De herfst kwam er aan en we gingen dit jaar het bos van Alden Biesen verkennen. Het was mijn bedoeling er een bosspel aan vast te koppelen.
Zondagnamiddag werd er tijd uitgetrokken om de activiteit voor te bereiden. Ballonnetjes werden hier en daar wat verdoken opgehangen. Ze zouden de weg aan geven en hielden tevens een opdracht in voor de kleuters. We waren al een eind op weg zondagnamiddag toen we merkten dat er ook jeugdige bezoekers in het bos arriveerden. En nog een tijdje later kregen we in de gaten dat zij, tot groot jolijt, onze ballonnen ontdekt hadden. Al onze moeite had dus weinig of niets op geleverd. Maandag, na schooltijd, ben ik dan maar teruggegaan met nieuwe ballonnen.
Het grote enthousiasme en plezier van de kleuters beloonde me de volgende dag ruimschoots voor het ballonnenwerk. Ze hadden ook snel in de gaten dat de ballonnen fungeerden els wegwijzers. Telkens weer waren ze heel benieuwd naar de opdracht, die eraan verbonden was, en die ter plaatse moest vervuld worden. Naast stille momentjes, om te luisteren naar allerlei bosgeluiden, was er ook gelegenheid om te stoeien. Op de bosheuveltjes konden ze rennen en klimmen naar hartenlust.
We verzamelden er ook blaadjes en nootjes allerhande. Kleine diertjes , zelfs slakken, mochten mee in een doosje om ze daarna, na grondige observatie weer vrij te laten in ons schooltuintje.
Een hartvormige ballon gaf het einde aan van een boeiende tocht door het bos.
Het was een fijne uitstap waaraan zowel de kinderen als de juffen veel deugd beleefden.
