodat het poesje zich op zijn gemak zou voelen, leek voor de kleuters een haast onmogelijke opdracht. Ze wilden het beestje zo graag eens aanraken, eventjes aaien. Doch zoveel belangstelling te gelijkertijd was het poesje duidelijk niet gewoon.
Briek vond dat zijn kippen ook wel eens een bezoekje waard waren. En op woensdagvoormiddag trokken we er met zijn allen naartoe, met de bolderkar als bezemwagen. Briek opende voor ons het hekje, haalde eten voor de kippen, haalde de eitjes uit het hok en genoot zichtbaar van zijn belangrijke functie. De klasgenootjes verdrongen zich bij het hek tot. . . er iemand ontdekte dat er naast de kippen nog interessante dingen waren, o.a. een schommel, een glijbaan en allerlei dingen om op te rijden. En . . . weg waren ze! Enkele dappere kleuters, die de kippen wilden aanraken bleven bij de juf en bij de kippen achter. Van de eitjes , die we mochten meenemen,werd de dag daarna een cake gebakken.
In die periode bracht juf Jeannine KIKImee naar school, een schattig paaskuikentje van een paar weken oud. Het beestje moest het rooien zonder kip en was al een en ander gewoon. Het reageerde al op zijn naam. Aan de intonatie van zijn piepjes kon je horen of iets hem beviel of niet. Af en toe trok het zich terug in zijn doosje en gaf zo aan dat het even welletjes geweest was, al die belangstelling. Op vraag van de kleuters kwam KIKI enkele weken later nog eens terug mee naar school. Het had intussen al vleugeltjes gekregen en reageerde nog meer op de kleuters. Het was schattig om te zien. Bij 't tikken op de vloer kwam het ijverig aangerend. De kleuters hadden hem best wel in 't klasje willen houden, was het niet dat het beestje zomaar kakjes liet vallen en morste met eten en drinken. Thuis is KIKI beste maatjes met Mitta, de hond. Misschien kunnen we voor het verlofeens gaan kijken of het kuikentje ondertussen al een kip of een haan geworden is.
Kinderen, net niet oud genoeg om elke dag naar school te komen maar wel nieuwsgierig....... , kunnen een bezoekje brengen aan ons kleuterklasje. Juf Maria en haar collega's staan hun met open armen op te wachten. Zo kunnen ze even kennismaken met ons leuk schooltje.
Toen Juul kwam kennismaken kon hij meegenieten van de sneeuwpret op een uitzonderlijk winterse schooldag.
De herfst kwam er aan en we gingen dit jaar het bos van Alden Biesen verkennen. Het was mijn bedoeling er een bosspel aan vast te koppelen.
Zondagnamiddag werd er tijd uitgetrokken om de activiteit voor te bereiden. Ballonnetjes werden hier en daar wat verdoken opgehangen. Ze zouden de weg aan geven en hielden tevens een opdracht in voor de kleuters. We waren al een eind op weg zondagnamiddag toen we merkten dat er ook jeugdige bezoekers in het bos arriveerden. En nog een tijdje later kregen we in de gaten dat zij, tot groot jolijt, onze ballonnen ontdekt hadden. Al onze moeite had dus weinig of niets op geleverd. Maandag, na schooltijd, ben ik dan maar teruggegaan met nieuwe ballonnen.
Het grote enthousiasme en plezier van de kleuters beloonde me de volgende dag ruimschoots voor het ballonnenwerk. Ze hadden ook snel in de gaten dat de ballonnen fungeerden els wegwijzers. Telkens weer waren ze heel benieuwd naar de opdracht, die eraan verbonden was, en die ter plaatse moest vervuld worden. Naast stille momentjes, om te luisteren naar allerlei bosgeluiden, was er ook gelegenheid om te stoeien. Op de bosheuveltjes konden ze rennen en klimmen naar hartenlust.
We verzamelden er ook blaadjes en nootjes allerhande. Kleine diertjes , zelfs slakken, mochten mee in een doosje om ze daarna, na grondige observatie weer vrij te laten in ons schooltuintje.
Een hartvormige ballon gaf het einde aan van een boeiende tocht door het bos.
Het was een fijne uitstap waaraan zowel de kinderen als de juffen veel deugd beleefden.
Wanneer de sinterklaasperiode eraan komt, zijn ze niet in te tomen, die kleine bengels. Dan krijgen ze steevast de kriebels. Het is dan al sint wat de klok slaat. Als juf proberen we het hele gebeuren in goede banen te leiden. Via een sintkalender, waarvan elke dag een stukje mag afgeknipt worden, helpen we hen wat grip te krijgen op de tijd. Nog ...dagen en dan komt de Sint.
De kringgesprekjes gingen dan ook vooral over de sint. Eén keer ontstond een heftige discussie. Is de sint nu dood of niet? De kleuters hadden informatie door gekregen van grotere broer of zus. En die wisten blijkbaar wel hoe het in elkaar zat. Mijn verhaal van Nicolaas van Myra kwam rijkelijk te laat. Ik voelde meteen de noodzaak om te informeren naar de versie, die juf Brigitte gegeven had.
De zak van zwarte Piet bracht dagelijks een of andere verrassing, die zowel lekker als leerrijk was.
De dag dat de kleren van de sint en de pieten aangeboden werden, werd het pas interessant. Een laagje witte of zwarte verf moest het geheel compleet maken. Een stoomboot werd noodzakelijk. Met een paar tafeltjes, karton en spontane, enthousiaste hulp smosten we een boot in elkaar. Ze stonden als het ware aan te schuiven om in te schepen en zich zo in te leven in hun rol. En geloof me, ze genoten van hun nieuwe status.
Er werd ook speculaas gemaakt. Aan helpers was er geen gebrek. Vormpjes maken viel in de smaak, maar het deegje ... dat was pas lekker! Stiekem verdwenen restjes deeg en glunderden gezichtjes. Zelfs de sint van dienst deed even zijn mijter af en zijn mantel uit om hoogstpersoonlijk mee te helpen aan deze belangrijke klus. Tussendoor werd er nog een dansje ingeoefend,een kroon gemaakt ... Het ware drukke tijden.
En zo werd het sinterklaasdag, de dag waarnaar ze zo hadden uitgekeken. De verschijning van sinterklaas en zijn pieten boven op het dak was geweldig. Met een bende enthousiaste kinderen trokken we daarna naar de zaal. Het werd een geslaagd sinterklaasfeest.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
