Hey iedereen

Zoals beloofd een blogberichtje over mijn stage bij stichting de Stem. Ondertussen zit ik al in de helft van de stageperiode hier en heb ik er nog maar bitter weinig over verteld. Dat heeft verschillende redenen. Anderhalve maand lijkt misschien lang, maar is eigenlijk behoorlijk kort om een organisatie vanbinnen en vanbuiten te kennen en het vervolgens zo goed mogelijk te omschrijven. Bovendien ben ik gebonden aan de deontologische code van gegevensuitwisseling. Dat houdt in dat ik niet zo maar alles kan prijsgeven over de stageplaats en discreet dien om te gaan met elke informatie die ik heb over de cliënten en de medewerkers. Het is niet zo evident om jullie zo objectief mogelijk in te lichten, maar ik ga het toch proberen ;)

Na de kennismaking tijdens de trip naar Apoera, werden Lien en ik geïnformeerd over het huidige programma binnen de Stem, over de veranderingen die de stichting tot hiertoe heeft ondergaan en over welke veranderingen er nog dienen te worden gerealiseerd om tot een meer professionele organisatie te komen. Lien en ik kregen inzage in de onderzoeken die vorige stagiaires hebben uitgevoerd binnen de stichting. Deze onderzoeken brachten positieve en negatieve punten over de stichting in kaart. Aan ons werd gevraagd om een stapje verder te gaan en tot een implementatie te komen van hetgeen wij vaststellen en aanbevelen… Een enorme uitdaging als je het mij vraagt!

Tot hiertoe hebben we ons beziggehouden met het bevragen van alle medewerkers en de cliënten van zowel de Basis- als van de Resocialisatieafdeling. Deze informatie vergeleken we met elkaar en koppelden we aan de bevindingen van vorige stagiaires. Lien en ik maken elke vrijdag een weekverslag, dat we op maandag met onze stagebegeleidster bespreken. In dit weekverslag bespreken we ook eerlijk elk kritisch incident waarop we botsen en de doelstellingen die we wekelijks voor ogen hebben. Door al deze informatie bij elkaar te leggen, proberen we aan zoveel mogelijk objectieve informatie te komen. Op die manier kunnen we een betere inschatting maken over de noden van de Stem.

Wat we tot hiertoe voornamelijk hebben opgemerkt is the goodwill van alle medewerkers en de grote motivatie van de cliënten. Deze positieve attitude werkt aanstekelijk en is heel bevorderend voor de onderlinge relaties. Lien en ik willen deze ingesteldheid verder aanmoedigen door een beloningssysteem in de behandeling te bedenken. Aan dit beloningssysteem zijn we al een tijdje bezig en we hopen het op tijd af te hebben zodat we zelf kunnen aantonen hoe het in zijn werk zou gaan.

Waar het schoentje volgens ons vooral knelt is aan de financiële middelen. De stichting moet het redden met fondsen en eigen verdiensten en krijgt zo goed als niks van de overheid. Dit heeft gevolgen voor heel organisatie. Door het financiële tekort is er onvoldoende ruimte waardoor de privacy wordt belemmerd en kan er te weinig worden ingezet om voor voldoende personeel te zorgen die op hun beurt niet genoeg kunnen waken op het naleven van het voorziene programma…

Om ons steentje daarin toch een beetje bij te dragen, bakken Lien en ik binnenkort twee grote appeltaarten die we zullen verkopen. De opbrengst daarvan zal al voldoende zijn om het busje te kunnen herstellen van de Stem. Als dit busje gemaakt is, wordt dit gebruikt om kinderen van school naar huis te brengen en gaan de opbrengsten daarvan weer naar de Stem. Bovendien kunnen de cliënten dan terug met dit busje op uitstappen gaan…

Als er iets is wat we hier leren, is het wel om niet te veel vanzelfsprekend te nemen. Om tot een professionele organisatie te komen, heb je veel koppen bij elkaar nodig die willen meewerken om eenzelfde doel te kunnen realiseren…

Wat ik nu vind om met deze doelgroep te werken? Het ligt me eigenlijk veel beter dan ik op voorhand had gedacht! Ik voerde ondertussen al vele individuele en enkele groepsgesprekken en deze verliepen tot hiertoe heel aangenaam: de gasten nemen mij in vertrouwen en willen ook van me leren. Als ik je vertel over mannen met een drugsverslaving die vaak een crimineel verleden hebben, lijkt dat misschien een moeilijke groep. Maar uiteindelijk zijn zij evengoed mensen als jij en ik en zijn zij bezig om hun leven in positieve zin te veranderen. En ik moet zeggen dat ieder van hen zijn best doet om op de juiste weg verder te gaan. Eerlijk? Ik ken moeilijkere gevallen zenne :p ;)

P.S.1: Als er bedenkingen, opmerkingen en/of ideeën zijn, voel je dan vrij om me een mailtje te sturen (zie rechts bij de functie 'E-mail mij')!
P.S.2: Er staan twee filmpjes op de blog van Annemieke (zie links) over hoe wij hier omgaan met een regenbui'tje, zeker de moeite... :)

27-10-2011 om 22:46 geschreven door Kizzy