Niet dat ik het beu begin te worden om jullie via deze blog op de hoogte te houden maar hopelijk is dit de laatste keer dat ik jullie toespreek in de voorwaardelijke wijs. We zijn namelijk druk aan het aftellen en kijken vol ongeduld (en dat is zacht gezegd) uit naar de geboorte. Volgens de gynaecoloog is alles nog steeds in orde en zou onze spruit nu al ongeveer 3,600 kg wegen. Karen mag er niet te lang aan denken of ze voelt nu al de pijn ... Het doet ons wel deugd dat zo veel mensen met ons meeleven (zelfs de 'senioren' vragen bij het opstappen van de bus of ik nog geen papa ben geworden). Neen dus, maar hoe rapper hoe liever!
