Een field organiser (FO) coördineert de werkzaamheden in de slums. In het totaal heeft het aids project 5 FOs. Deze persoon spoort de noden van de doelgroep op en probeert de blinde gaten te vullen. Uiteraard lukt dit niet alleen. Daarom heeft elke slum waar Ruchika werkzaam is een outreach worker (OW).
De OW van dienst is net aangenomen bij Ruchika en begint haar eerste werkdag. Tijdens haar sollicitatie de dag ervoor heb ik haar samen met de vijfjarige zoon leren kennen. Ze is zeer gemotiveerd, hoewel haar schoonfamilie een uitwerkende schoondochter niet meteen zien zitten. In de Indische cultuur gaat de bruid immers inwonen bij de schoonfamilie en zal ze de regels des huize moeten opvolgen.
Samen met haar en de FO nemen we een autoriksja naar Kedar Polly en Jharana Basti. Tijdens de rit praten we over de voor- en nadelen van de twee verschillende culturen en we komen tot de conclusie dat ze niet beter of slechter zijn, ze zijn gewoon anders. Ik begin meer van mening te zijn dat vrijheid niet voor elke persoonlijkheid een zegen is. Meer vrijheid=meer mogelijkheden=meer verwachtingen=meer teleurstellingen. Het is een kwestie van opvoeding en de omgeving waarin deze plaats vindt.
Zo kreeg ik tijdens een gesprek met een collega plots de vraag gesteld waarom ik niet met een Indische man trouw. Ik antwoord hierop dat ik het precies niet zo zie zitten, aangezien ze nogal dominant zijn. Ja, ok zei mijn collega, ze zijn dominant, maar ze zullen je tenminste nooit verlaten. Nog steeds niet overtuigd van een Indisch huwelijk haal ik het argument van de schoonfamilie boven en de regels des huizes. Maar controle is leuk, je zal dit heel fijn vinden, want door die controle voel je je geliefd en geborgen, was het antwoord. Zij zou immers niet gelukkig zijn met de vrijheid die ik in het Westen heb.
Aangekomen in Kedar Polly verwelkomt de OW van deze slum ons. Elke slum heeft en OW. De sociaal werker van de wijk als het ware. We gaan met zn allen naar een gebouw naast het recreatie centrum. Al gauw komt iedereen een kijkje nemen naar de foreigner die op bezoek is.
De peer educators van Kedar Polly komen binnen en we zitten allen op de grond. Ik stel me voor aan de aanwezigen. De FO en WO doen dienst als tolk. Het cultuurverschil is weer het gespreksonderwerp. Het is enorm leuk om te praten over mijn cultuur, terwijl zij op hun beurt vergelijkingen maken. Verder stel ik hen vragen over de kennis naar soas en hoe hiermee om te gaan. Het is duidelijk dat Ruchika een goede informatieverspreiding heeft aangezien ze bijzonder goed ingelicht zijn.
In de namiddag is het de karateles en ik beloof langs te komen en ze te vervoegen.
Een halve kilometer verder ligt Jharana Basti. In deze slum is Ruchika nog maar net begonnen en de opname van gezinsgegevens is volop aan de gang. Dit is het werkveld van de nieuwe WO. We wandelen een stukje door de slum en nemen halt aan een schooltje. De aanwezige kindjes (school was immers al uit) zijn opgetogen met mijn aanwezigheid en vooral de mogelijkheid om hun beste posos voor de camera te tonen. Indiërs houden van de camera!
Even later gaan we bij en aantal slumbewoners zitten om de vertrouwensband tussen hen en Ruchika te creëren. Na een aantal minuten vertrek ik samen met de FO terug naar de kantoren van Ruchika, terwijl de WO ter plaatse blijft om verder kennis te maken met haar doelgroep.
02-11-2007, 00:00 geschreven door Kirsten 
|
