Mijn stage opdracht is het organiseren van een seminarie rond stigmatiserende discriminatie van hiv/aids/soa's geïnfecteerden. Het evenement zal niet enkel dienen als informatiekanaal. Het is voornamelijk een manier om de vrouwen en tienermeisjes te empoweren. Daarom zijn zitten ze mee in het feestcomité. Een seminarie voor en door de doelgroep.

De bevolking is steeds zeer opgetogen met mijn bezoek. Tijdens de periode dat ik bezig was met de introductie van mijn project in de slums, was ik ziek. Niets erg, maar ik voelde me wel minder goed dan gewoonlijk. Het eist veel qua mentale impact om telkens weer een slum te bezoeken waar je de mensen niet kent en als een complete buitenstaander het vertrouwen van de doelgroep moet winnen. Met een ziek gevoel is dit eens zo intens.

Van de vijf slums die we betrekken in het project, heb ik er reeds vier bezocht. Dit deed ik steeds met een FO. Deze vertaalt alles wat ik zeg. Daarnaast helpen ze me mee de informatieoverdracht zo interessant mogelijk te maken. Het is steeds een grappige bedoening.

Ter introductie van het thema wordt een verhaal verteld. Het gaat over een dorp waar een man woonde die geïnfecteerd was met het HIV virus. Het gevolg hiervan was complete uitsluiting van de gemeenschap. De man besloot een kluizenaarsbestaan te gaan leiden en sloot zich op in zijn huis. Tijdens een nacht gaat de man naar buiten, omdat de muren op hem afkwamen. Terwijl hij aan het genieten was van de frisse lucht, was hij niet de enige die wakker was. Een groep dorpsbewoners zagen hem en reageerde zeer agressief ten gevolgen van hun angst naar het virus toe. Met een stok werd hij doodgeslagen. Het lichaam werd gecremeerd. Hun onwetendheid en stigma’s naar de ziekte toe zit zo diep, dat ze de stok mee verbrande aangezien ze ervan overtuigd waren dat deze voor de overdracht van het virus zou zorgen.

De reacties op dit verhaal waren in elke slum verschillend. Vooral de leeftijdscategorie van de doelgroep speelt een grote rol. Hoewel ze dit gedrag allemaal afkeuren, komt het niet bij iedereen uit het hart. Ik vraag hen steeds weer hoe ze zouden reageren moest een vriendin besmet raken met het virus en uitgesloten worden door de gemeenschap.

Iedereen is zeer enthousiast met de aankondiging van het project. In elke slum werden vijf personen geselecteerd die zullen deel uitmaken van het organisatieteam. Daarnaast zullen enkele van hen op het podium een toespraak houden over het thema.

De kennis van de bevolking omtrent het thema is goed. Ze vertellen over de ervaringen die zijn al gehad hebben met stigmatiserende discriminatie.

Telkens ik de slum verliet, was het alsof ik een energiestoot ontvangen had. De gevoelens die de vrouwen en meisjes tonen zijn zo liefdevol en oprecht dat het moeilijk onder woorden te brengen is.